این قاری نامدار و حافظ برجسته، در تاریخ ۲ شهریور۱۳۲۹ در روستای «ماهیدر شیخ» از توابع منطقه خورخوره سقز چشم به جهان گشود. در سن ۱ سالگی به بیماری آبله مبتلا گشته و بر اثر همین بیماری، از نعمت بینایی، محروم گشت. تا سن بیست سالگی سفرهای زیادی را جهت علم‌آموزی انجام داد، که ثمر چندانی نداشت. در سن بیست سالگی، به حضور شیخ عثمان نقشبندی (رح) مشرف گشته و بنا به توصیه ایشان، جهت حفظ قرآن کریم، به سلیمانیه مسافرت می‌کند.
پس از مراجعه به سلیمانیه، در مسجد کاک احمد شیخ در حضور اساتید آنجا تلمذ نموده و موفق به حفظ کل قرآن کریم می‌گردد.
در سال 1353 شمسی به سقز بازگشته و از آن زمان تا چند ماهی قبل از وفات، مشغول آموزش روخوانی، روانخوانی و تجوید به علاقمندان قرآن بود. بیش از صدها نفر در محضر ایشان، تلمذ نموده و موفق به دریافت مدرک ختم قرآن و دریافت گواهی به عنوان مدرس تجوید قرآن گشته‌اند.
در سال ۱375 به عضویت اداره بهزیستی در آمد و ضمن یادگیری کامل خط بریل، اقدام به آموزش این رسم الخط به نابینایان نمود. نامبرده جهت رفاه حال نابینایان، اقدام به تأسیس مرکز خدمات‌دهی به این قشر جامعه نمود که از سوی جامعه معلولین استقبال گرمی از آن شد و فعالیت‌های چشمگیری در این زمینه عرضه نموده است.
استاد فیض‌بخش، به مسائل اجتماعی ـ بالأخص مسائل مربوط به کردستان ـ بسیار علاقمند بود. در حوزه ادبیات و شعر هم فعالیت‌هایی را انجام داده و ثمره تلاش ایشان، چاپ سه کتاب به نام‌های «وزەی ڕووناکی»، «شاری ئەوین» و «باخچەی ساوا» بوده است. دیوان شعری از نامبرده آماده چاپ است که بزودی روانه بازار خواهد شد. تخلص وی در اشعارش«آرام» بود.
ماموستا فیض‌بخش در این اواخر، به بیماری سرطان مبتلا گشته و پس از تحمل یک دوره بیماری، در شامگاه پنج شنبه ۲۹ اردیبهشت ماه دار فانی را وداع گفت.
مراسم خاکسپاری ایشان در قبرستان «آیچی» سقز در روز جمعه وبا حضور گرم اقشار مختلف، صورت پذیرفت.
پایگاه اطلاع رسانی اصلاح، وفات ایشان را به جامعه اهل سنت، بالأخص خانواده محترمشان تسلیت عرض می‌نماید.
نظرات