ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ از ﺗﺸﻮﯾﻖ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﻢ ﻧﻪ از ﺗﻬﺪﯾﺪ؟ 
ُ ﴿ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ:" ادْعُ إِلَىٰ سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ ۖ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ ۖ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ[ نحل/125]: ای ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ! ﺑﺎ ﺣﮑﻤﺖ و اﻧﺪرز ﻧﯿﮑﻮ ﺑﻪ راه ﭘﺮوردﮔﺎرت دﻋﻮت ﮐﻦ و ﺑﺎ آﻧﺎن ﺑﻪ ﺷﯿﻮه ای ﮐﻪ ﻧﯿﮑﻮﺗﺮ اﺳﺖ ﻣﺠﺎدﻟﻪ ﮐﻦ. در ﺣﻘﯿﻘﺖ، ﭘﺮوردﮔﺎر ﺗﻮ ﺑﻪ ﺣﺎل ﮐﺴﯽ ﮐﻪ از راه او ﻣﻨﺤﺮف ﺷﺪه داﻧﺎﺗﺮ و او ﺑﻪ ﺣﺎل راه ﯾﺎﻓﺘﮕﺎن ﻧﯿﺰ داﻧﺎﺗﺮ اﺳﺖ .
رﺳﻮل ﺧﺪا ﻓﺮﻣﻮد‌ه‌اﻧﺪ: " انَّ الرِّفقَ لایکون فی شیءٍ الا زانه ولا خلا منه شیءٍ الا شانهُ یعنی وجود نرمی و مهربانی در هر چیزی موجب زینت آن و تهی بودن  هرچیزی از آن موجب زشتی آن می‌شود".
 هدف اﺳﺎﺳﯽ ﻣﺎ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪانمان ﻧﻤﺎز را دوﺳﺖ ﺑﺪارﻧﺪ؛ تهدﯾﺪﮐﺮدن آﻧﺎن ﻧﺘﯿﺠﻪای ﺟﺰ ﺑﻐﺾ و ﮐﯿﻨﻪ در ﺑﺮ ﻧﺪارد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪانﻣﺎن دوﺳﺘﺪار ﻧﻤﺎز ﺷﺪﻧﺪ، اﯾﻦ دوﺳﺘﯽ در دل و ﺟﺎن آﻧﺎن رﯾﺸﻪ دواﻧﺪه اﺳﺖ و ﺑﺎ ﺧﻮنﺷﺎن آﻣﯿﺨﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد؛ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ﮐﻪ در ﻃﻮل زﻧﺪﮔﯽﺷﺎن ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺧﻮد را از آن ﺑﯽ ﻧﯿﺎز ﺑﺪاﻧﻨﺪ و ﻋﮑﺲ آن ﻧﯿﺰ ﻧﺘﯿﺠﻪی ﻣﻌﮑﻮس دارد. 
 ﺗﺸﻮﯾﻖ دﯾﮕﺮان، دﻟﺴﻮزی و مهرﺑﺎﻧﯽ در ﺑﺮدارد. رﺳﻮل ﮔﺮاﻣﯽ در اﯾﻦ ﺑﺎره ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ:" الراحمون یرحمهم الرحمن:ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ دلﺷﺎن ﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﺮدم ﺑﺴﻮزد و ﺑﺮ آﻧﺎن رﺣﻢ ﮐﻨﻨﺪ، ﺧﺪا ﻧﯿﺰ ﺑﺮ آﻧﺎن رﺣﻢ ﺧﻮاهد ﮐﺮد" و ﻧﯿﺰ ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ: " ارحموا من فی الارض یرحمکم من فی السماء: ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در زﻣﯿﻨﻨﺪ رﺣﻢ ﺑﮑﻨﯿﺪ، ﺗﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در آﺳﻤﺎن اﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ رﺣﻢ ﮐﻨﺪ".
 و ﺑﺮاﯾﻦ اﺳﺎس ﺑﺎﯾﺪ در ﻣﺴﯿﺮ اﻧﺠﺎم وﻇﯿﻔﻪ، مهرباﻧﯽ و دﻟﺴﻮزی را ﺳﺮ ﻟﻮﺣﻪی ﮐﺎر ﺧﻮد ﻗﺮار دھﯿﻢ. تهدید ﮐﺮدن، در دل‌های ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻮدﮐﺎن ﺗﺮس اﯾﺠﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ و اﮔﺮ از ﻣﺎ ﺑﺘﺮﺳﻨﺪ، ﺟﺰ در ﺣﻀﻮر ﻣﺎ ﻧﻤﺎز ﻧﻤﯽﮔﺰارﻧﺪ و اﯾﻦ ﺑﺎ ﺗﻘﻮا و ﺧﻮف از ﺧﺪا ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ در نهان و آﺷﮑﺎر ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻨﺎﻓﺎت دارد و ﻧﺘﯿﺠﻪی ﺗﺮس ﮐﻮدک از ﻣﺎ ﭘﯿﺪاﯾﺶ ﻋﻘﺪه‌های رواﻧﯽ در اوﺳﺖ و روﺷﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ‌ها ﺧﻮد ﻣﺎﻧﻊ ﺑﺰرگ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﻮدﮐﺎن ھﺴﺘﻨﺪ. تهدید، ﮐﻮدک را در اﻧﺠﺎم دادن ﺧﻮاﺳﺘﻪ‌های ﻣﺎ از آﻧﺎن ﺗﻮاﻧﺎ ﻧﻤﯽﺳﺎزد، ﺑﻠﮑﻪ آﻧﺎن را وا ﻣﯽ دارد ﺗﺎ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل راهی ﺑﺮای ﺑﺎزﮔﺮدان اﻋﺘﺒﺎر ﺧﻮد ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﻪ ﯾﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﮐﻪ هر ﻓﺮدی از ﮐﺴﯽ ﭘﯿﺮوی ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ دوﺳﺘﺶ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. هدف اﺳﺎﺳﯽ ﻣﺎ ﺗﺪاوم ﮐﻮدﮐﺎن ﺑﺮ اﻗﺎﻣﻪی ﻧﻤﺎز در ﻃﻮل زﻧﺪﮔﯽﺷﺎن اﺳﺖ و ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ راﺑﻄﻪای ﮐﻪ ﺑﺮاﺳﺎس ﮐﯿﻨﻪ، ﺗﺮس و ﻧﻔﺮت اﺳﺘﻮار ﺑﺎﺷﺪ، هیچگاه ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﭘﺎﯾﺪار ﺑﻤﺎﻧﺪ.
ادامه دارد....