برگزاری انتخابات پارلمانی در ترکیه، اعلام سریع نتایج و پذیرش آن از سوی حزب حاکم ترکیه؛ بیانگر وضعیت قابل اتکایی از استقرار نظام سیاسی در این کشور است. امری که در منطقهی خاورمیانه و در میان کشورهای همواره پر تنش آن نمونهی کمنظیری به نظر میرسد. نتیجهی انتخابات را از هر زاویهای اگر بنگریم، به نظر میرسد که خواست عمومی مردم این کشور، استمرار دموکراسی در ترکیه بوده است.
مقدمه:
حملات تروریستی اخیر در فرانسه، اگرچه با نوعی همصدایی در آلمان روبرو شد و بدنبال آن دیگران نیز با آن همدردی کردند، اما روندی برخلاف نظم و منطق اروپایی و روش دموکراتیک زندگی طی کرد. این پدیده، نیازمند تحلیلی همه جانبه است تا بتوان آثار و نتایج آنرا برای جامعه و کشورهای اروپایی، مورد بحث و بررسی قرار داد.
مصاحبهی اختصاصی پایگاه اطلاعرسانی اصلاح با «عبدالعزیز مولودی»؛ کارشناس امور سیاسی
اگر بخواهیم تعریفی از دموکراسی داشته باشیم، شما چگونه آن را تعریف مینمایید؟
مولودی: تصور کلی از دموکراسی انحصار حق حاکمیت برای عموم مردم است. یعنی ارادهی عموم مردم در شکلگیری حاکمیت سیاسی و تداوم آن نقش اصلی و اساسی را دارد. این مفهوم در تاریخ باستان – دولت شهرهای یونان قدیم – نیز مراد شده است و اکنون نیز میشود. تنها اَشکال آن دگرگون شده است.
بهار عربی را میتوان به تلاش مردم کشورهای عربی برای رهایی از بنبست سیاسی و اقتصادیی مربوط دانست، که نظامهای عمدتاً اقتدارگرای آنها در خاورمیانه و شمال آفریقا ایجاد کرده بودند. همهی کشورهای عربی-اسلامی به یک اندازه در این روند درگیر نشدند و نتایج حاصل از حاصل تغییراتی که بهوجود آمد نیز نتوانست تأمینکنندهی خواست عمومی مردم در این کشورها شود.
اشارە: مقالەی نگرشی بر نظریهی دموکراسی در اسلام (تحلیلی بر نظریهی اجتماعی و سیاسی مالک بن نبی) بە عنوان مقالەی برتر در سومین کنفرانس بینالمللی تفکر اجتماعی و جامعه در خاورمیانهی معاصر در آذرماە سال ١٣٩٢ در تهران، ارایە شدە است. این پژوهش، بە بررسی تلاش فکری مالک بن نبی که با دیدگاهی تئوریک مشکلات کشورهای مسلمان را تجزیه و تحلیل و پیرامون راه حل مشکلات، نظریهپردازی میکرد، پرداختە است.
کردها و ضرورت درک جدیدی از امر سیاسی در جنبش
شهر کوبانی در نزدیکی مرز ترکیه بدنبال محاصرهی آن توسط شبه نظامیان داعش، بالاخره مورد تعرض قرار گرفت و مردم این شهر آوارهی ترکیه شدند. فاجعهی کوبانی در ادامهی موارد دیگری مانند «شنگال» به وقوع میپیوندد که در نتیجهی آن تعداد زیادی از مردم غیرنظامی کرد - اکثر آن را زنان، کودکان و افراد مسن تشکیل میدادند- کشته، زخمی و اواره شدند. یادداشت حاضر به بررسی این وقایع از زاویهی دیگری میپردازد که ناظر بر برداشت کردها از امر سیاسی است.
یکی از ویژگیهای توسعهیافتگی فردی و اجتماعی آن است که در قضاوت کردن روی دیگران و حوادث جامعه شتاب نداشته و با رعایت همهی جوانب قضیه- مثبت و منفی- بتوانیم به آرامی قضاوت خود را داشته باشیم و البته به قضاوت دیگران نیز اهمیت و اعتبار بدهیم. زیرا همیشه امکان خطا برای انسان در قضاوتهایش وجود دارد.
آنچه در کشور ما و بهویژه از سوی طیفهایی که به عنوان اقتدارگرا شناخته میشوند
ارتش مصر با براندازی خونین محمد مرسی رئیس جمهور منتخب این کشور به رهبری ژنرال السیسی، ظاهراً انتظار داشت که امریکا از این حرکت حمایت نماید. به گفتهی برخی از ناظران، در تحلیل ارتش مصر به قدرت رسیدن محمد مرسی و اسلامگرایان حامی وی (اخوان المسلمین مصر) موجب برهم خوردن پیمان کمپ دیوید بوده و به معنی شروع دوبارهی جنگی خواهد بود که مصر و اسرائیل (متحد استراتژیک امریکا) را در برخواهد گرفت.
تجربهی جنبش سیاسی جدید مردم مصر در دو سال گذشته که به بهار عربی – و عناوین دیگری- در مصر و کشورهای عربی شناخته شد، در پی فروپاشی دولت قانونی این کشور با دخالت نظامیان، وارد مرحلهی جدیدی گردید. از ابتدای تغییر حکومت در مصر، دولت جدید این کشور با دشواریهایی مواجه شد که به نظر میرسد
در گفتگویی که قبلاً با یکی از سایتهای خبری در تحلیل رویدادهای مصر داشتم، به این واقعیت اشاره کردم که خیابانی شدن سیاست و حکومت در مصر با حمایت گروههای سیاسی مصر در مخالفت با دولت قانونی محمد مرسی، نتیجهای جز آشوب و بهم ریختگی سیاست و حکومت در برنخواهد داشت و گفتم که قراین نشان میدهد که وضعیت وخیمتر میشود.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل