نماز تهجد يكی از مؤكدترين نمازهای سنت و نزديك ترين نماز به الله است كه رسول الله هميشه بر آن پايداری می‌كرد. چنانچه از اسمش پيداست، بايد در انجام دادن آن جهد و سختی همراه با اراده ای قوی وجود داشته باشد.
پيامبر( صل الله عليه و سلم) اين نماز را گاهی چهار ركعتي، گاهی هشت ركعتی و گاهی هم ده ركعتی می‌خواندند. برای اين نماز آیه يا سوره خاصی مقرر نشده است.
اگر بعد از نصف شب خوانده شود ثواب آن بيشتر می‌شود در اين صورت بنده بايد با جهد و تلاش خود را از خواب بيدار كرده و با خدای خود مخفيانه مناجات كند كه اين مناجات بايد خالی از شك و ريا بوده و بنده بايد با قلبی مطمئن بپذيرد كه خداوند دعايش را اجابت كرده و عبادتش را قبول می‌فرمايد.
او با چشمانی پر از اشك و دلی آتشين بين خود و خدايش سفره خطاها و لغزش‌هایش را گشوده و به گناه خود اعتراف می‌كند و رحمت و مغفرت را از خداوند می‌خواهد.
بسان آن می‌ماند كه شخصی مقصر و گناهكار دور قصر پادشاه می‌چرخد و حلقه‌ی دروازه‌ی او را گرفته و می‌گويد: " ای پادشاه بی همتا جز تو كسی ندارم. اگر مرا از اين در برانی دروازه‌ی ديگری نخواهم يافت تا حلقه بر درش زنم و بتواند بار مرا سبك كند، جز تو ای رحم كننده و ای پذيرنده‌ی مسكينان. از خانه‌ی تو نخواهم رفت تا آنكه مرا ببخشاي."
بنده ای كه با چنين سوز و گدازی نماز تجهدش را بخواند، مطمئناً رحمت الهی به جوش آمده و با باران رحمتش گناهان او را شسته و به نيكی تبديل می‌كند.
" انّ الحسنات يذهبن السّيئات"
خداوند مقام تهجد گذاران را خيلی بلند می‌سازد.
رسول الله صل الله عليه و سلم حتی در هنگام بيماری نماز تهجد را ترك نفرمود.
فضايل تهجد:
١. سبب استجابت سريع دعا در درگاه خداوند می‌شود.
٢. صاحبش را در روز قيامت شفاعت می‌كند.
٣. سبب توفيق و گشايش در فكر می‌شود.
٤. سبب از بين رفتن امراض بدن می‌شود.

منبع: كتاب " غم مخور"