حاکمان وقتی با مدیریت ناکارآمد خود چنان شرایط رقت بار تحمل‌ناپذیری را بر جامعه تحمیل می‌کنند، در توجیه وضع بحرانی خودساخته و گریز از مسئولیت، چنان فرافکنانه زمین و زمان را به هم می‌دوزند که به قول حافظ عرض خود می‌برند و زحمت خلق می‌دارند. عبدالفتاح سیسی رئیس جمهور مصر از این دست حکام است که با وعده ساخت مصری نو در سال ٢٠١٣ طی کودتایی قدرت را به دست گرفت؛ اما مصری ساخته نشد که هیچ، بلکه همان مصر نیمه جان هم به نفس نفس و احتضار افتاد. 

این سال‌ها و به ویژه در یکی دو سال اخیر، گرانی و فشار اقتصادی طاقت مصری‌ها را طاق کرده، اما سیسی در مواجهه با این بحران یک بار می‌گوید که ده سال است جز آب در یخچال منزلشان چیزی ندارند!! و چند روز پیش نیز با تشبیه وضعیت کنونی کشورش به محاصره سه ساله پیامبر و یارانش در شعب ابی طالب از "خوردن برگ درخت" گفت و به نوعی مردمان کشورش را به تحمل گرسنگی و خوردن برگ درختان توصیه کرد. سخنان اخیر او موجی از انتقاد و ریشخند را به دنبال داشته که هنوز هم ادامه دارد. جدا از استفاده ابزاری از دین در خدمت قدرت، اما به گفته مصری‌ها هیچ شباهتی میان واقعه شعب ابی طالب و شرایط امروز مصر نیست؛ نه سیسی پیامبرگونه زندگی می‌کند که با خانواده‌اش چون مردمان گرسنه برگ درخت بخوردإ نه این که مصر امروز دشمنی دارد که آن را محاصره کند و اتفاقا بهترین روابط را با اسرائیل، آمریکا و قدرت‌های دیگر دارد، اما حتی اگر پای محاصره و دشمنی در کار بود، مادامی که فاصله زندگی مسئولان و حاکمانش با مردم عادی از فرش تا عرش است و خود به یغما می‌برند و خلق را به صبر دعوت می‌کنند، باز این تشبیهات خریداری نداشت و وقعی نمی‌افکند؛ چون به گفته مولانا:

مال و منصب ناکسی که آرد به دست

طالب رسوایی خویش او شدست

یا کند بخل و عطاها کم دهد

یا سخا آرد بنا موضع نهد

شاه را در خانهٔ بیذق نهد

این چنین باشد عطا که احمق دهد

حکم چون در دست گمراهی فتاد

جاه پندارید در چاهی فتاد

ره نمی‌داند قلاووزی کند

جان زشت او جهان‌سوزی کند

احمقان سرور شدستند و ز بیم

عاقلان سرها کشیده در گلیم