یک سال و اندی (۳۹۵ روز) از نسل‌کشی مردم مظلوم فلسطین توسط رژیم آپارتاید صهیونیستی در برابر انظار جهانیان می‌گذرد؛ و حدود یک ماه است که تجاوز به لبنان و ژنوساید1 مردم آن را نیز به کارنامه‌ی سیاه خود افزوده است. در این مدت نازیان صهیونیست به وحشیانه‌ترین و غیر اخلاقی‌ترین روش‌ها و جنایات جنگی بسنده نکرده و سیاست تجویع (قحطی و گرسنگی) مردم آواره، رنجدیده و داغدیده‌ی غزه را نیز به کار گرفته است. در همین راستا روز یک شنبه 6/8/1403 کنیست (مجلس رژیم صهیونیستی) لایحه‌ی ممنوعیت فعالیت «اونروا» را در قدس شرقی، کرانه‌ی باختری و غزه تصویب کرد. بلافاصله نتانیاهو نیز در سخنانی کارمندان «اونروا» را به پاسخگویی و محاسبه به خاطر آنچه وی مشارکت در فعالیت‌های تروریستی خواند، تهدید کرد. رادیوی این رژیم نیز گفته است: دستوری صادر شده است که زمین‌های وابسته به «اونروا» در قدس شرقی مصادره و شهرکی استعماری با 1440 واحد مسکونی در آن ساخته می‌شود. این در حالی است که صحت ادعای این رژیم مبنی بر همکاری نیروهای این آژانس با «حماس»، از سوی «اونروا»، نهادهای سازمان ملل و آژانس‌های اطلاعاتی غربی رد شده است. اونروا به صورت رسمی این تهمت را رد کرده و اعلان کرده: اعترافات چند کارمندش تحت شکنجه، تعذیب شدید بدنی، تهدید آسیب‌رساندن به اعضای خانواده‌ی آنها از سوی صهیونیست‌ها و با اجبار بوده و فاقد اعتبار است. رژیم صهیونیستی وقتی حمایت ضمنی آمریکا و غرب را کسب کرد، دیروز نماینده‌اش در سازمان ملل اعلان کرد که «اونروا» موسسه‌ای تحت سیطره حماس است و فعالیتش را ممنوع کرده و ارتباطش با آن را قطع خواهد کرد.
صهیونیست‌ها مدت‌هاست که در پی حذف «آنروا» هستند؛ و در یک سال و اند گذشته اقدامات خود در این راستا را بیش از پیش افزایش داده‌اند. در این مدت با حمله به مدارس و مراکز بهداشتی - درمانی و کاروان‌های امدادرسانی تحت پوشش آژانس، کشتار سیستماتیک ۲۲۳ نفر از کارمندانش و متهم‌کردن ۱۲ نفر از کارمندانش به مشارکت در حمله هفتم اکتبر تلاش برای حذف آن را سرعت و شدت بخشیده‌اند. اقدامات جنایت کرانه‌ی رژیم اشغالگر و مصوبه‌ی جدید کنیست در مورد «اونروا» بیانگر نکات ذیل است:
۱ - حمایت و همکاری همه‌جانبه‌ی امریکا و قدرت‌های غربی با صهیونیست‌های استعمارگر. متاسفانه آمریکا و قدرت‌های غربی به‌جز ابراز نگرانی و توصیه به رعایت حقوق بشر و قوانین بین‌المللی، نسبت به اقدامات یک سال گذشته قصابان صهیونیست و مصوبه‌ی اخیر کنیست در رابطه با «اونروا» واکنش دیگری نشان نداده‌اند؛ و همین امر به‌مثابه‌ی چراغ سبز و حمایت ضمنی از اقدامات آنان تلقی خواهد شد.
۲- ادامه‌ی لگدمال‌کردن حقوق بشر و قوانین بین‌المللی و همچنین توهین به سازمان ملل متحد. این اقدامات نیز با منشور سازمان ملل متحد و قطعنامه‌ی ۳۰۲ این سازمان و تعهدات بین‌المللی این رژیم در تضاد است؛ و به منزله‌ی دشمنی با این سازمان است.
۳ - تهمت همکاری با حماس به کارمندان «اونروا» بهانه‌ای بیش نیست. اگر بهانه‌ی صهیونیست‌ها، دست داشتن دوازده نفر از کارمندان اونروا در حمله‌ی هفتم اکتبر و همکاری با حماس است، چرا به‌جای تحقیق و در صورت اثبات جرم، محاکمه و مجازات آنان (که کذب آن نیز اثبات شده است)، این جرم را به تمام کارمندان آژانس در غزه و همچنین در کرانه‌ی باختری و قدس اشغالی گسترش داده است؟
۴ - این اقدامات جهت تضعیف و حذف «اونروا» به‌عنوان ستون فقرات و بازیگر اصلی امداد و کمک‌رسانی در غزه؛ و همچنین بخشی از نسل‌کشی سیستماتیک صهیونیست‌ها در غزه با سلاح قحطی و گرسنگی علیه مردم آواره و رنج‌دیده‌ی غزه و وادار کردن آنان به تسلیم یا کوچ اجباری است.
