نمی‌دانم چرا می‌خواهم دفتر خاطرات حج را ورق بزنم، ولی حسی بهم می‌گوید با خوانندگان متن دوباره ایّام حج را احساس کن. 

سپاس و ستایش بی‌کران الله تعالی را به ششم ذي‌حجه رسیده بودیم. استرس حضور در مراسم بزرگ حج ابراهیمی، تغییر آب و هوایى که در سفر حج برای حجاج پیش می‌آید، ازدحام جمعیّت، انواع بیماری‌های مسری مثل آنفولانزا و گرمازدگی و گرم و سرد شدن محیط، کم‌کم باعث ایجاد مشکل برای سلامتی حجاج می‌شد تا به‌ناچار در بستر، استراحت کنند. ولی پیشگيری و استفاده از ماسک، نوشیدنی‌های گرم و مصرف لیموی تازه و ... برای پیشگیری از این مشکلات یا بهبود علايم آن مفید بود، من نیز قدری کسالت پیدا کرده بودم، امّا یکی از دوستان همسفر که حتی دمنوش هم با خود آورده بود مقداری به من داد و بعد از نوشیدن آن كمى احساس سبکی کردم و به لطف و کمک خداوند توانستم در آخرین جلسه‌ای که از طرف مسؤولین کاروان برای آمادگیهای حضور در مراسم حج برای حجاج گذاشته شده بود، حضور یابم. 

این بار استاد اسدی برای صحبت و سخنرانی برای حجاج انتخاب شده بود، ایشان درباره‌ی اخلاص صحبت کردند و بسیار لازم و به‌جا بود، اینکه بدون اخلاص هیچ کار و تلاش و عبادتی از انسان پذیرفته نیست. 

ای حاجی! بیشتر بیندیش آیا در اعمال حجی که انجام می‌دهی، اخلاصی هست و این سختی‌ها را تنها برای رضای خدا و اظاعت از فرمان او انجام می‌دهی یا آمده ای تا به تو حاجی بگویند و بعد هر چه دلت می‌خواهد انجام دهی و فکر بکنی که دیگر کِرت ِخود را پر از آب کرده‌ای و ملالی نیست، کمی بیندیش و به خانه دلت رجوع کن، او به تو دروغ نمی‌گوید.  سخنران میوه‌ها و ثمرات اخلاص را این‌گونه بر شمرد: 

١.-.وقتی مخلص شدی از گردنه‌های دنیا (سختی‌های دنیا) در امانی، بیاد بیاور که چطور به‌خاطرِ اخلاص، آتش سوزان بر ابراهیم سرد شد. 

2.-.فروتنی به‌خاطر خدا، «ای پیامبر بالهایت رابه تواضع برای مومنان بگستران» 

۳.- ایثار، سومین میوه‌ی اخلاص است.

و در آخر دعای بسیار بزرگش برای حاجیان بود. «اللّهم ارزقنا اخلاصاً لوجهک الکریم » و با آمین ِحاجیان جلسه پایان یافت.

هر ساله موسم حج که فرا می‌رسید، قلم‌ها و زبان‌هل به کار می‌افتاد که؛ فلانی برای چه به حج می‌روی اگر راست می‌گویی همین‌جا پول را بده به فقیر، به تازه عروس و دامادها و نیازمندان ، بارها غصّه‌دار می‌شدم که نکند کارم ریا باشد، ولی نمی‎‌توانستم قانع بشوم و دلم به سرزنش مردم پاسخ منفی می‌داد، آخر مگر می‌شود خداوند در قرآن بر انجام حج تأکید کند ولی انجامش عوض و جایگزینی داشته باشد؟ این قضاوت‌ها به دلم نمی‌نشست ... 

امسال خیلی از خودم می‌پرسم الآن کجایند کسانی که توصیه می‌کردند که به حج نرویم و به نیازمندان کمک کنیم، چرا حالا که به خاطر این ویروس کرونا راه حج بسته شده، دیگر کسی سنگ کمک به فقرا را به سینه نمی‌زند؟ 

الهی ما را ببخش، کارها وعبادات‌هایمان را بپذیر و ما را از ریا حفظ کن. 

آن روز وقتی به حرم رفتم، به خانه‌ی خدا چشم دوختم، بله ... خدایى که زمین وآسمان‌ها برای اوست، او فقط یک چهاردیواری ساده را به عنوان نماد خانه‌ی خود معرّفی کرده یک چهار دیواری که در هر گوشه از زمین که باشی می‌توانی به آن رو کنی و در نهایت خداوند همه جا حضور دارد ... جهت‌ها و خانه قراردادند ... ای حاجی! این حج محسوسات تو، امّا سفر معنویت کجاست؟ اگر از خودت سفر نکنی اگر از بدی‌ها به سوی خوبی‌ها هجرت نکنی، به بیراهه آمده‌ای و شاید همان مصداق ریا باشد، پس تا زمان هست هجرت کن، به سوی سازندگی، حرکت کن و به سوی خدایی برو که هر لحظه توجهش به توست. 

ای حاجی! به داستان ابراهیم خلیل و قربانیش بیندیش، او که به مقام دوستی خداوند رسید و سمبل اخلاص و تسلیم در برابر الله بود. این ده روز ذی الحجه را قدر بدان و عبادات را خالصانه برای خدا انجام بده، زیرا خداوند در سوره‌ی فجر به این ده روز قسم می‌خورد، و قسم‌های خداوند قابل مقایسه با هیچ قسم دیگری نیست و مطمئن باش که این ایّام روزهای پر خیر و برکت و تکرار ناشدنی هستند، هم‌چنان‌که در (آیه ۲۸ سوره حج) آمده است: «لیَشهدوا منافعَ لهُم و یذکروُا اسم اللهِ فی أیّامٍ معلوماتٍ». 

ادامه دارد ...