خوب نوشتن، تمرین کردن می‌خواهد. وبلاگ هم بهترین جا برای تمرین کردن است. از این امکان رایگانی که دنیای مجازی در اختیارتان قرار داده استفاده کنید. از هر موضوعی که به ذهنتان میرسد بنویسید و دنبال موضوعات خاص و پیچیده نباشید. قلم‌تان به زودی راه خواهد افتاد.
آدم‌ها، یا بهتر بگویم بعضی از آدم‌ها عادت دارند خودشان را در زمره‌ی «ترین‌ها»ی عالم بدانند؛ در راستای همین خودخواهی‌ها، مثلاً فکر می‌کنند رشته‌ای که در آن درس خوانده‌اند سخت‌ترین رشته‌ی تحصیلی دنیا بوده، و یا شغل‌شان دشوارترین شغل‌ها است. من هم تا حدودی شبیه همین آدم‌ها هستم. نوشتن به نظر من کار خیلی سختی است. کاری سخت و همزمان پر از لذت.
نوشتن یک‌جور آفرینش است. یک‌جور کار هنری که انجام دادنش اصلاً آسان نیست. البته نوشتنِ معمولی کاملاً آسان است؛ بهتر است که بگویم خوب نوشتن کار آسانی نیست. اگر یک تابلوی نقاشی خوب و یک متنِ خوب را به یک فرد عادی نشان بدهند و از او بخواهند که بگوید کدام‌یک از این دو، یک کار هنری است، او قطعاً تابلوی نقاشی را انتخاب میکند. فهم زیباییِ یک تصویر برای عموم افراد آسان‌تر است تا درک زیباییِ نهفته در یک متنِ خوب. سر و کله زدن با متن، یعنی چه خواندن، چه نوشتن و چه ویرایش کردنش، کار آسانی نیست.
قرار است در این یادداشت بگویم که چطور می‌شود بهتر نوشت. من در اینجا فقط مواردی را می‌نویسم که خودم تجربه‌شان کرده‌ام و در بهتر شدن متن‌هایم تاثیر محسوس داشته‌اند.
۱- خواندن، خواندن و خواندن: مقدمه‌ی اصلی برای خوب نوشتن، کتاب خواندن است. کتابِ خوب خواندن قلم شما را راه می‌اندازد و هرچه بیشتر بخوانید، نوشتن برای شما راحت‌تر می‌شود. خواندن شعر و داستان کوتاه در بهبود نوشته‌های من خیلی موثر بود. شعر خواندن قدرت تصویرسازی شما را در حین نوشتن تقویت میکند و به ذهن شما نظم می‌دهد. داستان کوتاه هم به شما کمک میکند که بتوانید نوشته‌هاتان را روان و ساده و قابل فهم بنویسید. از رمان‌ها و داستان‌های کوتاه خارجی که نویسندگان خوب و ترجمه‌های خوب دارند غافل نشوید. خواندن متون کهن فارسی هم مهم است، چون هم گنجینه‌ی لغات شما را بزرگ‌تر میکند و هم کمک میکند به زبان فارسی اصیل بنویسید.
۲- لحن محاوره‌ای را به لحن نوشتاری تبدیل کنید: اولین کاری که باعث می‌شود نوشته‌های شما جدی شوند، کنار گذاشتن لحن محاوره‌ای است. وقتی که لحن محاوره‌ای را به لحن نوشتاری تبدیل کنید، متنهایتان یک سر و گردن بالاتر از متن‌های قبلی می‌ایستند. لحن نوشتاری به نوشته‌های شما شخصیت می‌دهد و آنها را خواندنی‌تر و استخوان‌دار تر میکند.
وبلاگِ خوب خواندن هم خوب است، اما به شرطی که باعث نشود شما از سبک نوشتن وبلاگ‌نویسش تقلید کنید و بخواهید شبیه او بنویسید. در این صورت خلاقیت‌تان در هنگام نوشتن کم می‌شود.
