رسول خدا( صل الله علیه و سلم) می‌فرماید:" المسلم اخو المسلم لا یظلمه و لا یخذله.  یعنی مسلمان، برادر مسلمان است؛ به او ظلم نمی‌کند و او را تنها نمی‌گذارد"

پس مؤمنین مامور به یاری یکدیگر هستند و مستحق‌ترین افراد به یاری و تایید، دعوتگران و علمای برگزیده هستند. 

پس‌ای خواهر عزیزم، یاری و کمک رسانی یکی از روش‌های موفقیت آمیز دعوت است.  گاهی اوقات گفتن چند کلمه‌ای برای یاری خواهری که می‌بینی مشغول به امر به معروف یا نهی از منکر است برای تو کار سختی نیست. این یاری رساندن می‌تواند از طریق مشارکت در صحبت کردن و توجه به صحبت‌های او و یا تشویق دیگران به سکوت کامل استفاده از آن باشد. 

شاید چنین اموری را ساده بپنداری، ولی در حقیقت اموری اساسی است که هر دعوت‌گر هنگامی که می‌خواهد مطلبی را در میان اجتماع زنان بیان کند به آن نیازمند است. او نیازمند کسی است که او را تایید و یاری کند و دیگران را به آرامش و خوب گوش دادن دعوت کند پس با این کار به وصیت رسول خدا( صل الله علیه و سلم) عمل کرده‌ای که می‌فرماید:" انصر اخاک... یعنی: برادرت را یاری کن" هم چنین واجب است از ترک یاری خواهر مسلمانت در دعوت به سوی خدا بپرهیزی با این بهانه که تلاش او مثمر ثمر نخواهد بود و کسانی بهتر از او بوده‌اند که قبل از او در این راه فعالیت نموده و موفق نشده‌اند. 

رسول خدا( صل الله علیه و سلم) می‌فرمایند:" مسلمان دست از یاری برادر مسلمانش نمی‌کشد..." و دست از یاری کشیدن همانطور که مشخص است از صفات منافقان می‌باشد. از خداوند متعال طلب عافیت داریم. 

آن‌ها کسانی هستند که نه خودشان کاری انجام می‌دهند و نه خوشحال می‌شوند از این که کسی وجود دارد که در کاری که آن‌ها از آن شانه خالی می‌کند محکم و استوار است؛ بلکه نهایت کارشان مغرور شدن و پشت کردن به علم و تعلیم و پشت یکدیگر را خالی کردن می‌باشد. 

از جمله مسایلی که نشان دهنده پشت خالی کردن می‌باشد این است که در امر دعوت همکاری داشته باشند، با این وجود آنان را می‌بینی که بیشتر از بقیه مردم، دست از یاری می‌کشند. طوری که در حین صحبت کردن دعوت گر، به سخنان بیهوده مشغول می‌شوند و بیش تر کسانی که در مجلس هستند با آنان هم نوا می‌شوند. چه بسا ممکن است که آنجا را ترک کرده و برای ادامه دادن حرف‌های دنیویشان به جای دیگری بروند و در این میان نیز کسانی هستند که صحبت‌هایشان تمام نشدنی است. 

ولی اگر به مدت نیم ساعت مجلس را به ذکر خدا اختصاص دهند، در آن مدت از ذاکران خداوند نوشته خواهند شد و علاوه بر آن با نشستن و خوب گوش دادن کمک بزرگی کرده‌اند. چرا که حفظ نظم در مجالس دینی دل‌ها را آرام می‌کند و باعث می‌شود که این مجلس به اذن خداوند پر بار واقع شود و بر عکس، ایجاد بی‌نظمی خضوع دل‌ها را از بین می‌برد و مجلس دینی معنایش را از دست می‌دهد. 

آیا این پشت خالی کردن، باعث کم شدن و تلاش دعوتگر نمی‌شود؟ 

بنابراین باید به قول رسول خدا( صل الله علیه و سلم) عمل کنیم که می‌فرماید:( انصر اخاک) برادر دعوت گرت را در راه خدا کمک کن تا برکت این نصرت همه‌ی ما را در بر گیرد و به سبب ترک یاری و تایید دعوت گران نیکوکار، زیر خاک نیکوکار دفن نشویم. چرا که جزاء از جنس عمل است.