تقریبا هفت ماه (206 روز) از نسل‌کشی تراژدیک مردم غزه در انظار عمومی جهان می‌گذرد؛ در این مدت بیش از 120 هزار نفر از مردم مظلوم این دیار(که اکثریت آنان زنان و کودکان هستند) کشته یا زخمی شده اند؛ و در کرانه باختری نیز بیش از پنج هزار نفر شهید و زخمی شده و 8480 نفر دستگیر شده‌اند. اکثریت مطلق زیرساخت‌ها و بیش از 70 درصد از منازل مسکونی، اماکن دولتی و خدمات رسانی و...تخریب شده‌اند. غزه از زمین و هوا کاملا محاصره شده و از ورود مواد خوراکی، تجهیزات پزشکی و دارویی، سوخت و سایر کمک‌های انسانی و بشر دوستانه به آن جلوگیری می‌شود. بیش از دو میلیون نفر علاوه بر بی سرپناهی، آوارگی، دربدری و... به خاطر فقدان امکانات پزشکی و دارویی، شیوع امراض و بیماری ها، گرسنگی و سوء تغذیه شاهد جان دادن تدریجی و عذاب آور عزیزانشان هستند؛ به خصوص کودکانی که از بدنشان تنها پوستی چسبیده بر استخوان باقی مانده است1. نسل‌کشی مردم غزه و کرانه‌ی باختری لکه‌ی ننگی است که تا قامِ قیامت بر پیشانی رژیم صهیونیستی، آمریکا، قدرت‌های غربی و سایر کشورهای همسو یا بی تفاوت باقی خواهد ماند. جنایت و ژنوساید غزه چهره‌ی واقعی دنیای متمدن! امروز را به خوبی نشان داد؛ به گونه‌ای که هر کس در آیینه‌ی غزه بنگرد، چهره‌ی بدون نقاب و بدون روتوش دنیای کنونی را به خوبی مشاهده خواهد کرد. غزه آیینه‌ی تمام نما و دقیقی است که چهره‌ی واقعی بسیاری از کشورها، سازمان‌ها و اشخاص را نمایان کرد؛ که در ذیل به اختصار آنان را بیان خواهیم کرد:

1ـ رژیم صهیونیستی:
غزه چهره‌ی واقعی رژیم صهیونیستی را به نمایش گذاشت که سالهاست با زر، زور و تزویر و با استفاده از امپراطوری رسانه و با مظلوم نمایی چهره‌ای متمدن، دموکراتیک، اهل مدارا، صلح‌طلب از خود به نمایش گذاشته بود. غزه نشان داد که  این رژیم دولتی اشغالگر، ظالم، جنگ طلب، خون آشام، بری از انسانیت، اخلاق و تمدن، پایمال کننده‌ی حقوق بشر و قوانین بین المللی و حقوق بشردوستانه است؛ که نه تنها برای فلسطین و خاورمیانه بلکه برای امنیت و صلح جهانی خطری جدی محسوب می‌شود. به گفته ادوارد سعید: « از اسرائیل مرتبا به عنوان یک دموکراسی یاد می‌شود. اگر چنین باشد، دموکراسیِ بی‌وجدانی است؛ کشوری است که روحش اسیرِ جنون ضعیف آزاری است؛ دموکراسی‌ای است که عینا روحیه‌ی روان پریشیِ حاکمش ـ ژنرال شارون2 [نتانیاهو] ـ را منعکس می‌کند؛ که تنها فکرش ـ اگر واژه‌ی درستی به کار ببرم ـ کشتن، فروکاستن، مثله کردن و راندن فلسطینیان است؛ تا بالاخره آنها «متلاسی» شوند»3؛ و به تدریج نابود شوند. وی در ادامه می‌گوید: « داستان جالبی از کافکا به نام «در تبعیدگاه» موجود است که در آن از مامور دیوانه‌ای حکایت می‌کند که ماشین شکنجه‌ای را با فخر تمام به دیگران نشان می‌دهد. این ماشین دارای جزئیات شگفت انگیزی است و هدفش نوشتن مطالبی بر سر تا پای قربانی است. این ماشین با اسبابی پیچیده‌ی مجهز به تعداد زیادی سوزن، حروف ریزی را بر بدن اسیر حک می‌کند، که در نهایت باعث می‌شود زندانی مذکور از شدت خونریزی بمیرد. این درست همان کاری است که شارون[نتانیاهو] و جلادان مشتاقش بر سر فلسطینیان می‌آورند»4

