ـ شهوترانی روح را تباه میکند: تا وقتی که تنپروری کنیم، فرصتی برای تربیت درون و نفس خود نمییابم. جسمی که فربه شده باشد هنگام مردن در میان انبوهی از مشک هم بوی بد میدهد. و چارهی آن این است که تا زنده هستیم مشک ذکر و یاد خدا را بر دل بمالیم.
تا تو تن را چرب و شیرین میدهی / جوهر خود را نبینی فربهی
گر میان مشک تن را جا شود / روز مردن گند او پیدا شود
مشک را بر تن مزن، بر دل بمال / مشک چه بود؟ نام پاک ذوالجلال
ـ شهرت طلبی آفت است: بارها انسان را از اینکه خود را در نزد خلق مشهور کند، برحذر میدارد. شهرت طلبی یا اشتهاری را نکوهش میکند که کبر و غرور یا اسارت را در درون انسان پرورش دهد نه کسب شهرت های مطلوب.
چکیده
بانگاهی به آثار منظوم و منثور مولانا جلال الدّین مولوی بلخی (رومی) متوجّه میشویم که از تک تک واژههای کلامش بوی زندگی و حیات به مشام میرسد. در این مقاله سعی شدهاست با دقّت به معنای زندگی در اشعار مولانا، گلچینی از ابیات کتاب وزین مثنوی معنوی گردآوری شود که به نوعی تلقّی و برداشت مولانا از جهانبینی زندگی معنادار است. مولانا در پرداختن به این مصادیق با تأسّی و تبعیّت از کلام پروردگار رنگ و لعاب زیباتری به آنها بخشیده است.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل