نماز جمعه‌ی این هفته‌ی مسجد قبای تهران در 28 مهرماه‌ 91 به امامت دکتر محمود ویسی برگزار شد.

دکتر ویسی ضمن اشاره به ماه مبارک ذی الحجه، این ماه را ماه تمرین بندگی و نزدیکی به الله و قربانی کردن و قربانی شدن خواند. وی افزود روز نهم که روز عرفه می‌باشد توصیه‌ی مؤکد به روزه داری شده است. 

استاد ویسی با اشاره به سوره‌ی حج که در آن به تقوا توصیه شده است به سه نوع مسافرت اشاره نمود: ۱. سفر‌های دنیوی ۲. سفر به سوی آخرت که از نوعی دیگر است و سفر مرگ می‌باشد و یک دفعه در زندگی رخ می‌دهد. ۳. سفر حج که قدری متفاوت از سفرهای دنیوی می‌باشد. 

دکتر ویسی سفر حج را شبیه به سفر مرگ دانست و افزود مسافر حج از همه می‌برد و می‌زند از خوشی‌ها و آسایش‌های دنیا می‌گذرد تا با خدا در حج ملاقات کند. 

ایشان حاجی راکسی دانست که قصد سفر حج می‌کند ولی بعد از حج دیگر حاجی نیست و حج پایان می‌یابد. 

خطیب نماز جمعه‌ی این هفته‌ی مسجد قبا با اشاره به حدیثی از پیامبر اکرم (ص) که می‌فرماید: «من حج فلم یفسق و لم یرفث رجع کیوم ولدته امه» کسی که حج برود و آداب و مناسک حج را ادا کند مثل کسی است که تازه از مادر‌زاده شده است. 

استد ویسی معنای دیگر حج را زیارت روی دوست دانست نه کوی دوست

وی با اشاره به اینکه اساس مؤمن بودن مؤمن و کافر بودن کافر دل اوست افزود: «قلب سلیم عامل نجات انسان در دنیا و آخرت است. »

دکتر ویسی با اشاره به اینکه ماه ذی الحجه، بخصوص در این فصل که شب‌ها طولانی هستند، بهترین فرصت است تا با اقامه‌ی نماز شب و خلوت با الله، شب‌هایش را شب قدر کنیم و قلبهایمان را سلیم. وی افزود: اگر به داد دل نرسیم گل می‌شود و نزد خدا دل ملاک است نه حرف و سخن و گفتار. 

استاد ویسی در ادامه گفت: علامت اینکه خدا از ما راضی باشد این است که ما قلباً از خدا راضی باشیم چه در تلخی‌ها و چه در شیرینی‌ها چه در بود‌ها و چه در نبود‌ها. 

وی ویژگیهای را که انسان را به مقام رضا می‌رساند اینگونه بر شمرد: 

۱. هر چه خداوند بر من ببخشد، بپذیرم. 

۲. اگر خداوند منع کرد و چیزی را گرفت، راضی باشم. 

۳. اگر خداوند انسان را ترک کرد و از لحاظ دنیایی تنها گذاشت بیشتر به خداوند پناه می‌برد و بندگی می‌کند. 

۴. اگر خداوند دعوت کرد، اجابت می‌کند همچون دعوت ابراهیم در خواب به قربانی کردن اسماعیل یعنی عزیز‌ترین کس ابراهیم و اجابت آن از طرف حضرت ابراهیم.

دکتر محمود ویسی با اشاره به قربانی کردن گفت که قربانی برای رسیدن به تقواست و با گذشتن از اسماعیلهاست که دل، دل می‌شود و تقوا حاصل می‌شود. اسماعیل ابراهیم پسرش بود اما اسماعیل‌های ما متفاوت و متعددند: مال و مقام، زن و اولاد، ماشین و ساختمان، پول و... که دل ما را گل کرده‌اند. وی افزود: «باید این اسماعیل‌ها را ذبح کنیم و محبت آن‌ها را به محبت الله تبدیل کنیم تا دل آزاد شود و جای الله شود.» 

قابل ذکر است که استاد ویسی در پایان نکاتی را پیرامون قربانی کردن یادآور شد.