۵ - اقداماتی برنامه‌ریزی‌شده جهت زدودن آثار بارزترین نماد پاک‌سازی قومی و دینی؛ و نسل‌کشی رژیم آپارتاید صهیونیستی و اخراج میلیون‌ها فلسطینی و مصادره‌ی زمین‌ها و اموال آنان است.
۶ - در راستای حذف و پاک‌کردن مسئله‌ی حدود شش میلیون آواره‌ی فلسطینی؛ و پایان مسئله‌ی بازگشت آنان به سرزمین خود و جایگزینی همیشگی آنان در کشورهای میزبان آنان است. به‌عنوان اولین مرحله از این طرح دونالد ترامپ رئیس‌جمهور سابق آمریکا چندین سال پیش خواهان حذف اسامی فرزندان و نوه‌های آواره‌های فلسطینی در سال ۱۹۴۸ از لیست اونروا شد.
۷ - تثبیت مشروعیت رژیم صهیونیستی از طریق حذف قطعنامه‌ی 194 سازمان ملل متحد. زیرا به‌ظاهر پذیرش مشروعیت این رژیم به اجرای دو قطعنامه‌ی 181 (قطعنامه‌ی تقسیم فلسطین که در 29 نوامبر 1947 صادر شد) و قطعنامه‌ی 194 (حق بازگشت آوارگان فلسطینی و جبران خسارت و استرداد اموال ضبط‌شده‌ی آنان) منوط شده بود ۳.
پس از قرارداد «اسلو» که ساف (سازمان آزادی بخش فلسطین) ۷۸ درصد خاک فلسطین را با ذلت به رژیم صهیونیستی بخشید، قطعنامه‌ی ۱۸۱ عملاً در عرصه‌ی سیاست به فراموشی سپرده شد. اکنون تنها قطعنامه‌ی ۱۹۴ مانده است که از طریق حذف «اونروا» و در نتیجه حذف تدریجی مسئله‌ی آواره‌های فلسطینی، خواهان فراموشی یا پاک‌کردن آن و تثبیت مشروعیت خود در سازمان ملل متحد است.
متأسفانه در جهان متمدن امروزی آمریکا با استفاده از زور، امر واقع را به خلاف تمام اصول و قواعد حقوقی، به حق و مشروعیت تبدیل می‌کند؛ یا به بهانه‌ی امر واقع، حق و مشروعیت را می‌ستاند که قضیه‌ی فلسطین و مشروعیت‌بخشی به رژیم اشغالگر صهیونیستی و اجازه‌ی هرگونه جنایت و پایمال کردن حقوق فلسطینی‌ها نمونه‌ی بسیار بارز آن است.
پانوشت‌ها:
1ـ آژانس کاریابی و امداد رسانی سازمان ملل جهت آوارگان فلسطینی، که مطابق ماده 17 قطعنامه‌ی 302 سازمان ملل متحد در سال 1946 تاسیس شد. به گفته‌ی «گوتریش» هم اکنون این آژانس ستون فقرات حمایت و کمک‌های انسان دوستانه به ملت مظلوم فلسظین در غزه است و بدیلی برای آن وجود ندارد. هم اکنون پنج میلیون و نهصد هزار آواره‌ی فلسطینی در پنج منظقه و 58 اردوگاه رسمی ((کرانه‌ی باختری 19، لبنان 12، اردن 10، سوریه 9 و غزه 8) تحت حمایت آن هستند. این آژانس دارای 706 مدرسه‌ی آموزشی، 543075 دانش آموز و 140 واحد بهداشتی و درمانی است. اونروا در غزه یک میلیون و ششصد آواره‌ی ثبت شده، 13 هزار کارمند، هشت اردوگاه، 22 مرکز بهداشتی و درمانی، 706 مدرسه و حدود 300 هزار دانش آموز تحت پوشش دارد. این آژانس در کرانه‌ی باختری 3850 کارمند، 901 هزار آئاره‌ی ثبت شده، 19 اردوگاه، 43 مرکز بهداشتی و درمانی، 96 مدرسه و 46 هزار دانش آموز تحت پوشش دارد.. اونروا 13 هزار کارمند در غزه دارد؛ و روزانه به بیش از نیمی از ساکنان آواره و رنجدیده این منطقه خدمات‌رسانی می‌کند؛ و حدود پنج ماه است که به خاطر قطع یا کاهش شدید کمک‌های غربی به آن با فشار مالی شدیدی روبرو است.
2ـ نسل‌کشی
3ـ هر چند که عملاً سالهاست عضو رسمی این سازمان است؛ اما با این وجود خواهان حذف این دو قطعنامه است؛ همانگونه که با حمایت و فشار آمریکا در سال 1991م قطعنامه‌ی 3379 (صهیونیسم با نژاد پرستی و تبعیض نژادی برابر است؛ که در سال 1975م صادر شد) لغو گردید.
نظرات