مقدمه:

الحمدلله رب العالمين و اما بعد: زن در آئینه تمام نمای شخصیت انسان است. او مظهر پرورش است و صفت اللهی پروردن از جانب خدای خویش را ودیعه دارد و فرزندان خود را به کمال معنوی سوق می دهد تا با احاطه بر کلیات هستی و شناخت به مبدا و غایت وجود دست یابند، آنها را به جایگاهی می رساند که جز قداست و پاکی چیزی نیست به راستی این وجود لطیف با همه ظرایف روحی که دیگران ضعیف می خوانندش چگونه می تواند جلوه جمالی از حق و عامل تجلی صفات الهی در سایرین باشد؟ اندیشه های والا و نگرش عمیق و دقیق راز این حکمت را در قدرت پرورش و تعلیم می دانند که از دامن زن و بلکه از بطن او آغاز می گردد. از این رو ایجاد فرهنگ اسلامی  نیز باید از همان زمان شروع شود حال مادر چقدر می توانند این فرهنگ را تقویت کرده و آن را به پیش ببرد. در آموزشگاه بزرگ حیات در یک خانواده اسلامی تعیین ساختار اولیه کودک بر عهده مادر است، او محور عاطفی خانواده را در قدرت خودش دارد و محبتش سبب رشد عاطفی و آگاهیش سبب رشد فرهنگی در خانواده می گردد و حاصل این ویژگی ها کالبد اولیه کودک را معنی می بخشد. 

در این متن می کوشیم چند نکته در باب نقش مادر امروز در نهادینه کردن فرهنگ روزه داری در خانواده را  متذکر می شویم و که این امر چقدر می تواند در آینده تربوی کودک اثر گذارد و این تربیت از چه زمانی باید آغاز گردد؟

نیمه های شب است لحاف را کنار میکشم و به ساعت روی دیوار خیره می شوم بعد از اطمینان خاطر به آشپزخانه می روم ...آرام آرام ... حتی صدای پاهای خود را هم نمی شنوم، بعد از آماده کردن مقداری غذا و چیدن سفره شوهرم را بیدار می کنم، با کسالتی که از کار روزانه هنوز به چهره اش مانده است بلند می شود، فرزندانم را نیز برای خوردن سحری صدا می زنم با هیجان از رخت و خواب جدا شده و با چشمانی نیمه باز بلند می شوند... خنده هایشان بعد از خوردن سحری خستگی کار نیمه شب را از جانم می زداید ...

این سرگذشت تمام خواهران مومنی است  که شبهای  ماه مبارک رمضان را با خانواده خود سحر می کنند و با این کار بر خود می بالند...

وجود دین در خانواده، خود فرهنگ روزه داری را به دنبال دارد ولی چه بسا خانواده های مسلمانی که در مورد فرزندانشان آن را به شوخی می گیرند و به سادگی از کنارش می گذرند و این امر بسیار مهم را به گذر زمان و بزرگ شدن آنها وا می گذارند. در حالی که این بزرگترین اشتباهی است که والدین در حق کودکشان انجام می دهند و با وجود دوست داشتن از روی غفلت اثر مخربی بر ایمان تازه شکفته کودک دلبندشان گذاشته و آن را شکننده می کنند که با کوچکترین اثر اجتماعی منفی از هم می پاشد. جای گرفتن فرهنگ روزه داری درمیان  خانواده  از یک سرچشمه نشأت می گیرد که خود مظهر پاکی استقامت است .... مادر ....

دختران امروز مادران فردایند. آیا به این اندیشیده اید که دخترانمان چگونه می تواتند نقش مادرانی نمونه چون خدیجه و فاطمه را بازی کنند و چون خنساء فرزندانی بی مانند تربیت کنند و فرهنگ درست روزه داری را در خانواده آینده خویش جای دهند و آن را هر سال پر رنگتر نمایند دختران امروز چگونه آموزش ببینند که چنین مادرانی باشند؟

ای مادران امروز! دخترانتان مادران فردایند و تربیت کننده نسل بعد و زنان و مردانی که آینده اسلام را رغم می زنند، به خود بیایید و دخترانتان را چون عروسک های اسباب بازی به ملعبه نگیرید و با تن پروری و تنبلی و یا به بهانه ضعیف بودن با آینده نه تنها او، بلکه آینده جامعه بازی می کنید. ماه رمضان، مکتبی است دینی و سازنده که جز با حلاوت ایمان که تو به او آموزش می دهی نتیجه نمی دهد. در آموزشگاه بزرگ حیات نقش اول در ساختار تشکیل شخصیت کودک بر عهده توست  .  

