به نام خدا شعرهمانند افسانه هاباهمه ی خیال ها و زیبایی ها می توانند زندگی ساز یا زندگی سوز باشد واینجاست که شعر کودک در برابر شعر بزرگ هااهمیت خود را بر کرسی بلند تری می نشاند.بزرگ ترها همینند که هستند وتو هر شعری که به آن ها بدهی ،درآن خود را می جویند،وچون خود خود رانیابند،آن را آیینه ای نامنا سب میدانند وبه دورش می اندازندوفراموشش می کنند. اما کودک آن نیست که هست،آن است که خواهد شد،وتو هر شعری که به او بدهی درآن خود را می سازد. کودک تماشاگر زندگی بزرگ ها ست وحرکات بزرگها برای او ابهامی شیرین دارد. بزرگ بودن را بازی بزرگتری می داندو ابهام روابط بزرگ ها او رابه تخیل وا می دارد.این تخیل او از زندگی را در تقلید روابط بزرگ ها می بینیم.که مادر شده با عروسکش حرف می زند. مابزرگتر ها در همه چیز جویندهء معناییم،حال آن که خود معنای عالی حیات را نمی شناسیم تفاوت میان اعمال بی معنی کودک و اعمال بی معنی ما فقط درزشتی اعمال بی معنی ما و زیبایی اعمال بی معنی کودک است. امامابزرگترهاوقتی می خواهیم کودکان خودراسرگرم کنیم،دانسته یاندانسته،منطق آنهارادربازی وآوازمی پذیریم وبرای آنهامهمل می سازیم ومی خوانیم.درکلمات کودک تکراراهمیت بیشترداردوازآن لذت می بردمثل قاقالی لی،شرشر،دودو،....کودک زیبایی کلام رادرموسیقی بازمی یابد،درسخنش موسیقی هست.هجاها اغلب ازحیث آهنگ هم ارزش اندنه صرفا مقیدبه قافیه وردیف.پس جهان کودک پنجره های گشوده دلبازرابه سوی طبیعت داردوگذرگاه های تنگ رابه سوی تعقل،به سوی جهان بزرگترها،به سوی جامعه یاتمدن. درجهان کودک اشیاواموررنگ انتزاع نگرفته اند،اشیاوامورچنانکه هستندنه چنانکه درذهن انتزاعگرانسان متعقل جلومی گیرند.دردنیای پیشرفته امروزی ارتباط برقرارکردن بادنیای بزرگان درقالب کتب ومقالات بسیارآسان است کمترکسی پیدامی شودکه خودرادرحد کودکان کوچک کندوعواطف واحساسات آن هارادرک کند.وتوجه آنهارابه طبیعت بومی منطقه ای پیرامون آن هامعطوف کند. ازدیدگاه دینی وجودمنتقدجرقه ای برای پیشرفت انسان است.ومن این رابه فال نیک می گیرم. خواننده گرامی! به همین علت است که شماپس ازتکرارشعرخنده تان گرفته زیرااین شعربرای کودکان سنین پیش دبستان ودبستان است.ومسلم است که برای شماخنده دارباشد.نوشته بودیدپایان شعربیشترشبیه آدرس دادن است.بایدبگویم اصلایکی ازاهداف چندگانه شعرویسادارمعرفی این چشم انداززیبای طبیعت گیلان برای کودکان است؛شایدکه کودکان مابهتربتوانندمعرف این طبیعت زیباباشند.

به نام خدا شعرهمانند افسانه هاباهمه ی خیال ها و زیبایی ها می توانند زندگی ساز یا زندگی سوز باشد واینجاست که شعر کودک در برابر شعر بزرگ هااهمیت خود را بر کرسی بلند تری می نشاند.بزرگ ترها همینند که هستند وتو هر شعری که به آن ها بدهی ،درآن خود را می جویند،وچون خود خود رانیابند،آن را آیینه ای نامنا سب میدانند وبه دورش می اندازندوفراموشش می کنند. اما کودک آن نیست که هست،آن است که خواهد شد،وتو هر شعری که به او بدهی درآن خود را می سازد. کودک تماشاگر زندگی بزرگ ها ست وحرکات بزرگها برای او ابهامی شیرین دارد. بزرگ بودن را بازی بزرگتری می داندو ابهام روابط بزرگ ها او رابه تخیل وا می دارد.این تخیل او از زندگی را در تقلید روابط بزرگ ها می بینیم.که مادر شده با عروسکش حرف می زند. مابزرگتر ها در همه چیز جویندهء معناییم،حال آن که خود معنای عالی حیات را نمی شناسیم تفاوت میان اعمال بی معنی کودک و اعمال بی معنی ما فقط درزشتی اعمال بی معنی ما و زیبایی اعمال بی معنی کودک است. امامابزرگترهاوقتی می خواهیم کودکان خودراسرگرم کنیم،دانسته یاندانسته،منطق آنهارادربازی وآوازمی پذیریم وبرای آنهامهمل می سازیم ومی خوانیم.درکلمات کودک تکراراهمیت بیشترداردوازآن لذت می بردمثل قاقالی لی،شرشر،دودو،....کودک زیبایی کلام رادرموسیقی بازمی یابد،درسخنش موسیقی هست.هجاها اغلب ازحیث آهنگ هم ارزش اندنه صرفا مقیدبه قافیه وردیف.پس جهان کودک پنجره های گشوده دلبازرابه سوی طبیعت داردوگذرگاه های تنگ رابه سوی تعقل،به سوی جهان بزرگترها،به سوی جامعه یاتمدن. درجهان کودک اشیاواموررنگ انتزاع نگرفته اند،اشیاوامورچنانکه هستندنه چنانکه درذهن انتزاعگرانسان متعقل جلومی گیرند.دردنیای پیشرفته امروزی ارتباط برقرارکردن بادنیای بزرگان درقالب کتب ومقالات بسیارآسان است کمترکسی پیدامی شودکه خودرادرحد کودکان کوچک کندوعواطف واحساسات آن هارادرک کند.وتوجه آنهارابه طبیعت بومی منطقه ای پیرامون آن هامعطوف کند. ازدیدگاه دینی وجودمنتقدجرقه ای برای پیشرفت انسان است.ومن این رابه فال نیک می گیرم. خواننده گرامی! به همین علت است که شماپس ازتکرارشعرخنده تان گرفته زیرااین شعربرای کودکان سنین پیش دبستان ودبستان است.ومسلم است که برای شماخنده دارباشد.نوشته بودیدپایان شعربیشترشبیه آدرس دادن است.بایدبگویم اصلایکی ازاهداف چندگانه شعرویسادارمعرفی این چشم انداززیبای طبیعت گیلان برای کودکان است؛شایدکه کودکان مابهتربتوانندمعرف این طبیعت زیباباشند.