زمانی که درباره‌ی دوران کودکی تأمل می‌کنیم، اغلب نسبت به دوران بزرگسالی، آن را زمان بی خیالی و آسوده خاطر بودن می‌پنداریم. ما همیشه فکر می‌کنیم زندگی برای کودکان راحت تر است، اما در اشتباه هستیم. یک کودک معمولی، به طور روزانه استرس را تجربه می‌کند. کودکان احساس استرس را با عبارات "مرتب احساس ناراحتی کردن"، "همیشه تمایل به گریه داشتن"، یا "احساس تهوع " تعریف می‌کنند. 
•عوامل استرس‌زا: 
1.پر برنامه بودن_نداشتن وقت آزاد کافی.
2.داشتن تکالیف درسی دشوار و یا خیلی زیاد.
3.مواجه شدن با انتظارات غیر واقع بیانۀ والدین.
4.داد و فریاد والدین یا معلمان بر سر آنها.
5.احساس طرد شدگی در مدرسه.
6.مواجه شدن با فشار همسالان.
7.تمایل به کامل بودن.
8.پر مشغله بودن بیش از حد هر دو والد.
•نشانه‌های استرس در کودکان: 
ناخوشی‌های جسمانی: نامنظم بودن ضربان قلب، تنفس سطحی، دندان قروچه کردن، به هم فشردن دندان‌ها، تکرار ادرار، سردرد، مشکلات گوارشی، بی قراری، لکه‌های پوستی یا جوش و کم اشتهایی یا سایر مشکلات در عادات غذایی.
بی خوابی.
دیدن کابوس.
رفتار وسواسی( جویدن ناخن، شستن دست ها، لیس زدن لب‌ها)
پز دادن.
کم رویی.
ضعف در تمرکز.
خنده عصبی.
اضطراب عمومی.
خستگی.
گریه‌ی مکرر.
• شیوه‌های اصولی مدیریت استرس کودکان
گام اول:  قدم‌های کوچکی بردارید
به کودک خود کمک کنید آنچه را که باید انجام دهد، به گام‌های کوچک تقسیم نماید.
گام دوم: وسط برنامه‌های او استراحت دهید
در استراحت وسط برنامه‌هایش، با چیز‌های کوچک به او پاداش دهید. به او نوشیدنی بدهید یا او را در آغوش بگیرید.
گام سوم: برای کودک خود انتظارات واقع بینانه‌ای تنظیم کنید
از توانایی و محدودیت‌های کودک خود آگاه باشید. شما در پی آن هستید که کودکتان بیشتر تلاش کند، نه اینکه تحت فشار قرار بگیرد.
گام چهارم: هر روز ساعت خاصی را برای تنها بودن با کودک خود بگذارید.
گام پنجم: چیزهایی را که کودکتان به آن افتخار می‌کند مورد توجه قرار داده و بر آن‌ها تاکید کنید. 
این مسئله به مبارزه با کمال گرایی و عزت نفس پایین کمک می‌کند.
گام ششم: هر هفته جلسه خانوادگی برگزار کنید. شب‌های جمعه زمان مناسبی برای یک شام خانوادگی و همچنین زمان خوبی برای به اشتراک گذاشتن احساسات مثبتی به همدیگر دارید. 
گام هفتم: کودکانتان را به عنوان درمانگر خود به کار نگیرید. درباره مشکلات شخصی خود با همسر و یا دوستان صحبت کنید، نه با کودکانتان.
گام هشتم: از پر مشغله نبودن کودکانتان اطمینان حاصل کنید. برای کودک خود طوری برنامه ریزی کنید که در خانه زمان کافی برای انجام کار‌های دلخواه خود داشته باشند.
گام نهم: از مناسب بودن خواب و تغذیه کودکتان اطمینان یابید. 
گام دهم: او را به ورزش کردن تشویق کنید.
گام یازدهم: شوخی و طنز را وارد زندگی کودک خود کنید. با کودک خود، به یک نمایش کمدی بروید یا یک کتاب لطیفه بخوانید.
گام دوازدهم: یک " فهرست نگرانی " تهیه کنید.                                                                                                                      زمانی که کار زیادی برای انجام دادن وجود دارد، به کودک خود کمک کنید تا کار‌های خود را به ترتیب اهمیت فهرست کند. زمانی که هر کاری تکمیل می‌شود، از فهرست خط بزنید مثلا: 
1.انجام دادن تکالیف
2.تمیز کردن اتاق
3.... 
•بازی‌ها و تمرین‌های کاهش استرس
1.تنفس عمیق: به کودک خود آموزش دهید آهسته و منظم نفس بکشد، هار را از راه بینی وارد بدن خود نموده و از طریق دهان خارج نماید. این تمرین منجر به آرامش جسم او می شود.
2.تصویر پردازی بصری: در این تمرین باید کودکتان باید چشم‌های خود را بسته و یک سفر لذت بخش، و یا یک خاطره شیرین دلخواه خود را تجسم کند.
3.ماساژ عضلات: هر شب کودک خود را ماساژ دهید. این به آرامش و خوابیدن او کمک خواهد کرد.
4.حرکت دادن بدن: از کودکتان بخواهید بالا و پایین پریده و دست و پاهای خود را تکان دهد تا تنش جسمی او از بدنش خارج شود.
منبع: هوش اجتماعی در کودکان و نوجوانان. نویسنده: کتی کوهن