سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

سپاس خداوند را که بر ما منت نهاد و ایمان و اهل آن را در دل‌های ما محبوب گرداند و ما را با این قافله خیر آشنا ساخت. مزه شیرین اخوت و برادری ایمانی را با تمام وجود چشیدیم، نعمتی که برای آنان که با این قافله آشنا نیستند، غریب و نامفهوم است.

آن چه امروز از برخورد بسیار خشن و بی‌رحمانه غرب نسبت به عزه مظلوم می‌بینیم جز تاوان بیدار نمودن و زدودن خواب از چشمان مسلمانان و جهان نیست.

در این روزها، بزرگمردی از تبار علم و ایمان و فارغ‌التحصیل دانشگاه تربیت رجال قرآن، دار فانی را وداع گفت.

اگر برای بزرگی مقیاسی باشد یقیناً هنیه یکی از بزرگان روزگار ماست. عالمی بزرگ، خطیبی ناطق، مجاهدی تلاشگر، رهبری نستوه و صبور بود که آزادی فلسطبن و حقوق ملت ستمدیده‌ی آن با خون و وجودش عجین شده بود و به آن باور داشت.

بیش از ۲۲۸ روز از جنایات رژیم غاصب صهیونیستی و امریکای جنایتکار و بقیه‌ی قدرتهای غربی در غزه می‌گذرد. در این مدت جنایتی نمانده است که مرتکب نشده باشند.

با مشاهده‌ی سخنان و عملکرد اهل غزّه آثار بزرگ تربیت ایمانی و اسلامی در آنان دیده می‌شود. کودکانی که همچون مردان بزرگ سخن می‌گویند. شیرزنانی که خاطره‌ی خنسا(رض) را زنده می‌کنند. شهیدان جوانی که ما را به یاد مصعب بن عمیر(رض) می‌اندازند. مایلم همچنان که جوانب سیاسی قضیه را تحلیل می‌کنیم، گوشه‌ی چشمی به آثار گرانبهای تربیتی آن نیز داشته باشیم.

دیروز پنجشنبه ٢١ اردیبهشت‌ماه ١۴٠٢، با جمعی از دوستان و خانواده‌هایشان برای گشتی یک‌روزه و کامیابی از بهار زیبا و طبیعت دلربای مریوان به یک سیاحتگاه بیرون رفتیم.

خداوند انسان را خلق کرد و نیروی خرد و تفکر را به او ارزانی داشت تا با آن حقایق را بیابد و خیر و شر را از هم تشخیص دهد. چنانکه می‌دانیم عقل مناط تکلیف است و فقدان آن سبب رفع تکلیف از آدمی می‌گردد. امّا حوزه عقل و توان آن و محدوده اندیشه را باید تعریف کرد. و به مستوای کاربرد آن از آن انتظار داشت.
عقل درمیدان مشخصی جولان می‌کند که خارج از آن ناتوان بوده و ناکارآمد می‌گردد. انسان با دریافت معلومات از طریق حواس آنها را پردازش کرده و به نتایج جدیدی دست می‌یابد همچون کارخانه‌ای که مواد اوّلیه وارد آن گردیده و محصولات تازه‌ای را تولید می‌کند. و درهر زمینه‌ای که مواد اولیه به آن داده شود محصولی جدیدخواهد داشت. قرآن کریم در این راستا می‌فرماید: «وَاللَّهُ أَخْرَجَكُمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ لَا تَعْلَمُونَ شَيْئًا وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ» (78) نحل

استاد ناصر سبحانی عالمی ربّانی، رهبری تأثیرگذار از تبار سلف بود که عمر خویش را در خدمت قرآن و تدبّر و اندیشه در معانی آن سپری کرد. وی به معنی واقعی کلمه اهل علم بود و صاحب اندیشه و یار و همنشین مطالعه و غوطه‌ور در دنیای معرفت و از نتیجه‌ی تفکّر و تدبّرش اندیشه‌ها و نظرات تازه استخراج نمود و با تعبیر خودش از عالم هم مطابقت می‌نمود که برداشت از این آیه‌ی قرآن بود: «أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّيْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَيَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ» بنا به همین آیات از سوره‌ی مبارکه‌ی زمر، به نظر ایشان عالم واقعی است کسی که شب‌ها را با خشوع در سجده و قیام سپری نموده در حالی از آخرت بیمناک و به رحمت پروردگارش امیدوار است.

مدّت زمانی است اخبار بیماری کرونا دغدغه‌ی مردم جهان شده و ورد زبان رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی گشته است و برداشتها و تحلیل‌های گوناگونی از آن می‌شود که شاید درست یا نادرست باشند و اندیشه‌های خرافی هم پا به عرصه‌ی ظهور نهاده و رواج یافته‌اند. این عوامل زمینه‌ای گشت تا نکاتی را در رابطه با تعامل صحیح با این بحران و مشابه آن یادآور شوم به این امید که در جهت یافتن منهج صحیح اسلامی و قرآنی قدمی برداشته باشیم.

١.هر بلا و مصیبتی که بر جوامع بشری نازل می‌گردد. ممکن است ابتلا یا عقوبتی از جاتب خدا باشد؛ امّا در شأن ما نیست که بدون علم و آگاهی از غیب دم زده و مقصد خدا را بیان نماییم.