تمام رسانه‌های معتبر و مستقل غرب دیروز حکم اعدام 180 نفر از رهبران اخوان مصر را محکوم کرده و آن را ضد حقوق بشر و نشانه عدم استقلال دستگاه قضایی این کشور دانسته‌اند، اما در رسانه‌های فارسی زبان داخل و خارج و اصلاح‌طلب و اصولگرا و مستقل و غیره خبری از محکومیت این احکام غیرانسانی نیست.

اگر در دولت مرسی فقط حکم یک نفر از سران رژیم مبارک صادر می‌شد، که هرگز نشد، بدون شک رسانه‌های فارسی، او را به دیکتاتور مذهبی، انتقام‌جو، طالبان و داعش، خلخالی دوم و اتهاماتی از این قبیل تشبیه می‌کردند و چندی نمی‌گذشت که تمام نهادهای حقوق بشری و بین المللی خواهان مداخلۀ سازمان ملل برای برکناری وی می‌شدند، اما رسانه‌های مذکور  هیچ حساسیتی نسبت به جنایت و ظلم سکولارها به خرج نمی‌دهند. کافی است حماس دو شهروند اسراییل را بکشد تا تمام وقت به آن بپردازند، ولی کشتار هزاران فلسطینی توسط اسراییل در غزه و الخلیل به آنها مربوط نیست لابد. ببینید چطور با آب و تاب و برای چندین بار خبر اعدام 1700 نفر توسط گروه تروریستی داعش در عراق را منعکس کردند، اما کشتار 6 هزار نفر و حبس 40 هزار نفر مصری توسط دیکتاتور سکولار مصر برایشان اهمیتی نداشته است و شاید برای یکبار بصورت کوتاه و گذرا نقل قولی تردیدآمیز مانند "گفته میشود..." نوشته باشند و بس!

آیا با این رفتار متناقض و معیار دوگانه می‌توان ادعای انساندوستی و دفاع از حقوق بشر و رسانه مستقل و بی‌طرف را از آنها باور کرد؟ هرگز!

از آن سو، در داخل مصر، شاهد چنین سکوت تاییدآمیز مدعیان روشنفکری، سکولاریسم، لیبرالیسم، دموکراسی و حقوق بشر نسبت به سرکوب و قلع و قمع مردم، سانسور، محرومیت مردم از حق اعتراض و آزادی بیان هستیم تا جایی که صدای اعتراض عمرو حمزاوی اندیشمند لیبرال و مستقل مصری بار دیگر بلند شده و در سایت الشروق* خطاب به طیف مذکور می‌نویسد: 

به سکوت خود نسبت به نقض حقوق بشر سرکوب آزادی‌ها ادامه دهید و از ابراز همدردی با قربانیان خودداری کنید به این امید واهی که دیکتاتور، آزادی اندیشه و ابداع و هنر و آزادی بیان را برایی خود شما تضمین خواهد کرد.

به سکوت خود نسبت به نقض حقوق بشر سرکوب آزادی‌ها ادامه دهید و از ابراز همدردی با قربانیان خودداری کنید به این خیال باطل که رضایت گروه حاکم و خواص مالی/اقتصادی حامی آن بین شما و سرکوبها و محدودیت‌ها مانع بلندی قرار خواهد داد که شما را از ظلم دیکتاتور مصون می‌دارد.

به سکوت خود نسبت به نقض حقوق بشر سرکوب آزادی‌ها ادامه دهید و از ابراز همدردی با قربانیان خودداری کنید به این توهم که بین "امنیت و ثبات" با "حق و آزادی" تعارض وجود دارد و بدون اینکه وجدان خود را قاضی کنید از این ایده احمقانه برای تایید سرکوب مردم در امروز و بستن فضا در آینده استفاده کنید. 

به سکوت خود نسبت به نقض حقوق بشر و سرکوب آزادی‌ها ادامه دهید و از ابراز همدردی با قربانیان خودداری کنید؛ تا بدین طریق حمایت خود را از مقولاتی مانند بی‌عدالتی، محاکمات دسته جمعی و جهل که حاملان تباهی آنها را امروز ترویج می‌کنند نشان دهید، تا بگویید سرکوب و محرومیت فقط شامل حال خائنان مزدوران می‌شود و  تا آزادای اندیشه و فن و هنر و آزادی بیان را فقط برای حامیان نظام حاکم بخواهید.

به سکوت خود نسبت به نقض حقوق بشر سرکوب آزادی‌ها ادامه دهید و از ابراز همدردی با قربانیان خودداری کنید؛ یک بار به این بهانه که اصلا ظلمی رخ نداده، بار دیگر عمومیت و شیوع آنرا انکار کنید و آن را نه روندی طراحی شده، بلکه اشتباه فردی برخی مسئولین بدانید، گاهی نیز با متهم کردن قربانیان به خیانت و تخریب وجهه آنان، ظلم حاکمان را توجیه کنید، برخی اوقات نیز سرکوب و فشار بر گردن کسانی خارج از منظومۀ حکومت و نهادهای امنیتی بیاندازید؛ مانند سانسور اخبار سرکوبها که مقصر آن را فقط مدیران شبکه‌های تلویزیونی می‌دانید و هر گونه ارتباط آنها را مسئولین سیاسی و امنیتی کشور را انکار می‌کنید.

به سکوت خود نسبت به نقض حقوق بشر سرکوب آزادیا ادامه دهید و از ابراز همدردی با قربانیان خودداری کنید، فقط خواهش می‌کنم اسم تشکلهای خود را "انجمن مبتکران حامی نظام حاکم"، "هنرمندان و روشنفکران هوادار رییس‌جمهور" یا "جبهۀ ابتکار در عدم مخالفت با دستورات حکومت" و غیره نگذارید!

•روزنامه الشروق تریبون برخی روزنامه‌نگاران مستقل مصری مانند وائل قندیل، عمرو حمزاوی، فهمی هویدی و غیرۀ منتقد دولت دکتر محمد مرسی بود که پس از اعتراض افراد مذکور به سرکوب‌ها و کشتارهای مابعد کودتای نظامیان توقیف شد و هم اکنون این گروه از نویسندگان در سایت الشروق که کماکان در اختیار خودشان است و از خارج از مصر اداره می‌شود قلم می‌زنند.