سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

پیش از آن‌که خداوند عز و جل آدمی را بیافریند آسمان‌ها و زمین‌، کوه‌ها و جنبندگان، آب و هوا، و... را آفرید و آنان را فرمان‌بردار و پذیرای عبادت خویش گردانید،

مقدّمه: 

خداوند عزوجل به واسطه‌ی ارسال بهترین پیامش به سوی آدمیان، این امّت را مورد تکریم و عزّت قرار داد که از سوی او در بردارنده‌ی هر آن چیزی است که زندگی سعادت‌مندانه و پر از امنیت این جهانی و نعمت‌های پایدار آن جهانی را مشمول آدمیان می‌گرداند.

6- مجاهده‌ی نفس:

باید دانست هر دارویی برای بیماری تعلق قلبها به دنیا هرگز نتیجه و ثمره‌اش را نمی‌دهد تا هرزمان که صداقتمان را در خصوص خودمان نشان دهیم، نفسی که صاحبش آن را بدون مجاهده یا پرورش و تمرین رها سازد، نفسی بخیل است که علاقمند جمع‌آوری مال و دریغ کردن آن از مردم است. خداوند می‌فرماید:

(إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا*إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا*وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيرُ مَنُوعًا) (المعارج/19-21)

در مسیر بهبودی...

بدرستی درد را شناختیم –که عبارت از استقرار و جاخوش‌کردن دنیا در قلب‌های ما-

اما دارو کدام است؟!...

پیش از بحث و کنکاش یک سؤال مهم مطرح می‌شود که عبارتست از: آیا واقعاً خواهان معالجه‌ایم یا این که فقط سخنانی را تکرار می‌کنیم و دل‌هایمان از بیرون کشیدن و تهی‌گشتن از دنیا سرباز می‌زند؟!

خداوند بندگانش را دوست دارد. انسان را به نفحه‌ای آسمانی ویژه گردانده و از دیگر مخلوقات او را متمایز ساخته و او را خلیفه‌ی خود در زمین قرار داد‌ه‌است: 
«و بی‌گمان آدمیزادگان را گرامی داشتیم و آنان را در خشکی و دریا، سوار (بر مرکب‌های مناسب) کردیم و از چیزهای پاکیزه آنان را روزی دادیم و آنان را از بسیاری از آن‌ها که آفریدیم، برتری دادیم.» (اسراء/70)