در زمانی که امت اسلامی در بحران سختی غوطه‌ور است و دشمنان داخلی و خارجی بر آن هجوم آورده‌اند؛ فتنه‌ها افزایش یافته و دل‌ها ناآرام و نگران است، خدای متعال برای این امت بارقه‌ی امید و راه رهایی قرار داده است تا به در پناه آن به یقین و آسایش دست یابد.
خدای متعال رمضان را فرستاده است تا فرصتی برای رهایی از بند گناهانی باشد که دل‌ها ما را فاسد، عقل‌ها را حیران کرده است و راه را بر انسان‌ها بسته است.
هر کس شب قدر را از روی صدق و ایمان احیا کند گناهان گذشته‌اش بخشیده می‌شود.
پس رمضان فرصت گران‌بهایی است تا قلب‌ها به شاهراه یقین برسند و تمسک به دین و التزام به شریعت اسلام در مؤمنان افزایش یابد. با توکل بر خدای خود دریابد که باری تعالی به ظالم قدرت فساد کامل نداده است بلکه سنت الهی درباره‌ی ظالمان و سرکشان در طول تاریخ چنین بوده است. درباره‌ی صالحان و مصلحان هم چنین سنتی دارد. خداوند نورش را کامل می‌کند اگرچه کافران ابا داشته باشند.
بزرگ‌ترین خوشبختی آن است که در طول رمضان سه نوع تغییر در انسان ایجاد شود:
نخست: زمینه‌سازی برای پیشوازی از رمضان
مردم از روزه و نماز و قرائت قرائت قرآن و انواع عبادت و اقسام روش‌های نزدیکی به خدا سخن می‌گویند؛ اما پیش از همه کسی از خود نمی‌پرسد که این اعمال را در چه شرایطی باید انجام دهد و آثار آن چه وقت در انسان هویدا می‌شود؟ چرا آثار عبادت به محض پایان یافتن رمضان کم‌رنگ می‌شود؟ چرا پس از گذشت چند روز از رمضان انسان دچار سستی می‌شود؟
مشکل آن‌جاست که به اندازه‌ی کافی شرایط را برای ورود رمضان آماده نکرده‌ایم؛ آمادگی واقعی بسته به آن دارد که برای رمضان چه جایی در قلب خود فراهم کرده‌ایم. طبیعتا قلب همواره پر است و اگر بخشی از آن را برای فیوضات رمضان خالی نکنیم چگونه از برکات آن استفاده خواهیم کرد؟
پس باید به مشغله‌ها و دل‌نگرانی‌ها و خوشی‌ها و ناخوشی‌ها و خواسته‌ها و آرزوهای خود بنگریم و آن را با پروردگارمان در میان بگذاریم؛ اوست که می‌دهد و می‌گیرد؛ عزت و ذلت می‌دهد و تمام کارها در دستان پرتوان اوست.
باید بنگریم که مشغله‌های ما چقدر برایمان مهم است؟ بودند کسانی که تا دیروز به چنین کارهایی مشغول بودند اما امروز ناگهان بیهوش بر تخت بیمارستان افتاده‌اند و به کمک تنفس مصنوعی با مرگ دست و پنجه نرم می‌کنند. اینجاست که در می‌یابیم بخش بزرگی از وقت و زمانی را که باید برای رمضان خالی کنیم به کارهای دیگر اختصاص داده‌ایم؛ کارهایی که ممکن است سودی برای ما نداشته باشد. رمضان فرصتی است که پیش خلقت ما وجود داشته است و اگر از آن به درستی استفاده کنیم در واقع دل‌هایمان را سرشار از فیوضات و برکات آن کرده‌ایم و آثار عبادات قلبی که معیار قبولی طاعات و کلید رستگاری است در ما هویدا می‌شود.
دوم: زدودن پلیدی‌ها
برکات رمضان بر قلب‌های آلوده نمی‌نشیند و فیوضات آن بر دل‌های بیمار اثر نمی‌کند؛ بنابراین پرهیز از خوردن و نوشیدن و مسائل زناشویی هیچ سودی برای چنین قلب‌هایی ندارد. قلبی که پر از بغض و کینه و حسادت است چگونه پذیرای رحمت الهی خواهد بود؟ چگونه طلب بخشش می‌کنیم در حالی که دریچه‌های قلب‌هایمان با گناه مسدود شده است؟
خدای رمضان بر بندگانش مقرر کرده است که دل‌های بیمار تا زمانی که درمان نشوند روی رستگاری نخواهند دید و جان‌های ناپاک تا زمانی که پاکیزه نشوند با تزکیه بیگانه‌اند. خدای متعال فرموده است: "يوم لاينفع مال ولا بنون / إلا من أتى الله بقلب سليم" روزی که دارایی و فرزندان سودی نمی‌بخشند مگر کسی که دلی پاک به سوی خدا بیاورد. رحم‌هایی که گسسته‌اند نزد پروردگار فریاد بر می‌آورند و به آنها پاسخ داده می‌شود که آیا نمی‌خواهید کسی که شما را قطع کرده است با او قطع رابطه کنم و کسی که شما را وصل کرده است با وصل شوم؟
دل‌های پر از کینه و نفرت از قدیم دریافته‌اند که با این کار نام خود را از لیست مشمولین رحمت الهی حذف کرده‌اند؛ آن هم در روزهایی که باران رحمت الهی فرو می‌ریزد و همگان مورد بخشایش قرار می‌گیرند جز کسانی که کینه و کدورتی در دل دارند. صف‌های به هم پیوسته در نماز و صحنه‌های زیبای سجود در صورتی که قلب با خدا نباشد و از روی محبت و یک‌دلی انجام نگیرد هیچ سودی نمی‌بخشد.
سوم: فراهم کردن لقمه‌ای که قبولی روزه به آن بستگی دارد
یک لقمه‌ی مشکوک یا حرام کافی است که روزه و نمازمان را فاسد کند، جلوی اجابت دعارا بگیرد، برکت رمضان را از ما برباید و باعث شود این ماه را در حالی به پایان ببریم که چیزی از دغدغه‌ها و دل‌مشغولی‌هایمان کاسته نشده است. بیشترین خطر آن زمانی است که باعث بطلان روزه‌ی خانواده و فرزندان‌مان شویم آنان را از مالی که حق ما نبوده است است اطعام کنیم؛ یا از ثروتی که با ربا یا دروغ به دست آمده است و با تقلب و فریب آلوده است تغذیه کنیم.
در حدیث نبوی آمده است که چه بسا روزه‌داری که جز گرسنگی و تشنگی بهره‌ای نمی‌برد.
در حدیث آمده است که فردی ژولیده‌موی و غبارآلود که در سفر است دستش را به سوی خدا دراز می‌کند و یا رب گویان مشغول دعا می‌شود اما دعای او چگونه مستجاب خواهد شد در حالی که غذایش حرام است و بدنش با حرام رشد کرده است. برحذر باش که روزه‌ات را با مال حلال آغاز کنی و با حلال افطار کنی؛ پروردگارت پاکیزه است و جز پاکی نمی‌پذیرد. اکنون رمضان درهایش را به روی ما گشوده است پس برای ثواب و فضایل بی‌منتهایش آماده باشیم؛ در انتظار نزول فیوضات ربانی باشیم و بکوشیم که ساعات و لحظه‌های رمضان را بیهوده از دست ندهیم.
نظرات