در این مراسم که شامگاه پنجشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۴ برگزار شد، پس از تلاوت آیاتی از قرآن کریم، مولوی ابراهیم فاروقی بهعنوان سخنران ویژه به تشریح توانمندیها و کاستیهای سرشتی انسان از منظر وحی پرداخت.
مولوی فاروقی با تبیین دیدگاه قرآن دربارهی دوگانگی طبیعت بشر، اظهار داشت که انسان دارای سرشتی با گرایشهای متضاد است. وی تصریح کرد که صفاتی همچون «عجول، ظلوم، کفور و هلوع» اگرچه در متن آیات بهعنوان گرایشهای ذاتی بشر ذکر شدهاند، اما لزوماً حاکم نهایی بر سرنوشت او نیستند.
این کارشناس علوم دینی با استناد به مفاهیمی نظیر «احسن تقویم»، «کرّمنا» و «خلیفةالله»، بر ظرفیت تعالیجویی انسان تأکید کرد و افزود:
«شخصیت انسان بر پایهی انتخابهای ارادی او شکل میگیرد؛ بهگونهای که انکارِ حقیقت منجر به استکبار و عصیان منجر به گمراهی میگردد.»
سخنران مراسم، ریشهی بروز خطا و گناه در رفتار بشر را ناشی از «ضعف در تشخیص حق و باطل» دانست. وی با اشاره به این نکته که رسیدن به احساس بینیازی میتواند زمینهساز طغیانگری باشد، تأکید کرد که انسان در میدان ابتلا و امتحان، میان اسارت در طبیعت منفی یا انتخاب مسیر بندگی از طریق اراده، تلاش و تزکیه قرار دارد.
به گفتهی وی، مسیر ایمان موجب تقویت صفات مثبت و مسیر خلاف، سبب تشدید گرایشهای منفی در نهاد بشر میشود؛ هرچند که در نهایت توفیق اصلی در این مسیر منوط به فضل الهی است.
پایانبخش مراسم
این نشست که با مشارکت قابل توجه ردههای سنی نوجوان و جوان همراه بود، با اقامهی نماز عشاء و گفتوگوهای جمعی میان شرکتکنندگان به پایان رسید.
نظرات