بمباران شیمیایی سردشت، واقعهای دلخراش و از فجیعترین جنایات جنگی قرن بیستم است که در ۷ تیر ۱۳۶۶ (۲۸ ژوئن ۱۹۸۷) توسط رژیم بعث عراق علیه شهروندان بیدفاع شهر سردشت در غرب ایران رخ داد. این حمله، نهتنها نخستین باری بود که یک شهر در جهان مورد حمله شیمیایی قرار میگرفت، بلکه یکی از گستردهترین موارد استفاده از سلاحهای شیمیایی علیه غیرنظامیان نیز محسوب میشود.
روزهای نخستین مهرماه است و شور و شعف دانشآموزان، خصوصاً بچّه دبستانیها، حال و هوای پاییزی را نشاط و شادابی دوباره میبخشد. خندههای پرمهر، گریههای معصومانه، بازیگوشیهای کودکانه و حسّ کنجکاوانه، همه حاکی از سپهر و فضای بسیار دلانگیز و امیدبخش است و نیازمند نگاه و نگرشی نو و ارادهای برای تحوّلی بنیادین و معنادار.
در طول ٣٢ سال بعد از وقوع بمباران شیمیایی سردشت، به دفعات قلم در دست گرفتم تا چیزی از این تراژدی بنگارم و حداقل خاطرات خود را که با روح و پوستم لمس کرده بودم، بازتاب دهم تا شاید دردهای درونم را کمی تسکین داده، فریادهای مظلومانهی شهروندان نجیب و کمتوقعم را به گوش متوليان امور برسانم.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل