إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  • چو غنچه گرچه فروبستگی است كار جهان/ تو همچو باد بهاری گره‌گشا می‌باش (حافظ) انسان كه در میانِ رویه‌های جهان زیست می‌كند، در فراز و نشیب این رویه‌ها دچار غفلت و خواب‌آلودگی می‌شود و نگریستن به بدیهی‌ترین امور را بر نمی‌تابد. هایدگر می‌نویسد: «گاهی پیش می‌آید كه واقعیت را می‌بینیم و به‌ روشنی آن را پیش چشم داریم. با این همه، در آنچه پیش چشم داریم، به امر بدیهی نمی‌نگریم. دیدن چیزی و نگریستن به آنچه دیده‌ایم با هم یكی نیستند. هنگامی كه تفكر در چیزی كه دیده‌ایم به امر ذاتی و مختصِ آن نمی‌نگرد، در باب امرِ پیش رویش دچار اشتباه و كژبینی می‌شود.»

    نویسنده:
    میلاد نوری