سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

یکی از توفیقات مؤمن راستین این است که دین وی را با «دُعا» و «نماز» که بزرگترین و جامعترین نوع دعاست، آشنا نموده است. به گمان نگارنده، یکی از لذّتبخش‌ترین لحظات وجودی انسان همان لحظات نابِ «دعا، راز و نیاز» با محبوب نادیده‌ی انسان است. کسی که حتّی برای یک بار هم حلاوت ارتباط با عالم علوی و خدا را چشیده باشد، می‌داند که چه می‌گویم. این موضوع چشیدنی است، فهمیدنی نیست. 

چنانچه از منظری برون‌دینی به دعا و نماز به عنوان برزگترین دعا، بنگریم درمی‌یابیم؛ ما مانند ماهی‌ای هستیم که تا زمانی که در درون آب است

دعا یک مقوله‌ی فلسفی نیست و پوپر به‌عنوان بزرگترین فیلسوف علم قرن بیستم، در پاسخ به سؤال عبدالکریم سروش می‌گوید که دعا را نمی‌فهمد. خدای ادیان توحیدی با خدای واجب‌الوجود فیلسوفان متفاوت است. خدای فلسفه، خشک و بی‌روح است و نمی‌توان رابطه‌ی من-تو و از جنس حضور را با وی برقرار نمود. خدایی است که از «کلّیّات» خبر دارد، ولی کاری به «جزئیات» ندارد. ساعت‌ساز نابینایی است که جهان را مانند ساعتی ساخته و آنرا به حال خود رها نموده است. امّا خدای ادیان «حیّ» و «شهید» است و بلکه از رگ گردن نیز به انسان‌ها نزدیکتر است. در همه جا هست، بیرنگ و بی‌صورت است، هیچ چیز مانند وی نیست.

پیامبران که خود انسانهای تربیت‌شده‌ی «تغییریافته‌»اند، آمده‌اند که به آدمیان بگویند که: انسان‌ها «ایمان» بیاورید یعنی شما باید عوض شوید. آنان، از نو «آدم شدن» را طلب می‌کردند. از ما نوشدن، احیاء، زنده شدن و در یک کلام توبه را می‌خواستند. 

توبه، مرتبه‌ی نازل احیاست. در انابت، انسان بر خودِ دانیِ خویشتن می‌شورد و علیه گذشته‌ی خود عِصیان می‌کند و در صورت کامیابی «خود» نوینی را برمی‌گیرد. توبه تنها پشیمانی نیست، بازگشت به خویشتن راستین و تجدید میثاق با خالقِ آمر است. تورّق خبط و خطاهای گذشته و تدارک جبران مافات است.

تعریف اعتکاف: 

اعتکاف درلغت به معنی؛ نگه داشتن، ماندن و پیوسته بودن است. 

 از جنبهٔ شرعی به مفهوم ماندن در مسجد از سوی شخص مخصوصی یا شرایط ویژه است و به آن مجاورت و نزدیکی نیز گفته می‌شود. برخی از علما نیز اعتکاف را چنین تعریف کرده‌اند: معنی اعتکاف و حقیقتش،‌‌ همان قطع وابستگی‌ها و علایق از مخلوقات برای پیوستن و رسیدن به خدمت و بندگی آفریننده است. 

 تعریف‌ها بر حسب روش و خط مشی صاحبانش باهم متفاوت هستند؛ تعریف اول به حد اعتکاف شرعی نظر دارد تا به وسیلهٔ آن، مبطلات و مکروهاتی را که با اعتکاف ناسازگار است از معتکف دور کند و تعریف دوم نتیجه و ثمرهٔ اعتکاف را در نظر می‌گیرد که آن تنها با بریدن قلب از هر آنچه غیر خدا است

گفت‌وگوی اختصاصی اصلاح‌وب با «صلاح قاسمیانی»؛ کار‌شناس امور سیاسی اصلاح: شما چه رابطه‌ای میان اصطلاحات سه گانه‌ی «شورا، اهل حل و عقد و اجماع» با «اولوالأمر و نهاد حکومت در اسلام»، می‌بینید؟ 

قاسمیانی: قبل از ورود به بحث لازم‌ است توضیح داده شود سیستم سیاسی در اسلام، نظامی شورایی است که از تشکیل‌دهندگان شورا به عنوان اهل حل و عقد یاد می‌شود.

شاید اسم «عبدالرحمن السمیط» به گوش شما نرسیده باشد. وی از دعوتگرانی است که ۳۰ سال از عمر ارزشمند خود را در راه خدا و دعوت ملت‌ها و قبائل آفریقایی به دین اسلام صرف نموده است و ثمره‌ی تلاش خستگی‌ناپذیر این فرد مؤمن و با ایمان، مسلمان‌شدن بیش از ۱۱ میلیون نفر از کشورهای مختلف جهان می‌باشد.

پروردگار جهانیان را ستایش می گوییم و درود می فرستیم به اشرف الانبیاء والمرسلین و بر اهل بیت و یاران بزرگوارش.

از خداوند متعال می خواهیم که اعمال صالح را از ما و شما بپذیرد و سال های متمادی رمضان را نصیبمان گرداند و لباس ایمان و سلامتی را بر ما بپوشاند  و زندگی سعادتمند و نفس های مطمئنه را به ما مرحمت فرماید.

برادر  و خواهر مسلمانم: هشت اقدام مفید پس از رمضان را ذکر می کنیم، باشد که با انجام آنها پس از رمضان بتوانیم همچنان بر ایمان خود بیفزاییم.

اقدام اول: حسابرسی

برادر و خواهر بزرگوارم!

هدف از گرفتن روزه کسب تقوا است‌:
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ(البقرة:۱۸۳)
تکرار تقوا در آیات متعدد قرآن
-یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ (آل عمران:۱۰۲)

 
حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو
و اندر دل آتش درآ پروانه شو پروانه شو 

 هم خویش را بیگانه کن هم خانه را ویرانه کن
وآنگه بیا با عاشقان هم خانه شو هم خانه شو 
 

یکی دیگر از خصوصیات بارز عبدالله بن مبارک، جهاد فی سبیل الله است. او به عبادت زیاد و کثرت علم خود مغرور نشده و این مشغولیتها به هیچ وجه باعث غفلتش از فریضه مهمی مانند جهاد نشد. او دیگران را نیز به ادای فریضه جهاد دعوت می‌داد و آنها را از بی‌تفاوت بودن نسبت به اوضاع مسلمانان به شدت برحذر می‌داشت.