رژیم صهیونیستی كه به هیچ عنوان حاضر به پذیرش آتش‌بس نبود بالاخره بعد از نزدیك به پنجاه روز جنگ نابرابر و به شهادت رساندن حدود چهارده هزار نفر كه بیشتر آنها را زنان و كودكان تشكیل می‌دادند، آتش‌بس موقت چهار روزه را درحالی پذیرفت كه در این مدت به هیچ‌یك از اهداف خود (نابودی حماس و آزادی اسرا با توسل به زور) جهت جبران لطمات ناشی از حمله 7 اكتبر حماس دست نیافته. كشتار غیرنظامیان آن‌هم با بمباران هوایی توسط پیشرفته‌ترین جنگنده‌های روز دنیا و در منطقه غزه كه دفاع هوایی ندارد نیز علاوه بر اینكه هیچ دستاوردی ندارد، خوی آدم‌كشی و خونخواری این رژیم و حامیان غربی آن خصوصا ایالات‌متحده امریكا را ثابت كرد و معلوم شد كه شعارهای حقوق بشری آنان فقط جهت فشار به كشورهای دیگر بوده و زمانی كه پای منافع خودشان در میان باشد، حقوق انسان‌ها به اندازه پشیزی برای‌شان ارزش ندارد. رژیمی كه در جنگ شش روزه 1967 بین اعراب و اسراییل طی فقط شش روز مساحت خود را دوبرابر كرد و پنج كشور عربی مصر، اردن، سوریه، عراق و لبنان را دچار شكستی سخت ساخت كه از آن به تحقیرآمیز‌ترین شكست اعراب یاد می‌شود، امروز با وجود حمایت‌های تمام‌عیار غرب از پس گروهی چریكی آن هم نه در منطقه‌ای كوهستانی، بلكه در منطقه هموار غزه برنمی‌آید. اما مردم مظلوم غزه را باید نماد مبارزه در جهت دستیابی به حق و حقوق مسلم خود یعنی زندگی در وطن خویش دانست. نماد مبارزه با افراطیونی كه زندگی را فقط و فقط برای خود می‌دانند و دیگران را مستحق مرگ، نماد مبارزه با انحصارطلبانی كه حكومت و آزادی را صرفا برای خود دانسته و دیگران را مستحق حبس، نماد مبارزه با دیكتاتورهایی كه خود قصرها و خودروهای ساخته شده از طلا دارند و منتقدان خود را خاشقجی‌وار تكه‌تكه یا به حبس‌های طولانی‌‌مدت محكوم می‌كنند. آری مردم مظلوم غزه تحت سخت‌ترین شرایط و در بزرگ‌ترین زندان روباز جهان و با وجود پیشنهاد رژیم صهیونیستی و حامیان غربی آن به پرداخت پول به آنها در قبال مهاجرت از سرزمین مادری خود، حاضر به ترك وطن نیستند و برای آن جان فدا می‌كنند. آری ایستادگی مردم غزه می‌تواند الگویی برای مردم كشورهای جهان سوم باشد كه به راحتی وطن خود را ترك كرده و راهی دیار غربت می‌شوند. آری غزه قهرمان تاریخ خواهد ماند.
نظرات