إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  • اصل نخست: رستگاری در دست خداوند است و اوست که سینه‌ها را فراخ می‌کند نه کس دیگر؛ رستگاری یکی از آفریده‌های خداوند است. خداوند اعیان را آفریده است به همان ترتیب معانی مانند مرگ و زندگی را نیز آفریده است: "الذي خلق الموت والحياة" اوست که مرگ و زندگی را آفریده است. یکی از این معانی رستگاری است که آن را در دل هر کس که بخواهد قرار می‌دهد؛ با فضل او رستگار می‌شود و می‌خندد. از هر دلی که بخواهد بر می‌گیرد بنابراین بدبخت می‌شود و می‌گرید: "وأنه هو أضحك وأبكى" و اوست که می‌خنداند و می‌گریاند.

  • -  کارها به مقاصد آن بستگی دارد.

    -  دفع مفاسد بر جلب منافع مقدم است.

    -  مسایل سخت و دشوار با مسایل آسان رفع می‌شود.

    -  ضرر باید در حد امکان دفع شود.

    -  ضرر نباید با ضرر مشابه دفع شود.

    -  ضرر کردن و ضرر رساندن درست نیست.

    -  ضرر باید از بین برود.

    -  در معاملات مفهوم مهم است نه الفاظ و ظواهر؛ مقصد و معنا مهم است نه لفظ و مبنا.

    -  هر گاه دو مفسده در مقابل هم قرار گیرند با تن دادن به ضرر کمتر از ضرر بزرگ‌تر جلوگیری می‌شود.

    -  پاداش به نیت بستگی دارد.

    -  عرف و عادت مردم راهی برای اثبات حکم شرعی است.

    -  غالب و شایع معتبر است نه نادر و کم‌یاب.

    -  حقیقت به علت شهرت بیشترِ عرف و عادت ترک می‌شود.

    -  عرف و عادتی که رایج باشد معتبر است.

    -  عرف و عادت مردم اگر مخالف شرع و نصوص فقهی نباشد دلیل و حجّت‌ قرار می‌گیرد و به آن عمل می‌شود.

  • در زمانی که امت اسلامی در بحران سختی غوطه‌ور است و دشمنان داخلی و خارجی بر آن هجوم آورده‌اند؛ فتنه‌ها افزایش یافته و دل‌ها ناآرام و نگران است، خدای متعال برای این امت بارقه‌ی امید و راه رهایی قرار داده است تا به در پناه آن به یقین و آسایش دست یابد.

    خدای متعال رمضان را فرستاده است تا فرصتی برای رهایی از بند گناهانی باشد که دل‌ها ما را فاسد، عقل‌ها را حیران کرده است و راه‌ را بر انسان‌ها بسته است.

    هر کس شب قدر را از روی صدق و ایمان احیا کند گناهان گذشته‌اش بخشیده می‌شود.

    پس رمضان فرصت گران‌بهایی است تا قلب‌ها به شاهراه یقین برسند و تمسک به دین و التزام به شریعت اسلام در مؤمنان افزایش یابد.

  • با نزدیک شدن رمضان که آمادگی برای روزه هر روز بیشتر می‌شود، مجموعه سفارشاتی را به بیمارانی که دارو مصرف می‌کنند تقدیم می‌کنیم و در روزهای آتی نیز این موضوع را ادامه خواهیم داد.

    کارشناسان مؤسسه‌ی حمد الطیبه در قطر به مبتلایان به بیماری‌های مزمن همانند قند و فشار خون توصیه می‌کنند پیش از شروع رمضان بیشتر احتیاط کنند و مراقب سلامتی خود باشند. لازم است با پزشک معالج خود مشورت کنند تا مطمئن شوند آیا وضعیت جسمی آنان اجازه‌ی روزه گرفتن می‌دهد یا خیر؟ بیماران همچنین باید میزان مصرف دارو و وعده‌های دارویی خود را با پزشک در میان بگذارند.

  • بالاترین اعمالی که در ماه شعبان انجام می‌گیرد روزه و نماز شب و قرائت قرآن و پرداخت به موقع زکات و صدقه است.

    این‌ها مجموعه اعمالی است که سلف صالح در ماه شعبان انجام می‌دادند.

    ابوبکر بلخی می‌گوید: رجب ما کشت است و شعبان ماه آبیاری و رمضان ماه برداشت...

    هم‌چنین گفته است: رجب همانند باد است و شعبان ابر و رمضان چون باران . هر کس در رجب نکارد و در شعبان آبیاری نکند چگونه در رمضان برداشت خواهد کرد؟

    از عثمان بن عفان روایت است که وقتی رمضان نزدیک می‌شد می‌گفت: این ماه، ماه زکات است اگر قرضی دارید ادا کنید تا زکات اموال‌تان را پرداخته باشید؛ هر گاه قرض را ادا کردید از آنچه مانده است زکات برداشت می‌شود.

  • این جملات را می‌نویسم برای شکست یأس و ناامیدی که بر دل‌های برخی از مصلحان چیره شده است؛

    ١- هدایت را بالاترین هدفت قرار ده.

    ابن تمیمه -علیه الرحمه- می‌فرماید: «نیاز به هدایت به مراتب بالاتر از نیاز به یاروی و روزی است؛ اصلاً‌ این دو نسبتی با هم ندارند.

    ٢- آزمودن صبر و یقین برای انتخاب پیشوایان دین:

    خدای متعال می‌فرماید:

    «وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ»[سجده:٢٤]

    و از ایشان چون شکیبایی ورزیدند و به آیات ما ایقان یافتند، پیشوایانی برگماشتیم که به فرمان ما هدایت می‌کردند.

    گزینش برای امّت‌ ضروری است تا از میان آن پیشوایان پارسا انتخاب شوند.

  • نماز شب در احادیث

    18 فروردین 1397

    باب (١): تهجّد‌ خواندن در شب

    ٥٨٤ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللَّه عَنْهُمَا قَالَ: كَانَ النَّبِيُّ (ص) إِذَا قَامَ مِنَ اللَّيْلِ يَتَهَجَّدُ قَالَ:«اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ، أَنْتَ قَيِّمُ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَنْ فِيهِنَّ، وَلَكَ الْحَمْدُ، لَكَ مُلْكُ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَنْ فِيهِنَّ، وَلَكَ الْحَمْدُ، أَنْتَ نُورُ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَنْ فِيهِنَّ، وَلَكَ الْحَمْدُ، أَنْتَ مَلِكُ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ، وَلَكَ الْحَمْدُ، أَنْتَ الْحَقُّ، وَوَعْدُكَ الْحَقُّ، وَلِقَاؤُكَ حَقٌّ، وَقَوْلُكَ حَقٌّ، وَالْجَنَّةُ حَقٌّ، وَالنَّارُ حَقٌّ، وَالنَّبِيُّونَ حَقٌّ، وَمُحَمَّدٌ (ص) حَقٌّ، وَالسَّاعَةُ حَقٌّ، اللَّهُمَّ لَكَ أَسْلَمْتُ، وَبِكَ آمَنْتُ، وَعَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ، وَإِلَيْكَ أَنَبْتُ، وَبِكَ خَاصَمْتُ، وَإِلَيْكَ حَاكَمْتُ، فَاغْفِرْ لِي مَا قَدَّمْتُ وَمَا أَخَّرْتُ، وَمَا أَسْرَرْتُ وَمَا أَعْلَنْتُ، أَنْتَ الْمُقَدِّمُ، وَأَنْتَ الْمُؤَخِّرُ، لا إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَوْ لا إِلَهَ غَيْرُكَ، وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ.» (بخارى:١١٢٠)