إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  • در تکاپو باشیم امّا مشروط به این که زندگی را بر همنوعان خود تلخ نگردانیم و راه را بر آنان تنگ نپنداریم، وجود خود را در وجود دیگران معنا کنیم و دگراندیشی را نیز چاشنی پویایی زیستنی مقدّس، تعبیر نماییم. در نگاهمان به دیگران، آنها را از خود بدانیم و سرانجام در تعاملات‌ اجتماعی‌مان، اصولی ساده و ابتدایی که بایستی پذیرفت، این است که تاحدودی امنیت و آرامش را برای همگان فراهم آوریم و البته نه تاحدودی، بلکه قطعاً هیچ حرکتی از ما سر نزند که مبادا باعث شکسته شدن شاخه گُلی در کنار خیابان و یا تیره شدن پیوندمان با غیرخود شویم. تا دیروز بسیار چیزها از ما پنهان بودند و شهر را آرام و بی‌هیاهو می‌یافتیم، همه چیز در جای خود و همه کس در فکر خویش و همگان به هر صورت خوش بودند، اکنون دیگر پنهان‌شده‌های گذشته، پلاس کهنه‌یشان را دور انداخته‌اند و پرده‌ها را از ناگفته‌ها و نادیده‌های پیشین دریدنده‌اند. آنچه را نبایستی می‌گفتند، می‌گویند و آنکس که نمی‌گفت دیگر می‌گوید.