سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

(يا مقلب القلوب والابصار)

:ای دگرگون کننده قلب‌ها و چشم‌ها

اگر ترسی است در قلب‌ها و چشم‌ها که در پی خطایی آلوده شده؛ از خدا خواستاریم که همراه با زیبایی‌های سال نو و ديدن خوبی‌ها اصلاحش گرداند.

استاد ناصر سبحانی عالمی ربّانی، رهبری تأثیرگذار از تبار سلف بود که عمر خویش را در خدمت قرآن و تدبّر و اندیشه در معانی آن سپری کرد. وی به معنی واقعی کلمه اهل علم بود و صاحب اندیشه و یار و همنشین مطالعه و غوطه‌ور در دنیای معرفت و از نتیجه‌ی تفکّر و تدبّرش اندیشه‌ها و نظرات تازه استخراج نمود و با تعبیر خودش از عالم هم مطابقت می‌نمود که برداشت از این آیه‌ی قرآن بود: «أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّيْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَيَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ» بنا به همین آیات از سوره‌ی مبارکه‌ی زمر، به نظر ایشان عالم واقعی است کسی که شب‌ها را با خشوع در سجده و قیام سپری نموده در حالی از آخرت بیمناک و به رحمت پروردگارش امیدوار است.

در هرعصر و زمانه‌ای، از آفرینش آدم تا امروز و تا روز رستاخیز خدای مهربان از راه‌های زیادی بندگان خود را هشدار و به برگشت به سوی خود ندا داده است.

چالش رقص و خنده‌ی پزشکان و پرستارانی که در خطّ مقدّم مبارزه با ویروس مخوف کرونا قرار دارند، نخستین بار از چین شروع شد. زمانی که در ایران هنوز خبری از همه‌گیری این بیماری نبود.

امّا در روزهای اخیر هر روز ویدئوهای بیشتری از رقص و حرکات موزون پرستاران و کادر درمانی بیمارستانهای کشور منتشر و شبکه‌های مجازی را پر می‌کند.

فرق ایران با چین این است که این کلیپ‌ها رسماً ممنوع بوده و مغایر شعائر و ایستارهای رسمی فرهنگی حاکم محسوب می‌شوند. هرچند بە نظر می‌رسد شرکت کنندگان در این آئین‌ها از تمهیدات بهداشتی ضدّ کرونایی نظیر ماسک و کلاه و عینک برای ناشناخته ماندن و در امان بودن از عواقب احتمالی بهره می‌جویند،

دکتر عماره یکی از کسانی بود که خداوند صفات علمای بزرگ امّت را در او جمع کرده بود؛ در شخصیت او سادگی و فروتنی و هیبت و وقار را در آن واحد می‌دیدی. در سخن گفتن با او در و بحث و پرسش و پاسخ مانعی میان خود و او احساس نمی‌کردی نه خستگی ابراز می‌کرد و نه گله و شکایتی می‌نمود. هیبت و وقار و جدیت او ایجاب می‌کرد که جدی و دقیق باشی. این صفات است که ارزش ادب در کنار بزرگان را به انسان می‌آموزد.

آثار نوشتاری و شنیداری و دیداری او نشان می‌دهد که دانشمند بزرگی است و شاکله‌ی فکری او آمیزه‌ای از اندیشه و فلسفه و عقیده و ادب و تاریخ و فقه است. 

قربانیان مرگ در میان انسان‌ها بی‌شمارند از جمله هزاران نفری که روزانه می‌میرند؛ اما تنها خاطره‌ی مرگِ شمار اندکی از آنان در ذهن‌ها باقی می‌ماند؛ کمتر کسانی هستند که وقتی از میان ما می‌روند و دنیای ما را بدرود می‌گویند، جهان با دیدن جای خالی آن اندوهگین می‌شود و انسانیت با از دست دادن آنها زیبایی و جلال خود را از دست می‌دهد. جبار و توانا همین مرگ است که با جرأت و شهامت دژهای استوار را در می‌نوردد و ساکناش را با چالاکی می‌رباید و کسی که نوبتش رسیده باشد باید برود اگرچه به وزن امتی باشد و نماینده‌ی یک منهج و رسالت باشد. باید برود اگر چه وجدان یک ملت باشد؛ ذخیره‌ی یک تمدن و قامت یک فرهنگ و اندیشه باشد و در جایگاه دانشمند و فیلسوف و حکیم نشسته باشد. 

او نیز گذشت از این گذرگاه

وان کیست که نگذرد از این راه

در این وضعیّت کرونایی و قرنطینه که من و عموم هموطنانم و حتّی بسیاری از انسان‌ها در کشورهای دیگر را خانه‌نشین کرده و فشارهای روحی و روانی زیادی را بر آن‌ها تحمیل ساخته و بلکه خیل کثیری را نیز در نتیجه‌ی بی‌کفایتی متولّیان دولتی و بهداشتی به کام مرگ کشانده است، امروز صبح نیز همچون چند روز اخیر خواستم پیش از رفتن سروقت مطالعه و ترجمه و نوشتن سری به فضای مجازی بزنم و گذری به اخبار و رویدادهای تازه داشته باشم. امّا خبری ناگوار مرا به‌شدّت متأثّر و اندوهگین ساخت

بسیاری از غربی‌ها توجّه شایانی به مسأله‌ی حقوق بشر از جهت فکری و عملی دارند و صدها کتاب و مقاله در این باره تألیف کرده‌اند. حقوق بشر از جمله‌ موضوعاتی بوده که فرهنگ‌های غیر غربی هم به آن پرداخته‌اند. برخی بر این باورند که هر فرهنگی حق دارد تصور مستقلی از حقوق بشر داشته باشد و این تصور می‌تواند با تصور غربی که در اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر آمده است متفاوت باشد. برخی نیز می‌گویند حقوقی که در این اعلامیه آمده است حقوق جهانی است و می‌تواند معیاری برای فرهنگ‌های محلی باشد. 

استاد حسن بنا در ٢٣ بهمن ١٣٢٧ ترور شد در حالی که امّت اسلامی شدیداً به او نیازمند بود. با شهادت او جماعتش وارد مصیبت دشوار و طولانی شد؛ امّا مردان این دعوت به فضل الهی نه سستی و ناتوانی به خرج دادند و نه تسلیم شدند. روزی که خون این امام شهید در بزرگ‌ترین خیابان قاهره بر زمین ریخته شد و مردم از تشییع جنازه‌اش منع شدند و پیکر پاکش به دست زنان خانواده‌اش حمل شد، تأثیر آن روز بیش از هزار خطبه و هزار حلقه‌ی درس بود؛ چنان که شهید سید قطب می‌گوید: کلمات ما عروسانی از شمع هستند که اگر در راه آن کشته شویم روح در آن دمیده می‌شود و ماندگار می‌شوند. 

برخی احساس می‌کنند که سخن از اعتدال اسلامی این روزها ملال‌آور شده است البته تا حدی هم حق دارند؛ اکنون فکر امت و حالت بیداری اسلامی میانه است اما در دهه‌ی هفتاد و هشتاد و نود قرن گذشته چنین نبود زیرا دینداری در آن زمان به معنی تعمق و سخت‌گیری بود اما حالت میانه‌ای که امت به آن رسید نتیجه‌ی تلاش علمای بزرگی بود که اعتدال و آسان‌گیری اسلام را بیان کردند و یکی از این علمای بزرگ شیخ یوسف قرضاوی بود.