بسم الله الرّحمن الّرحیم
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ﴿١﴾ خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿٢﴾ اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ﴿٣﴾ الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿٤﴾ عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ﴿٥﴾...
از زمانی که جبرئیل امین این آیات را بر پیامبر(صلی الله علیه وسلم) نازل کرد هزار و چهار صد و اندی سال می‌گذرد. در این مدت انسانهای زیادی پا بر روی زمین خاکی نهادند، که به پروردگارشان ایمان آوردند، و امر او را اجابت کردند، و کلامش را تلاوت کردند، و بعد از این هم تا قیامت مسلمانانی خواهند آمد،و این کلام پاک را تلاوت خواهند کرد، و از اقیانوس بیکران آن بهره‌ها خواهند برد.
در این میان ما هم این کتاب را تلاوت نمودیم، و درس‌هایی گرفتیم. آری، ما هم خواندیم: اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ﴿١﴾ ... و خواندیم: الرَّحْمَـنُ ﴿١﴾ عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿٢﴾ خَلَقَ الْإِنسَانَ ﴿٣﴾ عَلَّمَهُ الْبَيَانَ ﴿٤﴾... وخواندیم: تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَ هُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿١﴾ الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ ﴿٢﴾... و تلاوت کردیم و تلاوت کردیم و درس‌ها آموختیم که از جمله این درس‌ها که آموختیم: هر گاه لغزشی از ما سر زد همچون حضرت آدم أبوالبشر(علیه السلام) به درگاه خداوند روی آوریم و با پشیمانی از کرده خود توبه کنیم و بگوئیم: رَبَّنَا ظَلَمنَا أَنفُسَنَا وَ إِن لَم تَغفِر لَنا وَ تَرحَمنَا لَنَکُونَنَّ مِنَ الخَاسِرِین
-ازحضرت نوح؛آدم ثانی(علیه السلام) یاد گرفتیم: در برابر تمسخر دیگران صبر و استقامت پیشه کنیم، و زود نا امید نشویم، و دست از دعوت و تبلیغ بر نداریم، و چون اقدام به کاری کردیم، آن را با نام خدا شروع کنیم. همان‌طور که او وقتی کشتی را به حرکت در آورد گفت: بِسمِ اللهِ مَجراهَا وَ مُرسَاهَا إِنَّ رَبِّی لَغَفُورٌ رَحِیمٌ
-از ابراهیم خلیل(علیه السلام) آموختیم که: بت‌های درون و بیرون را بشکنیم، و اسماعیل جان را برای معبود قربان کنیم، و از آتش نمرودیان هرگز نهراسیم.
-از موسی کلیم الله(علیه السلام) آموختیم که: فرعون و فرعونیان را بشناسیم، و در مقابل آنان سکوت نکرده، بلکه حق را بگوئیم، از مظلوم دفاع کنیم، و از سحر ساحران به خود بیم راه ندهیم.
-از سرگذشت اقوام گذشته، عاد و ثمود درس عبرت گرفتیم که: کاری نکنیم تا سزاوار عذاب الهی شویم، و هم چون آنان برای آیندگان عبرت شویم. آموختیم که: اگر خواهان عزّت و شرافت هستیم باید، چون یوسف(علیه السلام) عفت خود را حفظ کنیم تا عزیز شویم؛ و چون مریم عذرا پاکدامن باشیم، تا اگر شر افراد سیه‌دل و دشمنان خدا و رسول دامنگیر ما شد، هم چون عایشه صدیقه از تهمت مبرّی شویم.
-از قصه یونس(علیه السلام) آموختیم که: خداوند ندای بنده‌اش را، در هر کجا که باشد می‌شنود، حتی در تاریکی شب، و در دل دریا، و در شکم ماهی!، آن هنگام که در دل ظلمات ندا داد که: أَن لَا إِلهَ إِلَّا أَنتَ سُبحَانَکَ إِنِّی کُنتُ مِنَ الّظَالِمین. پس خداوند ندایش را استجابت کرد، و نجات را به او هدیه کرد. پس باید او را بخوانیم، تنها او را عبادت کنیم، و تنها از او یاری بطلبیم.
