ایستگاه هشتم: برخی اشتباهات روزه داران
تردیدی نیست که روزه داران از بهترین بندگان خداوند متعال هستند، اما برخی اشتباهات وجود دارد که روزه داران به آنها دچار میشوند و بایستی درباره آنها یادآوری و هشدار بدهیم، از جمله:
نخست: برخی مردم در رمضان به عبادت روی میآورند و بعد از آن بیاعتنایی میکنند، میبینی
ایستگاه هفتم: رخصتهای روزه
خداوند منت نهاده و با لطف و رحمت خود رخصتهایی را برای روزه داران مرحمت نموده است تا در تنگنا و مشقت قرار نگیرند. از جمله:
نخست: خوردن و نوشیدن از روی فراموشی: روزه دار در حال روزه از روی فراموشی و نسیان چیزی بخورد روزهاش صحیح است و قضا ندارد. که رای ارجح جمهور فقها به غیر از مالک رحمه الله چنین است.
نخست: رمضان چگونه ثابت میشود؟
رمضان با تکمیل شدن سی روز شعبان یا با رؤیت هلال ماه رمضان ثابت میشود؛ رسول اکرم-صلّی الله علیه وسلّم- در این باره میفرماید: «إذا رأیتموه فصوموا، وإذا رأیتموه فأفطروا، فإن غُمّ علیکم فاقدروا له» هرگاه هلال ماه (رمضان) را دیدید روزه بگیرید و هرگاه (هلال ماه شوال) را دیدید به روزه پایان دهید و اگر هوا ابری بود سی روز را حساب کنید
ایستگاه ششم: برخی احکام روزه
سخن درباره احکام روزه بسیار است اما بارزترین آنها را باختصار میآوریم:
نخست: آنچه که شروع رمضان با آن ثابت میشود:
شروع آن با تمام شدن سی روز شعبان و یا با رویت هلال ماه رمضان ثابت میشود رسول الله -صلى الله علیه وسلم- گفت: «إذا رأیتموه فصوموا، وإذا رأیتموه فأفطروا، فإن غُمّ علیکم فاقدروا له». (بخاری و مسلم)
ایستگاه پنجم: از فضیلتهای ماه رمضان
پس از آنکه در باره روزه – نفلی یا فرضی – صحبت کردیم کمی درباره فضایل خود ماه مبارک رمضان نیز نظری بیفکنیم:
ماه قرآن است: (شَهْرُ رَمَضَانَ الذی أُنزِلَ فِیهِ القُرْءانُ) [البقرة: ۱۸۵].
ماه رمضان آن ماهی است که قرآن در آن نازل شد. وگفته: (أُنزِلَ فِیهِ القُرْءانُ) چند معنی در خود دارد:
منظور میتواند نزول قرآن از لوح محفوظ به آسمان دنیا باشد، همانگونه که از ابن عباس رضی الله عنهما آمده است.
ایستگاه چهارم: فضایل روزه
روزه فضایل زیادی دارد از جمله:
روزه حفاظی است دربرابر آتش، آنگونه که امام احمد از جابر رضی الله عنه نقل کرده که پیامبر صلى الله علیه وسلم فرمود: «الصوم جُنّة یستجن بها العبد من النار» روزه سپری است که بنده بوسیله آن خود را از آتش حفظ میکند.
ایستگاه سوم: برخی رازهای روزه
روزه در خود رازها و مقاصد بزرگی دارد که اگر قدری درباره آن تفکر نموده و بیاندیشیم از آن در شگفت میمانیم از جمله:
معنای نخست: روزه با ایمان راستین به الله جل و علا ارتباط دارد زیرا روزه عبادتی سری است و انسان میتواند روزه نگیرد حال با خوردن و آشامیدن و یا نداشتن قصد و نیت روزه ولو اینکه در طول روز چیزی هم نخورد.
مقدمه:
إن الحمد لله، نحمده ونستعینه ونستغفره ونتوب إلیه، ونعوذ بالله من شرور أنفسنا ومن سیئات أعمالنا، من یهده الله فلا مضل له، ومن یضلل فلا هادی له، وأشهد أن لا إله إلا الله وحده لا شریک له، وأشهد أن محمدًا عبده ورسوله، اللهم صلِّ على عبدک ورسولک، نبینا محمد، وعلى آله وأصحابه وأتباعه إلى یوم الدین. أما بعد:
در یکی از سخنرانیهای این هفته این پرسش را مطرح کردم که دوست دارید چگونه با خدا ملاقات کنید؟
حاضران همه یکصدا پاسخ دادند: دوست داریم در حال سجده بمیریم.
از پاسخشان تعجب نکردم زیرا چیزی بود که خودم نیز آرزویش را داشتم؛ پیامبر اکرم(ص) نیز در حدیثی فرموده است:
"أَقْرَبُ مَا يَكُونُ الْعَبْدُ مِنْ رَبِّهِ وَهُوَ سَاجِدٌ"
پیامبر گرامی اسلام (ص) فرموده است:
«مَن أحبَّ لقاء الله أحبَّ اللهُ لقاءه، ومَن کره لقاء الله کره اللهُ لقاءه»، فقالت عائشة: یا نبیَّ الله، أکراهیة الموت؟ فکلنا یکره الموتَ؟ فقال: «لیس کذلک، ولکن المؤمن إذا بُشِّرَ برحمة الله ورضوانه وجنته، أحبَّ لقاء الله فأحبَّ اللهُ لقاءه، وإن الکافرَ إذا بُشِّرَ بعذاب الله وسخطه، کره لقاء الله وکره اللهُ لقاءه»
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل