زندگی آدم‌ها و مدادهای جعبه‌ی مداد رنگی شباهت زیادی با هم دارند! 

هر کدام با فطرتی یکسان و با تنوعی فراوان، توسط سازنده و خالق خود، برای هدفی واحد خلق شده‌اند، هر دو هدفشان از بودن، به تصویر کشیدن تابلویی زیبا از زندگی است.

خلق شده‌اند تا در کنار یکدیگر با آن همه تنوعی که دارند، صفحه‌ای زیبا و ماندگار از با هم بودن را به تصویر بکشند... .

سازنده‌ی جعبه‌ی مداد رنگی هیچگاه نمی‌خواهد مخلوقاتش یک رنگ و یک دست باشند، چون کاربردشان از بین خواهد رفت و دیگر صحنه‌ی زیبا و رنگین وجود نخواهد داشت.

اگر همه‌ی مدادهای مداد رنگی سیاه بودند، یعنی اوج رنگ و تیرگی و افراط!و یا اگر تنها سفید بودند، یعنی اوج بی رنگی و روشنی تفریط! از آن‌ها تنها صفحه‌هایی سیاه و سفید نقاشی می‌شد؛ اما زیبایی آنها وقتی جلوه و نمود می‌یابد که رنگ‌هایی متفاوت و حتی متضاد در کنار هم باشند، رنگ‌های شبیه به هم اگر یک جا استفاده شوند به چشم نمی‌آیند.

هر مداد تنها بر اساس رنگ و قابلیت خود استفاده می‌شود و در آخر نیز عمرش به پایان خواهد رسید، اما با پایان یافتنش، در عوض صفحه‌ای ماندگار از وجودش باقی گذاشته و هدفش را پیموده است.

و آن مداد سیاه و سفیدی که نماد افراط و تفریط است اگر در جای خود استفاده نشود، روزی بدون اینکه صفحه‌ای زیبا و ماندگار خلق کرده باشد و بدون استفاده، خود به خود روانه زباله‌دان خواهد شد.

مدادهای مداد رنگی هیچگاه در پی از بین بردن همجنس خود نیستند حتی اگر متضاد خود باشد زیرا می‌دانند تلاش برای نابودی دیگری، هدف و عمرش را تلف خواهد کرد و قبل از شکسته شدن رقیب، خود شکسته و نابود می‌شود.

صفحه‌ی زیبای یک نقاشی وقتی زشت و نازیبا می‌شود که مدادی دیگر بخواهند صفحه‌ی طراحی شده‌ی دیگران را خط خطی کند و به جای اینکه در کنار آن قرار گیرد بر عکس، بخواهد جای آن را بگیرد، به ویژه اگر سیاه و سفید باشد.

رنگ‌های جعبه‌ی مداد رنگی وقتی زیبا می‌شوند که در کنار هم باشند و زیبایی را با هم خلق کنند و این زیبایی وقتی بیشتر می‌شود که تنوع و اعتدال بیشتری وجود داشته باشد.

زندگی ما آدم‌ها نیز شبیه مداد رنگی است!...

آیا آدم‌ها هم می‌توانند مانند جعبه مداد رنگی صفحه‌ای زیبا و ماندگار از خود به جا بگذارند!؟

چه چیزی باعث می‌شود آدم‌ها این‌قدر از هم دور باشند، و چه چیزی فرصت خلق زندگی زیبا و دگرپذیری هنرمندانه را از او می‌گیرد!؟ خالق آدمی او را در نهایت تنوع و تفاوت آفریده است و در پی آن نیست که مخلوقاتش را یک دست و یک مدل طراحی کند. آدمی نیز باید تفاوت‌ها و اختلافات را احترام نهد و بپذیرد که یک رنگی، شکستن و حذف دیگری، نشان اتحاد نیست، وحدت آنگاه محقق خواهد شد که به دنبال حذف و تخطئه‌ی ظاهر و عمل و اندیشه‌ی دیگری نباشد.

تلاش برای نابودی و حذف دیگری دگرپذیری هنرمندانه را از ما خواهد گرفت و در نهایت باعث غافل شدن از هدف، و باز ماندن از مسیر، و نابودی خود می‌شود.

دگرپذیر بودن نشان از قوت و احترام است.

نگران افراط‌ها و تفریط‌ها مباش چون خود به خود مانند مدادهای سیاه و سفید بدون اینکه خواهان و استفاده‌ای داشته باشد، روزی به زباله‌دان منتهی می‌شوند و جای خود را به اعتدال رنگ‌های روشن خواهند داد. مسیرت را با اعتدال و دگرپذیری هموار کن تا به مانند مدادهای جعبه‌ی مداد رنگی صفحه‌ای زیبا، یادگار وجود و هدف‌هایت باشد.