۳- وبلاگ بنویسید: نمی‌دانم چند درصد از دوستانی که این یادداشت را می‌خوانند، وبلاگ شخصی دارند. به آنهایی که وبلاگ ندارند ولی نوشتن را دوست دارند، توصیه می‌کنم یک وبلاگ راه بیندازند و از پیش پا افتاده‌ترین مسائل تویش بنویسند؛ مثلا از اینکه دیشب چه خوابی دیده‌اند یا اینکه امروز در داخل مترو چه گذشته. به اشتراک گذاشتن نوشته‌ها با دیگران، شما را از قوت و ضعف متنهایتان باخبر میکند و اعتماد به نفس شما را برای نوشتن تقویت میکند.
۴- متنهایتان را به اهل فن نشان بدهید: اگر در نوشتن کمی حرفه‌ای شده‌اید و اصول اولیه‌اش را تمرین کرده و یاد گرفته‌اید و می‌خواهید در نوشتن به جاهای بهتری برسید، نوشته‌هایتان را به یک نویسنده که کارش را می‌پسندید، نشان بدهید. از او بخواهید متن شما را بخواند و آن را تصحیح کند و نظرش را بگوید. ممکن است این کار اعتماد به نفس شما را کمی خدشه‌دار کند و باعث شود فکر کنید که خوب نمی‌نویسید، ولی ناامید نشوید. هرچقدر بیشتر به خودتان سخت بگیرید، قوت و شیوایی نوشته‌هاتان بیشتر می‌شود.
۵- از اتفاق‌های دور و برتان بنویسید: وبلاگ معمولاً جایی است برای انعکاس افکار، عقاید و احساسات. ما معمولاً از فکرهایی که توی سرمان می‌گذرد در وبلاگ‌ها می‌نویسیم. می‌شود این سبک را کمی تغییر داد. شروع کنید به نوشتن از اتفاق‌های عادی روزانه. مثلاً بنویسید از صبح که از خانه خارج شده‌اید، تا رسیدن به محل کار چه چیزهایی دیده‌اید؛ بعد در محل کار چه گذشته و از اداره تا خانه چه اتفاقی افتاده است. منظورم از اتفاق، یک امر خارق‌العاده مثل فرو ریختن تونل مترو یا دیدن یک تصادف نیست؛ رویدادهای ساده‌ای مثل ایستادن در ایستگاه اتوبوس یا تاکسی، حرف‌هایی که داخل تاکسی دیده‌اید، آدم‌های مختلفی که در اتوبوس بوده‌اند و چیزهایی از این دست. برای اینکه نوشته‌های روایی‌تان جذاب‌تر شوند، در لابه‌لای اتفاق‌ها به حس‌ها و فکرهایی که در طول روز داشته‌اید هم اشاره کنید.
به کار بستن این نکته‌ها اگر شما را تبدیل به یک نویسنده‌ی خوب نکند، دست کم شما را یک وبلاگ‌نویس حرفه‌ای خواهد کرد. خوب نوشتن، تمرین کردن می‌خواهد. وبلاگ هم بهترین جا برای تمرین کردن است. از این امکان رایگانی که دنیای مجازی در اختیارتان قرار داده استفاده کنید. از هر موضوعی که به ذهنتان میرسد بنویسید و دنبال موضوعات خاص و پیچیده نباشید. قلم‌تان به زودی راه خواهد افتاد.
نظرات
تنها
23 بهمن 1392 - 01:26سلام،به نظرمن هم نوشتن وویرایش اصلاکارساده ای نیست!خصوصااگربواهی درباره موضوع ای خاص بنویسی که سختی کاررادوچندان میکند!!پس بهتر است برای خوب نوشتن درابتداٌٍٍٍهرموضوعی که به ذهنمان میرسد،درباره اش بنویسیم،ولوخیلی کم؛ودراین ضمینه خاطره نویسی ونوشتن یادداشتهای روزانه کمک به سزایی میکند.(یعنی به هربهانه ای بنویسیم!)ودیکگراینکه:خوب شنیدن وخوب دیدن وخوب خواندن رابسیارتمرین کنیم! پاینده باشید.ًٌٍٍٍ