سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

دلیل سنّت بر نقد بدون تردید سفارش به حق و پرهیز از منکر، عنصر حیات‌بخش جامعه‌ی اسلامی بوده و خواهد بود. نشانه‌ی کامل و بارز ایمان کامل، جلوگیری از منکر است. رسول گرامی (ص) ایمان مؤمن را درجه‌بندی نموده و بالاترین درجه‌ی ایمان، از منظر سنّت، قیام در مقابل کجی و منکرات در جامعه است: «مَنْ رَأى مِنْکُمْ مُنْکَرَاً فَلْیغَیرْهُ بِیدِهِ، فَإنْ لَمْ یسْتَطِعْ فَبِلِسَانِهِ، فَإنْ لَمْ یسْتَطِعْ فَبِقَلْبِهِ، وَ ذلِکَ أضْعَفُ الایمَانِ» مسلم/177 «هرکسی از شما منکری را دید با دست خویش آن را تغییر دهد، و اگر نتوانست، با زبان خود از آن جلوگیری کند، و اگر نتوانست با قلبش از منکر ناراحت شود، و این ضعیف‌ترین مرحله‌ی ایمان است.»

تربیت و معانی آن معنی لغوی تربیت: «کلمه‌ی تربیت مصدر متعدی، و در فرهنگ فارسی به معنی پروردن، پروراندن، آداب و اخلاق را به کسی آموختن، است.»[3] در فرهنگ عربی لسان العرب «تربیت» به دو معنی آمده است: 1ـ تربیت، از ریشه‌ی «ربَّ» یرُبُّ، به معنی تربیت کردن، پرورش دادن ورشد دادن است. 2ـ تربیت، از ریشه‌ی «رَبوَ» یربو، به معنی زیادشدن، نموّ کردن و بالا آمدن است.[4] معنی تربیت از نظر سایر علماء: «معنی تربیت، از نظر علمای اخلاق: ـ تربیت، یعنی پروردن قوای جسمی و روحی انسان، برای وصول به کمال مطلوب. ـ تربیت، عبارت است از ایجاد صفات حمیده و ملکات فاضله در انسان.