سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

ما كه هستیم؟ برآمده و به جای مانده از نسل‌های سپسین نیاكان غارنشین وشكارگران روزگاران پارینه‌سنگی و یا روستانشینان هزاره‌های نوسنگی كه از هزاره‌های پیش از تاریخ به علت‌ها ودلیل‌های بسیار، به تناوب از دیگرمناطق محتمل جنوبی و غربی و شمالی و شرقی به جغرافیای سرزمینی كه به ایرانش می‌شناسیم مهاجرت كرده بودند؟ و یا نوادگان عیلامی و مانایی؟ كاسی و سكایی؟ آریایی و آلتایی؟ تات و ترك؟ عرب‌تبار و پارسی؟ و یا معجون و ملغمه‌ای از این‌ها همه و یا هیچكدام؟ ما واقعا و به‌راستی كه هستیم؟ پاسخ صریح این است ما ایرانی و تمام قامت ایرانی هستیم با هویت ایرانی و ایرانی بودن.

یونسکو در سال 1999 روز 21 فوریه برابر دوم اسفند را به عنوان «روز جهانی زبان مادری» اعلام کرد و از آن زمان هر سال این روز در بسیاری از کشورهای جهان پاس داشته شده و برنامه‌های یک یا چند روزه برگزار می‌شود. همچنین هر سال در این روز بنا بر شرایط جهانی شعار یا تمی برگزیده شده و پیرامون آن برنامه‌های ویژه‌ای در پیش گرفته می‌شود؛

روز جهانی زبان مادری، یعنی ۲۱ فوریه برابر با امروز، در سال 1999 و در کنفرانس عمومی سازمان علمی، آموزشی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) اعلام شد.

امروزه مهاجرت و تحصیل در مدارس بین‌المللی و یا چند زبانه باعث شده که آموزش کودک به زبانی غیر از زبان مادری‌اش صورت بگیرد. فاصله گرفتن کودک با زبان مادری پدیده‌ای است که بسیاری از والدین با آن روبه‌رو هستند. فرزندانِ فارسی ‌زبانانی که در اروپا یا امریکا بزرگ می‌شوند و درس می‌خوانند معمولا فارسی ضعیف‌تری نسبت به هم‌سالان خود در ایران دارند. فرزندان اقوامی که در پایتخت و یا شهرهایی غیر از سرزمین مادری خود درس می‌خوانند به‌مرور با زبان مادری خود فاصله می‌گیرند.

فصلی از کتابِ «۵۰ واقعیتی که جهان را باید تغییر دهند» جسیکا ویلیامز، غلامعلی کشانی، نشر نگاه معاصر

الكسی ناوالنی چگونه جامعه روسیه را تحت تاثیر خود قرار داد؟

فرهنگ سیاسی روسیه و روابط با ایران در گفت‌وگو با دكتر جهانگیر كرمی

آرش نراقی مفاهیمی را برساخته است. “سنت گرایی انتقادی” را طرح کرده و بر اساس آن، گفتگویی معقول میان دینداران و منتقدان را طلب می­کند. از “روایت رؤیا”، “معضله هرمنوتیکی”، “صدق در کلام باری” سخن می­گوید تا مواجهه با وحی را روشمند کرده و از خُرده­های ناروا بر آن مانع شود. “سطوح مختلف اخلاق” را در نظر می­آوَرَد تا احکام نامقبول گذشتگان به نام دین بر جامعه حاکم نشوند و رغبت دینی را نستانند. “مدارا و مدنیت” را پیش می­کشد، از “حقِ نا حق بودن” سخن می­گوید، “رواداری” را برساخته و بدان توصیه می­کند تا منش دینی در جامعه کنونی را مقبول و معقول کند. وی از حقوق مغفول مانده­ی طایفه‌­ای سخن می­گوید که گاه مورد خشم و غضب قرار گرفته­اند و به نام دین از حقوق انسانی خود باز مانده­اند. منظومه­ی نراقی می­تواند به کار ما آید، شاید گرهی از کار بگشاید؛ شاید مرام نیکِ دینی را به تصویر کشد و از آن دستگیری کند.

‌‌هنوز نمی‌دانم این گرایشی که دارم درباره‌ آن می‌نویسم چقدر جدی است؛ اما همین که در‌باره‌اش حرف زده می‌شود، نشان از آغاز روندی دارد که ممکن است پا بگیرد و روی وضعیت آموزش و پرورش نسل جوان ما در شهرها تأثیر بگذارد.

کدامین جام و پیغام صبوحی مستتان کرده‌ست شاد چنین می‌شنگید، می‌خوانید …خوشا، دیگر خوشا حال شما، اما سپهر پیر بدعهدست و بی‌مهرست، می‌دانید؟ (با بهره‌ای آزادانه از اخوان ثالث) به‌راستی، کدامین جام و پیغام صبوحی چنین قدرتِ حاکم بر ایرانِ امروز را مست کرده‌ست، و آن را در بی‌قرارترین و تهاجمی‌ترین حالت خود قرار داده است تا هیچ بایسته‌ی عقلانی و اخلاقی‌ای را در برابر مانیفست نوینِ «خواستِ قدرت» خویش برنتابد و بی‌محابا با مردمان و نخبگان آن بکند که می‌کند؟