-از حضرت عیسی مسیح(علیه السلام) عشق و محبت را آموختیم. و از خاتم النبین؛ حضرت محمد مصطفی(صلی الله علیه و سلم)، صداقت و امانتداری، و تسلیم در مقابل پروردگار، و صبر و بردباری در همه عرصه‌های زندگی، و حسن خلق را آموختیم.و از اولین مخاطبان قرآن، یعنی اصحاب او وفاداری، محبت در جمع دوستان، و قاطع بودن در مقابل دشمنان، و فداکاری را آموختیم.
آری به وسیله آیات قرآن در میان اعصار گذشته سفر کردیم، و پندها گرفتیم. گاهی به عمق اقیانوس‌ها سفر کردیم، و یاقوت و لؤلؤ و مرجان‌ها را دیدیم؛ و گاهی به کوهستان‌ها سفر کردیم، و کوه‌های سر به فلک کشیده را، با سنگ‌هایی با رنگ‌های مختلف دیدیم.
به دریاها سفر کردیم، و کشتی‌های مشحون را دیدیم؛ و گاهی به کشتزارهای با طراوت و باغ‌های سرسبز، که دارای میوه‌های گوناگون هستند نظر انداختیم، و نخل‌های بلند را دیدیم، و طعم‌های مختلف را چشیدیم. از سرزمین حجر و مدین و احقاف گذشتیم، به سرزمین امن الهی رسیدیم، سرزمینی که در آن مسجدالحرام است، و محل امن است برای هر کس که در آن در آید؛ و به همراه آیات قرآن، نظاره‌گر سفر محمد(صلی الله علیه و سلم) شدیم، از مسجدالحرام به سوی مسجدالأقصی، و از آنجا تا به سدرة المنتهی.
به وسیله آیات قرآن تصویر زیبای بهشت را دیدیم، که در آن خستگی و تکرار نیست، و بهشتیان در آن (کلَّ یومٍ هو فی شأن) هستند، و ملبس به سندس و إستبرق‌اند، (وَ عَلَی سُرُرٍ مَوضُونَةٌ، مُتَّکِئِینَ عَلَیهَا مُتَقَابِلِین )اند، و زینت شده به( أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٍ)، و می‌نوشند( مِن کَأسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُورَاً)، و یا( زَنجَبِیلاً)؛ و در زیر لب زمزمه می‌کنیم: أللَّهم ارزُقنَا الجنةَ وَ النَّجاةَ مِنَ النَّار
هر گاه به وسیله آیات قرآن، تصویر هولناک جهنم و عذاب الیم را مشاهده کردیم، به خدا، پناه بردیم از روز حساب و کتاب، و عاجزانه از او طلب نجات ازعذاب را کردیم. و با یادآوری این آیه امیدوار شدیم که:( قُل یَا عِبَادِیَ الذینَ أَسرَفُوا عَلَی أَنفُسِهِم لَاتَقنَطُوا مِن رَحمَةِ اللهِ إِنَّ الله َیَغفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعَاً إِنَّهُ هُوَ الغَفُورٌ الرَّحیمٌ).
همه این مطالب قطره‌ای است از اقیانوس ژرف قرآن، که عمق آن را کسی نمی تواند تصور کند.
با گذشت قرنها از نزول آن، هنوز تازگی هنگام نزول را دارد. خدایا: تو را شکر می‌کنیم، که به ما توفیق نشستن در پای کلامت را دادی. خدایا: به ما توفیق ده تا نصیحت‌های لقمان را، در زندگی خود بکار بندیم، و خود را آراسته به صفات عباد الرحمان کنیم، و احکام قرآن را که ضامن سعادت دنیا و آخرت ماست، به بهترین وجه عمل کنیم. خدایا: شکری را نصیب ما کن، که تو را از ما خشنود گرداند. خدایا: تقوا را توشه ما بگردان، و بهشت را محل بازگشت ما قرار ده، و ما را به خاطر خطاهایمان مؤاخذه مکن.
قرآن بزرگترین نعمت الهی برای تمام انسانیت است که تلاوت، یاد دادن و یاد گرفتن و عمل به آن، سعادت دنیا و آخرت است. خدایا: ما را از این سعادت محروم مگردان، و توفیق خدمت به دین به ما عطا بگردان. بارالها: به ما توفیق عمل به قرآن عطا فرما، و قرآن را در قیامت شفیع ما بگردان .
نظرات