نویسنده: محسن نیکخواه_ مریوان*
لازم است مطلب خویش را با پیش فرض وجود روشنفکرانی در عرصه فعالیت‌های فکری جامعه خویش آغاز کنم هر چند بر اساس مطالب منتشر شده درمطبوعات (نه بر اساس صرف وجود بعضی از مفاهیم، دانش‌ها و آرزوها در ذهن افراد) می‌توان ادعا کرد که ما اطلاً روشنفکر نداریم یا بسیار انگشت شمارند. برای اثبات این مدعا می‌توان به طور خلاصه به وجود مبانی و پیش فرض‌های ایدئولوژیک در روش و محتوای اندیشه، عقل اقتباس‌گرا، عدم توانایی در تئوریزه کردن افکار و اندیشه‌ها، عدم توانایی در تطبیق مبانی تئوریک اقتباس شده بر واقعیت جامعه خویش، جانب‌داری غیرتحلیلی و احساسی از دسته‌بندی‌های مختلف سیاسی، نقادی عاطفی و عدم تخصص در سوژه‌های مورد پژوهش (البته تخصص نه به معنای مدرک) و... اشاره کرد.
بحث ایدئولوژی از جهات عدیده به علم جامعه‌شناسی یا به علم شناسی مربوط می‌شود. ایدئولوژی در معنای ساده و لفظی‌اش، عبارت است از «علم به عقیده» یا «عقیده شناسی». این اصطلاح از بدو پیدایش، با نوعی طعن و ذمّ همراه بوده است. «ایدئولوگ»، فردی خیالپرور محسوب می‌گردیده است که به اندیشه‌های پنداری بریده از واقعیت خود دل خوش می‌ساخته است. بعدها تقریباً همین معنا از ایدئولوژی در مکتب مارکس وارد گردید و با تحلیلی فلسفی-جامعه‌شناختی در هم آمیخت و مورد استفاده مارکس قرار گرفت. مارکس، «ایدئولوژی» را با «شعور یا وجدان کاذب» برابر دانست.
وجود تضارب آرا در متن جامعه خصوصاً در محیطهای دانشجویی یکی از نشانه‌های پویایی و بالندگی هر جامعه‌ای است. جامعه‌‌هایی که اندیشیدن در آنها در محدوده یک یا دو پارادایم قرار دارد نشان از رکود اندیشه می‌دهد.
چنین جامعه‌‌هایی گرفتار ستمکاری در اندیشه شده و آنچه در میان آنها به عنوان اندیشیدن نامبرده می‌شود در واقع تقلید یا ترجمه دیگران است. اما در جامعه‌‌های زنده و پویا تضارب اندیشه در تمامی ابعاد فکری و عقیدتی و ایدئولوژیکی و سیاسی و غیره‌‌اش موج می‌زند.
1. حقوق بشر از مهمترین، فراگیرترین و مطرح‌ترین مباحث هفتاد سال اخیر جوامع انسانی است تا آنجا که رعایت ضوابط آن به کلیدی‌ترین محور سنجش سلامت، پیشرفت و توسعه‌یافتگی جوامع تبدیل شده است و نقض آن موجه‌ترین عامل یا بهانه محکومیت رژیم ناقض به شمار می‌رود. فارغ از قواعد حقوق بین‌الملل،حقوق بشر تواسته است در صدر در خواستها ومطالبات جنبش‌های جوامع در حال توسعه در کشورهای پیرامونی قرار گیرد. برخورداری از قراردادهای معتبر بین‌المللی از قبیل اعلامیه جهانی حقوق بشر(مصوب
سخن در باب تعریف دین امر دشواری است و تعدد تعریف و اختلاف نظر پیرامون آن ناشی از همان دشواری تعریف دین است. گفتار حاضر کوششی است برای بیان نسبت و رابطه‌ی میان دین و شریعت و آثار ناشی از آن است.
دسته‌ای از تعاریف، دین را به طور کلی مدنظر قرار می‌دهند. از جمله اینکه دین را به اعتقاد به خدایی همیشه زنده که بر جهان حاکم است معنا می‌کنند. یا اینکه دین در واقع متشکل از مجموعه‌ای از اعتقادات، اعمال و احساسات فردی و اجتماعی است که حول مفهوم حقیقت غایی سامان یافته است.
درباره ثبوت و دلالت این حدیث سخن بسیار می‌توان گفت:
الف- مهمترین مطلب در این مورد آن است که حدیث یادشده علیرغم موضوع اهمیت آن، در«صحیحین» نیامده و شاید این خود، نشانه‌ای باشد بر این که از دیدگاه مسلم و بخاری این حدیث شروط صحت را نداشته است.
این که «صحیحین» همه‌ی احادیث را یکجا دربر ندارند بلکه احادیث صحیح دیگری غیر از آنچه در این دو کتاب آمده وجود دارد البته مطلب درستی است، اما این نکته را نباید فراموش کرد که مسلم و بخاری مصمّم بوده‌اند که هیچ کدام از ابواب حدیثی را فرو نگذارند، حتی اگر به نقل یک حدیث هم که شده آن باب را ذکر کنند.
عبدالعزیز مولودی
مهاباد از شهرهای شناخته شده مناطق کردنشین ایران است که علیرغم قدمت تاریخی کم، دارای وجهه سیاسی، فرهنگی و اجتماعی با اهمیتی است.
وجهه‌ای که بیشتر مرهون نخبگان این شهر در تاریخ معاصر است. البته تأثیر عواملی چون موقعیت جغرافیایی، سیاسی و بین‌المللی بر موقعیت مهاباد قابل درک و قبول است اما به حال عامل انسانی و کیفیت آن از عوامل مؤثر بر اهمیت تاریخی مهاباد است و بر آن تأکید می‌کنم.
مهندس صلاح‌الدین عباسی
فصل چهارم
رسیدن جنگ به مرزهای کردستان:
یزدگرد ابتدا بیشتر خزانه شاهنشاهی و خانواده سلطنتی وزنان دربار و موبدان و مغان و اشراف را به حلوان در دویست کیلومتری شمال شرقی مداین فرستاد و سپس خود نیز به آنجا رفت. حلوان شهری کردنشین بود، یزدگرد در آنجا سپاهی صدهزار نفره از نیروهای شکست خورده و فراری جمع‌آوری ودستور داد در جلولا ( گولاله) که آن هم منطقه‌ای کُردنشین بود جمع شدند.
نویسنده: صابر گل‌عنبری
«بیست سال با فلسطینیان مذاکره می‌کنیم، بدون این که کوچک‌ترین امتیازی به آنها بدهیم.» این جمله معروفی است که اسحاق شامیر نخست‌وزیر اسبق رژیم صهیونیستی قبل از کنفرانس صلح مادرید بر زبان راند و عملاً از همان زمان، از راهبرد مهم این رژیم تحت عنوان «وقت‌کشی در مذاکرات بدون دادن امتیازی» خبر داد که پس از آن سال‌ها، مقامات صهیونیست چه در مقام بیان و چه در مقام عمل همواره بر این سیاست استراتژیک تأکیده کرده و می‌کنند.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل