این نوشته را تقدیم میکنم به همه مادرانی که بهشتی هستندوهمه فرزندانی که امروز از حضورگرم مادر در کنار خود محروم اند.

میگویند:« بهشت زیر پای مادران است»؛ جایی که همه ی خوبی های عالم را شامل می شود و در آنجا آرامش، اولین هدیه ای است که تقدیم ساکنانش می شود.

مادر یک باغبان واقعی است که گلهای باغ زندگیش را عاشقانه پرورش می دهد.مهرمادر مثل رویایی است که در طول عمر هیچگاه انسان را تنها نمی گذارد اما به خاطربسپاریم مادر همانند کوه استوار اما همچون شیشه شکننده است. مادرحکایت قلبهای بی آلایش است،مادر حکایت اشک است ومهر.اشکهای مادر مقدّس است.عصاره همه خوبی ها ومهربانی ها راگرفته اند واز آن مادر ساخته اند،پس بوسه میزنم بردستان پاکش وساده تر میگویم مادر جان دوستت دارم.

چگونه توصیفت کنم ای فرشته ی پاک آسمانی ،نمی دانم؟....به بهارتوصیفت کنم یا به آبی دریا، یا به شاخه های گل سرخ، یا......

آنقدر مهربانی نتوان به هیچ چیز توصیف وتشبیهت کرد.

میخواهم بدانی: که هنوزباخیالت خاطره بازی میکنم،با خیال توکه تصویرت تکراری از آسمان وصدایت همچون عاشقانه خواندن های باران قشنگ، قشنگ، قشنگ..... «میخواهم بدانی که تا همیشه عاشقانه دوستت دارم»

من تورا میجستم ونمی دانستم 

                            که تودر خاطر یک بیت قشنگ

                                                               مطلع شعرمنی    

به چه تشبیه کنم نام تورا.......... به بهار......یابه آبی زلال دریا

ساده تر میگویم: «توتمامیت احساس منی»

-----------

ساحل کرمی ۱۳ ساله از روانسر