إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  •  در غرب، پدیده جدید خشونت سیاسی در جهان عرب را معمولاً به اسلام نسبت می‌دهند. اما شواهد حاکی از آن است که این پندار صحت ندارد. در واقع و برخلاف ادعاهای بسیاری از محافل غربی، در سراسر تاریخ اسلام آموزه‌های اسلام منبع اصلی روشنگری بوده و تاثیر تمدن‌ساز منحصر به فرد و چشمگیری در جامعه داشته‌اند. اسلام مذهب صلح و تساهل است. شواهد قرآنی و تاریخی فراوانی وجود دارد که ثابت می‌کند این دین زور و اجبار را برنمی‌تابد.

  • واژه پلورالیسم مانند دموکراسی، جامعه مدنی و سکولاریسم در فرهنگ اسلامی واژه‌ای نورسیده است. رد پای آن احتمالاً به آثار اصلاح‌طلبان قرن نوزدهم باز می‌گردد، اما اشاره به آن در آثار پیشین به ندرت یافت می‌شود. هدف این پژوهش تشریح مختصر برخی نمونه‌های رفتاری است که در آنان اندیشه اسلامی معاصر به مسئله پلورالیسم پرداخته است. در آغاز بحث مایلم بر این نکته تاکید ورزم که نگارنده هیچ دلیلی در تایید این عقیده نمی‌یابم که آن دسته از متفکران اسلامی که از دموکراسی و پلورالیسم دفاع می‌کنند و در پی اثبات سازگاری آنان با اسلام هستند، مدافع و یا کاملاً دلباخته غرب هستند.