2ـ ایالات متحده‌ی آمریکا:
این کشور خود را متمدن ترین و دموکرات ترین کشور جهان می‌نُماید که خواهان تثبیت یا صدور آزادی، حقوق بشر، دموکراسی و تمدن به دنیای جدید است؛ کشوری که شعار و ادعای عدالت، صلح طلبی و حمایت از مظلومان سر می‌دهد؛ اکنون شریک، همراه، و حامی تمام قدِ جنایات و نسل‌کشی آپارتایدِ صهیونیستی در فلسطین است. کنگره آمریکا علاوه بر کمک‌های همیشگی و مستمر نظامی و تسلیحاتی گذشته در ایامِ تجاوزِ اخیر رژیم صهیونیستی، کمک‌های چند میلیارد دلاری(ازجمله تصویب کمک 26 میلیاردی در هفته گذشته) به این رژیم و قطع کمک‌های بشردوستانه به اونروا (آژانس امدادرسانی و کاریابی سازمان ملل متحد برای پناهندگان فلسطینی) را  در راستای ژنوسایدِ فلسطینی‌ها تصویب کرد. این کشور از آغاز تجاوز اخیر تاکنون به صورت علنی (غیر از کمک‌های پشت پرده و مخفیانه) بیش از 300 هواپیما، 50 کشتی غول پیکر و 35 هزار تن اسلحه و تجهیزات نظامی به رژیم صهیونیستی فرستاده است.  این کشور همچنین با وتوی قطعنامه‌های شورای امنیت (وتوی سه قطعنامه شورای امنیت) علیه رژیم صهیونیستی و لزوم ارسال کمک‌های بشر دوستانه به غزه یا کارشکنی و ممانعت از اجرای قطعنامه‌ی مصوبِ شورای امنیت درباره‌ی لزوم برقراری آتش بس و ارسال کمک‌های بشر دوستانه به غزه، تهدید کشورهای مخالف رژیم صهیونیستی، وتوی قطعنامه اعلان دولت مستقل فلسطینی و... عملا همراه و همکارِ این رژیمِ اشغالگر در کشتار و نسل‌کشی مردم غزه و فلسطین است. علاوه بر این آمریکا با ممانعت یا مانع تراشی برای گردهمایی‌های مخالف جنگ افروزی رژیم صهیونیستی و برخورد با حامیان صلح و توقف نسل‌کشی در غزه نشان داد که آزادی و دموکراسی مورد ادعایش نیز دارای استانداردهای دوگانه می‌باشد. آمریکا بسان «گنده لاتِ محله» در دهکده‌ی جهانی است که کارش ظلم، جنگ و درگیری و باج گیری است؛ و خواسته هایش را با لابی گری یا تهدید و زور به کرسی نشانده یا تحمیل می‌کند.

3ـ قدرت‌های بزرگ غربی و اقتصادی( انگلیس، فرانسه و آلمان و ایتالیا و کشورهای کانادا و ژاپن):
غربی که خود را مهدِ دموکراسی و از حامیان آزادی، حقوق بشر و حمایت از مظلومین می‌داند، بر نسل‌کشی و جنایات رژیم صهیونیستی پرده کشیده و با دروغ، تحریف و سانسورِ شدید خبری می‌کوشد جای ظالم و مظلوم را در انظار عمومی جهان عوض نماید. با تکرار اتهامات واهی حمایت از تروریسم و دشمنی با سامی‌ها و... اجازه گردهمایی و راهپیمایی‌های مسالمت آمیز در محکومیت رژیم اشغالگر فلسطین را نمی‌دهند یا با شرکت کنندگان در آن‌ها به صورت جدی برخورد می‌کنند. این مدعیان حقوق بشر دنباله رو سیاستِ آمریکا هستند؛ و به بهانه‌ی قائل شدنِ حق دفاعِ مشروع، جنایات جنگی و نسل‌کشی مردم فلسطین را توجیه کرده؛ و  از نظر نظامی، تسلیحاتی، اقتصادی و سیاسی حامی و پشتیبان پر و پاقرص قصابانِ غاصبِ صهیونیستی هستند.

4ـ کشورهای غربی دیگر (هلند، دانمارک، سوئیس و...):
کشورهای دیگر غربی که ظاهرا قدرت نظامی و سیاسی تاثیر گذاری ندارند، و خود را در زمینه‌ی دموکراسی، عدالت، حقوق بشر، صلح طلبی و ... پیشتاز و الگو می‌دانند؛ با سانسور شدید خبری و تزویر و دروغ جای ظالم و مظلوم را عوض می‌کنند. این کشورها با گذشت هفت ماه از نسل‌کشی در غزه هنوز در محافل و مجامع بین الملل نه تنها به صورت لفظی تجاوز، جنایت و نسل‌کشی فلسطینی‌ها به دست رژیم آپارتاید صهیونیستی را محکوم نکرده اند؛ بلکه حامی و توجیه گر آن نیز هستند. برخی از این کشورها از جمله هلند و دانمارک و... به تبعیت از آمریکا و قدرت‌های غربی با کمک نظامی و تسلیحاتی، اقتصادی و سیاسی به رژیم اشغالگر صهیونیستی عملا همراه و شریک جرمِ این جانیان خون آشام شده اند؛ به عنوان نمونه هفته‌ی گذشته سوئیس جزء کشورهایی بود که مخالف عضویت کامل فلسطین در سازمان ملل بود.