پس به خود بیاییم و حلاوت ایمان را به کودکانمان بچشانیم و یادمان نرود این کودک که امروز در بطن تو جای دارد هم اکنون باید این ایمان را احساس کند.  راه  بس دشواریست چون مجبوری کودکت را در میان یک جامعه با تمام هنجار های اجتماعی اش پرورش دهی ، از این رو همت کن، در آموزش خود همت کن تا فردا از غفلت امروزت پشیمان نشوی.

مادر یا همان « ام» که در قرآن کریم ذکر شده است یعنی ریشه و سرچشمه چون کودک حداقل 6 و حداکثر 9 ماه در رحم مادر است و این جنین در طی این زمان از مایه وجودی او می گیرد و به طور دایم از کارگاه اعصاب و جان مادر تغذیه می کند، پس مادر اصل و ریشه کودک است و کودک انعکاسی از واقعیت حس و روح مادر است. مدت اقامت نطفه در صلب پدر بسیار اندک ولی در بطن مادر 270 روز می باشد به همین دلیل دین اسلام برای مادر حسابی جدا از دیگران باز کرده است. آثار وجودی مادر در کودک نقش می بندد و برنامه روز مره اش،خودآگاه یا ناخودآگاه با وجودش اجین می شود. بنابراین مادر در تربیت دینی کودک تأثیر مستقیم دارد و نمی توان آن را به هیچ وجه نادیده گرفت یا کمرنگ جلوه داد.

به خود بیاییم و مادرانی شایسته برای فرزندانمان باشیم تا بتوانیم دختران و مادران شایسته تربیت کنیم . ماه رمضان مثل دوره آموزشی یک ماهه ایست که سالی یک بار برگزار می گردد پس بکوشیم بیشترین استفاده را از این دوره ببریم که هر لحظه اش آموزش ایمان و صبر و عفت و بردباری ست و چه زیبا که تک تک ثانیه هایش در نزد خداوند باری تعالی ارزشمند  است که بدون اجر و ثواب از آن نمی گذرد. رسول الله (ص) در این مورد چه زیبا می فرماییند: « کُلُّ عَمَلِ آدَمَ یُضاعِف الحَسنَه بعَشرِ اَمثالِها الی سَبعِ مِاذه ضعفٍ قال اللهُ تعالی الَّا الصَّومُ فاِنَّهَ لی و اَنّا اَجزی به » هر عمل خیر، فرزندان آدم ده برابر تا هفتصد برابر زیاد می شود ولی خداوند تعالی فرمودند: روزه مستثنی است زیرا مخصوص برای من است و خودم پاداش آن را بدون حساب می دهم.

باید دانست که برای تربیت پسرهای خود ناچاریم  مادرانی خوب تربیت کنیم جای تعجب نیست و اگر هم عقلانی بیاندیشیم به این امر خواهیم رسید، کودک 9 ماه در رحم مادر است و در همه حال در گناه و غیر گناه و بعد از به دنیا آمدن در طول شیرخوارگی و تا سن 7 سالگی یعنی در بهترین دوران فراگیری و تربیت باز هم با مادر خواهد بود اگر مادر در این دوران گندم بکارد نمی توانیم بگوییم خدایا گندم را گل محمدی کن. پس عدالت خداوند کجا خواهد رفت  فرق این مادر با مادری که گل محمدی کاشته و از همان روز های اول جنین در تربیتش کوشیده است، چیست ؟ لذا مادر چون باغبانیست که هر چه بکارد همان را برداشت می کند ازاینرو بکوشیم  و در تربیت خود و آینده فرزندانمان و فردای دنیای اسلام قدم برداریم و از هیچ تلاشی فرو گذار نباشیم .اگر ما امروز خود را نسازیم و از تربیت دینی و اخلاق دینی برخوردار نباشیم نباید فردا از کودکانمان انتظار درست تربیت شدن را داشته باشیم ریشه و سرچشمه از مادر است هرچقدر سرچشمه زلال باشد آبش گوارا تر خواهد بود. باید بکوشیم و در ساختن خود قدم برداریم و حلاوت ایمان را از خود و فرزندانمان دریغ نسازیم امروزه کلاس  های آموزشی قرآنی در مناطق مختلف کم نیستند اکنون برخیز و به برکت ماه مبارک رمضان گام بر دار...

خدایا چنان کن سر انجام کار :: تو خشنود باشی ما رستگار