خداوند دعای مرا استجابت فرمود... و این هم شعری که چند سال گذشته در حال و هوای رفتن به حج اکبر سرودم که با دوباره فرارسیدن موسم حج بی مناسبت هم نیست. البته به زبان کردی هورامی است که در زیر هر مصرع ترجمه ی فارسی آن را آورده ام.

"لبیک اللهم لبیک...لبیک لا شریک لک....لبیک"

فه رماوای جه تو، له به یکیش جه من


(خواندن از شما،لبیک هم زمن)


به سه رو مه ونه ، نه ک به پا ئه من


(از فرط شادی با سر می آیم نه فقط با پا!)


په روه ردگاری گه و ره و سه رینم


(پروردگار بزرگ و بلند مرتبه ام)


سه د شوکرت که روو، جه وه شی دینم


(صدها بار ازشادی داشتن نعمت دینت شکرت می گویم)


گه وره ت که ردیمی به دینی پاکت


(تو ما را با عطای دین پاکت بزرگ و ارزشمند کردی)


به ره سول موختار، به نوری تاکت


(و همینطور با پیامبرت رسول مختار(ص)ونور یگانه ات)


فه رماوات به یدی ، وه لای یانه که م


(دستور فرمودی که (برای حج)به سوی خانه ام بیایید)


که عبه چون شه م بو، تو په روانه که م


(کعبه چون شمع باشد و تو چون پروانه گرد آن )


سوریی جه ده ورش، به ئیمانووه


(و با ایمان دور آن بگرد و(مشغول آن باش)


تا "ئه مماره ی نه فس"، په یت نه مانووه


(تا از نفس اماره ات در امان باشی)


دلت پاکو بو جه کینه و ریا


(و دلت از کینه و ریا پاک شود)


دلت که نینو جه ویستی دونیا


(و دلت را از دنیا خواهی بکنی)


ده رونت شوری به هه لسی گه رمت


(درونت را با اشکهای گرم و روانت شستشو دهی)


دلی حه زینت ، ئاوینه ی شه رمت


(و دل غمزده و حزینت آیینه ی شرمت باشد)


دوعا که رینه پیی دین و دنیات


(برای (سعادت)دین و دنیایت دعا کن)


تا خووای گه وره ت یاوو به فریات


(نا خدای بزرگت به فریادت برسد)


دلی بی گه ردت باوره وه لای من


(دل بی گرد و پاکت را برای من بیاور)


چه می زولالت پیی ته ماشای من


(و چشمان اشکبار(و پاک شده با اشکت را) برای دیدن من)


"ته وافش " که ره "حه فت" ده وری ته مام،


((کعبه)را هفت دور(شوط)کامل طواف کن)


جه لای "تووه نی ره ش" بکیانه "سه لام"


(و کنار سنگ سیاه(حجرالاسود)سلام بفرست(استلام کن)


زکرت" الله " بو، فکرت هه ر "الله"


(ذکر و فکرت فقط الله باشد)


واچه جه شه یتان "أعوذ بالله "


(از شر شیطان (اعوذبالله)بگو)


که رینه "ته وبه"، هور نه گیلینو


(توبه کن، توبه ای بی بازگشت(توبه نصوح)


به روحیوه پاک چیگو بلینو


(و با روحی پاک از سوی من برگرد)


به یادت باورو "سه حرای عه ره فات"،


(در صحرای عرفات به یاد بیاور،)


دماو ئینه یه که که ردت وه فات،


(بعد از اینکه وفات کردی،)


گرد جه می مه وان پیی سووال و جواو


(همه(مثل همین صحرا)درصحرای محشربرای سؤال وجواب جمع میشوند)


کی خاسیش که رده ن، یا کی گرد خراو؟؟!


(تا معلوم شود چه کسی اعمال نیکو داشته و چه کسی اعمال بد؟)


بگنووه ویرت ئه ی تو چیشت هه ن؟


(به یاد بیاور پس تو چه داری؟)


پیی روی "مه حشه رت"، کاریوه ت که رده ن؟


(برای روز محشر کاری کرده ای؟)


که ویت ئه ژناسا جه روی " عه ره فه "


(وقتی در روز عرفه به خودشناسی رسیدی،)


جا ئه وسا مه لی پیی " مزدلفه "


(در مرحله ی بعد (از حج)راهی مزدلفه می شوی)


جا ئینجا نه فست "قوروانی "که ره،


(و انجا نفست را قربانی کن،)


ته مامو دلیت پیی "الله" به ره


(و تمام دل و قلبت را برای الله ببر)


با کور بو شه یتان به " تووه نی ئیخلاس"
(بگذار کور شود شیطان با سنگ اخلاص(رمی جمرات))


دور که ره جه ویت" وسواس الخناس"


(و وسواس الخناس را از خودت دور کن)


جا "سه عی" ت که ره جه "سه فا " و "مه روه "


(در صفاو مروه سعی کن،(دو سعی!)


روناک بو دلت ، چه رمه چوون وه روه
(که دلت روشن و نورانی شود و سفید چون برف)

جا "زه م زه می" عشق جه دل مه جوشیو


(و پس تمام اینها، زمزم عشق )خداوند)در دلت می جوشد)


دلت به " خه وف " و " ره جا" مه پوشیو...


(و دلت را خوف و رجاء می پوشاند و پرمی کند)


ئه ی خووای گه وره،رب العالمین

(ای خدای بزرگ، رب العالمین)


خووای گه وره و ورد ، ئاسمان و زه مین


(خدای مخلوقات بزرگ و کوچک و آسمان و زمین)


سه د گیانی شیرین که روو قووروانیت

(صد جان شیرین فدای تو باد)


سه د شوکرت که روو، بونه و میمانیت


(و صدبار شکرت می کنم بخاطر میهمانی ات(حج))


ئه ی خووای ساحب شه وکه ت و مه قام


(ای خدای صاحب شوکت و مقام)


ئه ی یانه ی پاکت ، ویش " دارالسلام "


(ای خانه ی پاکت دارالسلام)


مواچونه " له به یک" مه وینوو "ئیحرام "


(لبیک می گویم و احرام می بندم)


دوور مه وو جه خه م دنیای بی ده وام


(و از غصه ی دنیای بی دوام دور می شوم)


خه فه ت ئانه نه پیی دوری تو بو


(غصه آن است که از دوری تو باشد)


مه ونه پیی " حه ججت" گه ر کو به کو بو!


(به حجت می آیم حتی اگر هزاران فرسنگ دور باشد)


فه رماوای جه تو ، له به یکیش جه من

(خواندن از شما،لبیک هم زمن)


به سه رو مه ونه، نه ک به پا ئه من


(از فرط شادی با سر می آیم نه فقط با پا!)