کودکی چیزهای زیبایی به من آموخت، آموختنی که با هر بار مرور خاطراتش به من انرژی خاصی می‌بخشد، این انرژی‌بخشی مرا وادار می کند که وجود فطرتی پاک را باور داشتهباشم، هر چند آغازمان با فطرتی پاک بودهاست، نمیدانم چرا کودکی این قدر ارزشمند است که تا مرگ، خاطراتش استوار باقی میماند، حتی این خاطرات در بزرگسالی مرا رسم زندگی میآموزد، شاید بر این باور باشیم که کودکی به ما هیچ نمی آموزد، چون کودکیم هیچ نمیدانیم،
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل