بسیار جالب است.به عنوان یک کرد افتخار میکنم به جناب استاد رحمانزاده که توانسته گوشه ای ازفرهنگ وآداب ورسوم ملتم رابه نقش درآورد.باسپاس جعفر

یه‌کجار جوانن، ده‌ستتان خۆش و ماندوو نه‌بن. هیوام به‌رده‌وامیتانه‌ له‌و کاره‌ هونه‌رییانه‌

ده ستو چاوت خوش بیت ماموستا هیوادارم که سهر بلند بیت و برده وام له کاره هونهریکانت دا. که مال له پیرانشار

ده‌ست و په‌نجه‌ی کاک عوسمان هه‌روا رووح له‌به‌ر و ، ده‌سته‌کانی جه‌نابیشت خۆش بێ بۆ گه‌یاندنی ئه‌و دیمه‌نانه‌. چاوتان ماچ ده‌که‌م و هیوای به‌رده‌وامیتان بۆ ده‌خوازم

زۆر زۆر جوانه‌. سپاس بۆ تۆ کاک عه‌زیز که‌ ئه‌و هه‌واڵ و وێنه‌یه‌ت دانابوو. بۆ من دوو که‌ڕه‌تان جالیب بوو. چونکی وه‌ستا عوسمان خه‌ڵکی ناچیته‌ و من باوکم ناچیتی بوو. منت بردوه‌ یادی ناچیت و مه‌زراکه‌مان

ئەو کارانەی کاک عوسمان هونەرمەندانە و جێگای سرنجن، بریا کتێبێک لە هەموو کارەکانی ساز دەکرا بە تایبەت بە زمانی ڕۆژئاوایی، یان فیلمێکی لێ سازدەکرا! بریا ئێوەش وینەی زۆرترتان لێر دانابا، هەزاران کەسی تامەزروو هەن کە ڕیگەیان ناکەوێتە بۆکان. دەستی هەردوو لاتان خۆش بێ

من به داشتن همچین دایی افتخار می کنم. امیداست همیشه پایدار باشد و هر کسی که در راه فرهنگ و ادب کرد تلاش می کند.