سیدمصطفی محمودیان_ مهاباد

-3-2-آرایش با خالکوبی
خالکوبی یا وشم عادتی است که از دیرباز وجود داشته و در عصر حاضر هم جمع زیادی به ویژه از قشر جوان مرتکب آن می‌شوند. خالکوبی از نظر محل ممکن است بر هر جای بدن مخصوصاً بر صورت، سینه، پشت، دست و بازو و حتی بر ران و ساق‌ها انجام داده شود. از نظر کیفیت و کمیت از یک خال ساده گرفته که غالباً دختران در لب، گونه، چانه و یا گردن خود ایجاد می‌کنند تا تصویر حیوان یا انسانی و یا نوشتن شعر یا پندی و امثال اینها، بسته به علاقه و سلیقه‌ی افراد وجود دارد.حضرت رسول اکرم -صلّی الله علیه و سلّم- در چندین فرموده به موضوع خالکوبی اشاره کرده و آن را جزو کارهای ناشایست به حساب آورده است، از جمله در صحیحین بخاری و مسلم آمده است:

«... عن عبدالله قال لعن الله الواشمة و المستوشمة ...»[393]

[از عبدالله بن عمر روایت است که گفت: لعنت خدا بر زنان واشمه و بر زنان مستوشمه].



لعن و نفرین بر زنان واشمه و مستوشمه در تمامی منابع حدیثی و با تعابیر مختلف، از رسول خدا و یارانش آمده است اما به خاطر اجتناب از اطاله‌ی کلام به همین روایت بسنده می‌شود.

فتح‌الباری می‌نویسد: اهل لغت گفته‌اند وشم آن است سوزن یا چیزی مانند آن را در عضوی فرو ببرند تا خون جاری شود سپس زخم را با دارویی پر کنند تا محل زخم (پس از بهبودی) به رنگ سبز درآید.[394]

دکتر عبدالکریم زیدان به نقل از «النهایة» نوشته‌ی ابن الاثیر می‌گوید: وشم این است که با سوزن و امثال آن پشت دست، مچ دست، لب و یا هر جایی دیگر از بدن را زخمی می‌سازند تا خون از آن جاری شود، سپس سرمه و امثال آن را به داخل زخم می‌ریزند و (محل زخم بعد از بهبودی) به رنگ سبز درمی‌آید. زنی را که این کار را انجام می‌دهد واشمه و زنی را که این کار بر او انجام داده شود، موشومه می‌گویند و مستوشمه زنی است که طالب خالکوبی بر بدنش شود.[395]



صاحب فتح‌الباری می‌گوید واشمه زنی است که خال بر بدن خود یا دیگران می‌کوبد و مستوشمه زنی است که خواستار کوبیدن خال بر بدنش می‌شود. نامبرده در ادامه‌ی توضیح بر حدیث فوق می‌افزاید: ابوداود در «سنن» گفته: واشمه زنی است که به وسیله‌ی سرمه یا مرکب در صورت خود خال می‌کوبد. آنچه ابوداود گفته اغلبیت دارد و اکثراً خال بر روی لب ایجاد