نوشته: فوسون ترکمن*

چکیده:
اگرچه تلاش‌های اخیر ترکیه در مسیر دموکراتیزاسیون به شوق رسیدن به اتحادیه‌ی اروپا، در خور توجه بوده، نیل به این آرزوی دیرینه هنوز به عنوان یک مشکل جدی باقی مانده است. تجربه نشان داده که پروسه‌ی دموکراتیزه کردن کشور از خارج، در موارد مشابه، نقش عوامل داخلی در این پروسه ـ از طریق اجتماعی کردن نخبگان ـ میزان موفقیت در این پروسه را مشخص می‌کند. در این شرایط نقش ارتش، قوه‌ی قضائیه، تجارت و دیوان‌سالاری ترکیه مورد بررسی قرار می‌گیرد.
مقدمه:
ترکیه در طول 200 سال گذشته رؤیای غریب شدن و آمیختگی با غرب را در سر پرورانده است. رسوخ ایده‌ی آزادی و دموکراسی در نظام متمرکز و اقتدارگرای عثمانی در سایه‌ی آگاهی و آشنایی با انقلاب فرانسه به وجود آمد. نطفه‌ی این ایده نشأت گرفته از روشنفکران محلی ترک بود. این پروسه تمام سده‌ی نوزدهم را در بر می‌گیرد. به دنبال آن، اروپا نگاه انتقادی را به ارزش‌های غا