صابر گل‌عنبری هنوز بحث سخنان وزیر خارجه درباره احتمال مذاکره مستقیم با آمریکا برای رسیدن به توافق خوب و بازار گمانه‌زنی‌ها درباره دلایل طرح آن و نتایج این مذاکره داغ بود که دبیر شورای عالی امنیت ملی طی توئیتی اظهار داشت هنوز شیوه مذاکراتی ایران با آمریکا تغییری نکرده و نخواهد کرد. ایشان مذاکره مستقیم با آمریکا را منوط به در دسترس بودن توافق خوب کرد. آن گونه که شواهد و قراین نشان می‌دهد موضع ایران در مخالفت با مذاکره مستقیم نرم شده و مثل قبل مخالفتی جدی با آن شنیده نمی‌شود و دیشب نیز رئیس جمهور در مصاحبه تلویزیونی خود به این دو جمله اکتفا کرد که آمریکایی‌ها خیلی وقت است درخواست مذاکره مستقیم کرده و تا کنون این مذاکره انجام نشده است؛ اما نگفت که ایران مذاکره مستقیم نخواهد کرد. گفته می‌شود که با مذاکره مستقیم موافقت شده است و صرفا مساله زمان آن مطرح است و آن هم بستگی به تحولات مذاکرات غیر مستقیم دارد. اما در این میان گزاره منوط کردن مذاکره به توافق خوب این پرسش را در دل خود نهفته دارد که اگر توافق خوب صورت گیرد و در دسترس باشد، آن هنگام دیگر مذاکره چه موضوعیتی خواهد داشت و برای چه مذاکره شود؟ معمولا مذاکره برای رسیدن به توافق موضوعیت پیدا می‌کند. ایران که بارها اعلام کرده است بر سر مسائل موشکی و منطقه‌ای حاضر به گفتگو نیست، در این صورت پس از توافق خوب برای احیای برجام چه مساله‌ و موضوعی قابل مذاکره می‌ماند که درباره آن مذاکره صورت گیرد؟