5ـ قدرت‌های شرقی:
این کشورها دارای حکام خودکامه و مستبدی هستند که مردمشان از فقدان آزادی و عدالت به شدت رنج می‌برند؛ و نداهای ظلم ستیزانه‌ی مردم را با وحشیانه ترین روش‌ها سرکوب می‌کنند. در روسیه، چین و کره شمالی خفقانِ سیاسی، انتخابات نمایشی، راهپیمایی‌های پوپولیستی(عوام فریبانه) عدم وجود آزادی بیان، کشتار و سرکوب وحشیانه‌ی مخالفان و... حاکم است. این کشورها هر چند بنا به علل سیاسی، گاهی قطعنامه‌های شورای امنیت در جهت حمایت از رژیم صهیونیستی را وتو کرده اند؛ اما تاکنون جهت نمایاندنِ نسل‌کشی فلسطینیان و توقف آن اقدامی جدی و عملی انجام نداده‌اند.

6ـ کشورهای دیگرِ جهان
سایر کشورهای جهان نیز بجز چند کشور محدود چون آفریقای جنوبی که مسئولانه و شجاعانه علیه نسل‌کشی فلسطینی‌ها توسط رژیم آپارتاید صهیونیستی در دادگاه بین المللی لاهه شکایت کرد ؛ بقیه یا در صف غرب و شرق اند؛ و یا سکوت اختیار کرده و بی تفاوت‌اند.

7ـ کشورهای اسلامی(عرب و غیر عرب):
این کشورها غالباً دارایِ حکامی ظالم، دیکتاتور و سرکوب گراند که در میان ملت خود کمترین جایگاه و پایگاهی ندارند؛ و اکثرا جهت حفظ تاج و تخت از خود اختیاری ندارند و دنباله روِ صرفِ آمریکا و غرب. حاکمان این دول برای حفظ منافع شخصی خود (نه منافع ملی ) حاضراند تمام اصول اسلامی و اخلاقی را زیر پا گذارند و ملت خود را سرکوب، شکنجه کش و قتل عام نمایند. نمونه‌های بارز آن بشار اسد در سوریه، عبدالفتاح سیسی در مصر، بن سلمان در عربستان، شیخ بن زاید در امارات متحده‌ی عربی  و... هستند. متاسفانه این حاکمانِ تحمیلی تنها نامِ اسلام را یدک می‌کشند؛ و نه تنها نسبت به ظلم، اسلام و مسلمانان کمترین احساس مسئولیت و دغدغه‌ای ندارند؛ بلکه مسلمانان و بخصوص اسلامگراهای غیر همسو، معارض یا مخالف خود را با وحشی گری و قساوت تمام سرکوب می‌کنند. این کشورها از برپایی گردهمایی و تجمعات خودجوشِ حامیان فلسطین جلوگیری می‌کنند؛ یا در صورت دعوت به گردهمایی از سوی دولت، مردم حاضر به شرکت در این گونه تجمعات نیستند. برخی از کشورهای اسلامی (مصر، اردن، امارات، بحرین، ترکیه و...) با عادی سازی روابط با رژیم اشغالگر صهیونیستی و به رسمیت شناختنِ آن عملا  اشغالگری، تجاوز و ظلم و ستم این رژیم خونخوار را به رسمیت شناخته و از پشت به فلسطینی‌ها خنجر زده‌اند. برخی دیگر از این کشورها (از جمله عربستان، امارات متحده‌ی عربی، مصر و اردن ) هر چند به صورت لفظی و ظاهری تجاوز و نسل‌کشی رژیم صهیونیستی را محکوم می‌کنند، اما در عمل و پشتِ پرده حامی و پشتیبان صهیونیست‌ها هستند؛ و به همین دلیل تاکنون کوچکترین اقدام عملی در راستای توقف تجاوز رژیم صهیونیستی و غرب انجام نداده‌اند. بقیه نیز به محکومیت‌های لفظی کشتار غیر نظامیان (نه اصل تجاوز و حمله‌ی رژیم صهیونیستی) بسنده کرده اند؛ و متاسفانه تاکنون بجز چند کشور محدود و انگشت شمار، سایر کشورهای جهان (اسلامی و غیر اسلامی) حتی به صورت لفظی نیز تجاوزِ رژیم صهیونیستی، آمریکا و متحدان غربی اش را محکوم نکرده‌اند.

ادامه دارد … 
 

پانوشت‌ها:

1ـ یادآوری این آمار جهت پرهیز از روزمرگی و غفلت از آن می‌باشد 
1ـ نخست وزیرِ وقتِ رژیمِ صهیونیستی
2ـ به من دروغ نگو، گزارش‌هایی تاریخ ساز از روزنامه نگاران کاوشگر؛ به کوشش جان کری، ترجمه‌ی مهرداد(خلیل) شهابی و میر محمود نبوی؛ ص 396 ـ 397 چاپ دوم زمستان 1390.

3ـ همان.