در مقدمه از کادر درمان و تمام مسئولین در سطح منطقه به خصوص مردمی که به سلامتی خود و جامعه احترام می گذارند تشکّر و قدردانی می‌کنم.
مطلب را با مرور یکی از خاطرات زمان کرونا شروع می‌کنم.
به یاد دارم در اوایل اسفند که تازه خبر‌هایی مبنی بر ابتلای چند تن از هم‌وطنان به کرونا، به‌ویژه در قم در فضای مجازی و منطقه منتشر شد با ملاحظه‌ی خودرویی به شماره پلاک قم که در بازارچه ی تعطیلِ جوانرود پارک شده بود، در تمام فضاهای مجازی و حقیقی مردم اعلام نگرانی کرده و در خواست پیگیری و مراقبت دادند.
آن زمان فقط به خاطر پلاک ماشینی که فکر کنم راننده اش هم جوانرودی از آب در آمد، تمام فضای حقیقی و مجازی منطقه را بسیج کردیم!
حال فقط رفتارمان را با ااین‌روزها مقایسه کنیم! چرا تصمیمات ما به این شکل است؟
آمار مبتلایان در شهر جوانرود بر اساس اعلام رسمی کادر درمان بیشتر از ۳۰۰ نفر است.
چرا الآن بسیج نمی‌شویم، نمی‌گوییم شهر را تعطیل کنیم، قرنطینه کنیم، سخن ما این است که چرا رعایت نکردیم و چرا رعایت نمی‌کنیم؟
امروز ۲۴ خرداد شبکه‌ی خبر اعلام کرد فقط ۲۰ درصد مردم رعایت می‌کنند در حالی که در فروردین و اردیبهشت ۸۰ درصد مردم رعایت می‌کردند!
اورامانات تا یک هفته مانده به اتمام ماه مبارک رمضان وضعیت بهتری داشت و درصد مبتلایان خیلی کم بود. امّا همین یک هفته قبل و یک هفته بعد از عید فطر کافی بود تا «اوراماناتِ سر سبز»  قرمز شود، هر روز آژیر آمبولانس‌ها به خصوص در شهر جوانرود شنیده شود.
چرا؟ چون همه کرونا را تمام شده قلمداد کردیم.
نماز جمعه، عید فطر و آموزش و مدرسه را - که حسّاس‌ترین زمان برای دانش‌آموزان به خصوص کنکوری ها بود - تعطیل کردیم امّا نتوانستیم بر عُرفِ دید و بازدید عید غلبه کنیم!
نتوانستیم مجالس ترحیم غیر رسمی و بر سر قبور رفتن را پایان ببخشیم.ٰ مجالس ترحیمِ مساجد و مراسم عروسی‌ها را به خانه‌ها و پارکینگ‌های۳۰ یا 40 متری انتقال دادیم، به خیال اینکه.. . .
ای کاش حداقل آن چند روز مراسم تعزیه هم در مساجد بود! و مراسم عروسی هم در جای در سالن‌ها، چون فضای بیشتری داشتند.
امّا اکنون هم دیر نشده.
از کارهای قابل تقدیر مسئولین شهر از جمله فرمانداری، شهرداری و راهنمایی و رانندگی، اجرای طرح ترافیک زوج و فرد برای اوّلین بار در شهر جوانرود بود و خاموش کردن روشنایی‌های معابر و فضاهای سبز ،و تعطیلی بعد از ساعت ۹ شب، که من شخصاً دست‌بوسِ برنامه‌ریزان و مجریان این طرح‌ها هستم. و به ایشان دست‌مریزاد می‌گویم.
از امامان جمعه و جماعت، مسئولین محترم محلی خصوصاً فرمانداران، رؤسای دادگستری‌های اورامانات، نماینده‌ی محترم نیروی انتظامی، راهنمایی و رانندگی و مدیران ادارات خواهشمندیم که هم‌زمان با اجرا و احترام به پروتکل‌های ستاد ملی کرونا در سطح کشور، در حد وسع و توان منطقه، تصمیمات خاصّی برای منطقه‌ اتّخاذ کنند از جمله:
تأکید بر رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی توسط دانش‌آموزان پایه‌ی نهم و دوازدهم که به اجبار باید در مدرسه حضور یابند، این‌که دانش‌آموزان خصوصاً پایه‌ی نهم هنگام رفتن به مدارس رعایت کنند.
لازم به ذکر است که نقش خانواده در ارشاد و راهنمایی دانش‌آموزان در این مقطع زمانی بسیار کارگشا است.
اورامانات در حال حاضر بیشتر نیازمند کمک‌های مالی است، نماینده‌ی محترم به طور ویژه دنبال جذب اعتبار و معافیت‌های خاصّ برای منطقه باشد و در مجلس فریاد بزند که به دادِ اوراماناتِ «با وضعیت قرمز» برسید، و به داد بازاریان، کاسبان شهر و مستأجران بازراچه برسید و ترتیبی بدهید که به آن‌ها وام‌ها و معافیت‌های ویژه‌ای داده شود.
ضمن تقدیر و تشکّر از رؤسا و قُضات محترم دادگستری‌های اورامانات و به‌خصوص رئیس و کارکنان زندان پاوه، - که بنده تا حدودی با زحماتشان آشنا هستم – درخواست می‌شود که در خصوص اعطای مرخصی به زندانیان، همان‌گونه که در چند ماه گذشته سنگ تمام گذاشتند، در این ایّام نیز ، در مورد زندانیان اورامانات تصمیمات ویژه و خاصّی بگیرند.
امّا ما مردم؟
ما همان کارهایی را که در اسفند در مورد رعایت بهداشت و بیرون نیامدن از خانه انجام می‌دادیم دوباره از سر گیریم و اگر کسی به اضطرار از خانه بیرون می‌آید حداقل، ماسک بزند و فاصله اجتماعی را رعایت کند.
کادر درمان، بیماران و بیکاران کروناییِ اورامانات را درک کنیم.
همانند چند ماه گذشته با همکاری و همراهی مؤسّسات خیریه در سطح منطقه به یاری آن‌ها بشتابیم و خیرات و صدقات خود را در بین افراد نیازمند و خصوصاً بیماران و بیکاران کرونایی محتاج تقسیم کنیم.
در گروه‌ها و فضاهای مجازی، یکدیگر را به ماندن در خانه تشویق کنیم.
کسانی که شرایط برایشان مهیّا است رفت و آمدهایشان را به حداقل برسانند تا ان شاء الله به خواست و اراده‌ی الهی بر این بیماری عالم‌گیر غلبه کنیم.
و ….