چنان که در رسانه‌ها دیدیم و شنیدیم مردم روانسر استان کرمانشاه روز پنجشنبه ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۳ در پاسخ به ابتکار و فراخوان فیسبوکی شورای شهر، در یک گردهمایی با شکوه بر مزار جوانی که چند سال پیش در یک دعوای دوستانه ساده جان باخت، خیرخواهی خویش را به نمایش گذاشتند و جوشش روحیه گذشت و جوانمردی در بطن جامعه را نشان دادند.
۱) راست است که فقدان رقت انگیز یک پهلوان جوان و سوز جگر خانواده مقتول نیز، اَسَف انگیز و مستوجب همدردی است و تشریع قصاص نیز قابل درک است، اما گمان نباید داشت که عفو و گذشت، ارزش و پاداش بالاتری دارد؛ مخصوصاً در این گونه موارد که قتل نه توسّط فردی شرور و راهزن، بلکه بر اثر غَلَیان یکباره خشم و فروخفتگی لحظه‌ای شعله‌ی عقل رخ داده است و قاتل نیز قربانی یک تکانه‌ی هیجانی بوده است و بلافاصله، از ثمره‌ی تلخ برافروختگی خویش اظهار پشیمانی کرده و اشک داغ حسرت را بدرقه‌ی جنازه‌ی سرد دوستش کرده است!
۲) جدّیت مردم و انبوهی جمعیت حاضران نشان داد که ذخیره‌ی شایانی از انرژی مثبت، در فضای فرهنگی منطقه جاخوش کرده و در جست‌و‌جوی مدیریت صحیح و هدایت مسئولانه برای عطرآگین کردن محیط اورامانات است؛ نباید این ذخیره‌ی معنوی را به فراموشی سپرد و به آسانی از کنار آن گذشت.
۳) بخش اعظم سوخت موتور این حرکت ستودنی و غرورآفرین و بن مایه‌ی این خیرخواهی، آموزه‌های اسلامی معطوف به ستودگی بخشایش و برتری عفو بر انتقام بود؛ لذا نباید از سوابق و کارکرد اسلام در مهار خشونت غافل شد و فریفته‌ی القائات ساده اندیشانی گشت که بدون شناخت کافی از سرشت مهرآمیز اسلام و پیچیدگی فرایند شکل گیری رفتار بشر، دینداری را مروّج خشونت و محرّک ستیزه‌گری می‌نمایانند.
۳) مردم گر چه همگی مستحق احترام‌اند، امّا همگی مرد تنگنا‌ها نیستند؛ آنان که زندگی و دارایی خویش را صرف گره گشایی از مشکلات دیگران می‌کنند، شایسته احترام مضاعف‌اند و حق دارند به پاس ایفای نقش‌های ویژه، از تکریم ویژه نیز بهره‌مند گردند!
۴) در دنیا دشوار‌ترین موقعیت، حالتی است که تلاش و توان شخص عاطل و باطل گشته و سرنوشت او در اختیار دیگران قرار گیرد؛ بر گردش این چرخ نیلوفری اعتمادی نباید کرد و‌ای بسا که ما آسودگان کنونی نیز، روزی محتاج گذشت و ایثار دیگران شویم؛ پس چه بهتر که چنان رفتار کنیم که به هنگام نیازمندی به محبت دیگران، سرافکنده‌ی عملکرد سابق خویش نباشیم و چه بهتر‌تر که تا آنجا که می‌توانیم در عرصه‌ی خدمتگری و نیکمردی، طلبکار باشیم نه بدهکار!