سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

قصیده برده یا بردیه (به عربی قصيدة البُردة یا قصیدة البُرأة یا الکواکب الدریَّة فی مدح خیر البریة)، یکی از مشهورترین سروده‌هایی در مدح پیامبر اسلام، محمد بن عبدالله (ص) است که توسط محمد بن سعید بوصیری، شاعر مصری سده هفتم هجری، به واسطه افکندن بُرده ای از طرف پیامبر (ص) بر بدن بیمارش سروده شده است.

سلطان مظفرالدین گوکبوری Sultan_Muzaffar_ad-Din_Gokbori (نام کامل: الملك المعظم مظفرالدين أبو سعيد كوكبري)، (١١٥٣ تا ١٢٣٢میلادی / 549 تا 630 هجری) در 27 محرم ۵۴۹ ه. ق، در موصل به دنیا آمد. او فرزند زین‌الدین علی کوچک فرزند بکتکین ابن محمد، مشهورترین پادشاه سلسله اتابکان اربیل (ھەولێر) در اقلیم کردستان عراق بود که نزدیک به نیم قرن (586 تا 630هـ) حکومت این شهر را در اختیار داشت.

سرزمین فلسطین یکی از بخش‌های کنعان قدیم است و شامل شهرهای بزرگی همچون بیت المقدس است که مسجد الاقصی و قبة الصخره را در خود جای داده است. فلسطین سرزمینی عربی و اسلامی است، كه در قدیم كنعان نام داشت، حدود 27024 كیلومتر مربع مساحت دارد كه دریای مدیترانه در غرب، لبنان در شمال، سوریه و رود اردن در شرق و دریای سرخ و شبه جزیره سینا در جنوب و جنوب غربی آن قرار دارد.

اخیراً در مهرماه 1402 خبری در شبکه اجتماعی اینستاگرام در چندین پیج مثل Kurdistan_cliip ، kourdmanc  ، _kurdine_ ، rudaw و ... درباره رتبه هشتم زبان کردی منتشر شده است. برای بررسی صحت و سقم این خبر، لازم است چندین نکته را یادآوری کنم.

بسم الله الرحمن الرحیم. به نام خداوند دانا و حکیم. روز اول خلقت آدم مسجود و محبوب ملائک شد ولی شیطان منفور آن جمع گردید. بنابراین سوگند خورد که انتقام خود را از انسان بگیرد و او را نیز در جهنم با خود شریک سازد.

مقدمه:

حضرت محمد (ص) برای همه مسلمانان آگاه، شخصیتی شناخته شده است و آشنایی با زوایای زندگی ایشان برای پیروانش امری بدیهی است. از طرف دیگر جزئیات زندگی این پیامبر بزرگوار زیر ذره بین انتقاد دشمنانش قرار دارد و منصفانه یا مغرضانه بررسی می‌شود. اما در این میان تعدادی مسلمان ناآگاه، بی‌خبر و کم‌مطالعه نیز وجود دارد که چوبدست دشمنان شده‌اند و به هر چیزی حتی سیره و زندگی پیامبر (ص) نیز دید منفی دارند. روی سخن ما در این مقاله با آنهاست. به آنها اعلام می‌کنیم که شما با این دانش فراوانتان(؟!) کمی هم حرف دانشمندانی را بشنوی

یا همیشه کلمات و دانش قبلی  Prior Knowledge که در ذهن ما انباشته شده است، خوب و مفید است؟ نه. اکثر اوقات دانش زمینه‌ای Background Knowledge  برای درک متون جدید مفید هستند ولی همیشه اینطور نیست. بعضی وقت‌ها کلمات قدیمی باعث اختلال در درک معانی کلمات جدید می‌شوند؛ در اصل بجای این که به یادگیری کمک کنند، خود گمراه کننده و مانع یادگیری می‌شوند. نمونه بارز این حالت همریشه‌های کاذب False Cognate یا دوستان کاذب  False Friend or faux amisو یا دیوهای فریبکار  Deceptive Demonsهستند که خود مانعی برای یادگیری هستند.

دکتر مصطفی خرّم‌دل (متولد ۱۳۱۵ مهاباد – درگذشت ۴ خرداد ۱۳۹۹ مهاباد)، نویسنده، مترجم، قرآن‌پژوه، اسلام‌شناس و مفسّر کرد اهل ایران بود. وی در زمینه‌ی زبان و ادبیات کردی، زبان و ادبیات فارسی، تفسیر قرآن و فقه اسلامی آثاری دارد.

الف) زندگی نامه‌ی دکتر مصطفی خرّم‌دل

دکتر مصطفی خرّم‌دل از دانشوران و قرآن‌پژوهان مشهور کردستان ایران است. در سال ۱۳۱۵ در روستای «دهبکر» از توابع شهرستان مهاباد دیده به جهان گشود. دوران تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مهاباد طی نمود و در این مدت به آموزش علوم دینی نیز مشغول بود. وی در سال ۱۳۴۶ ه‌.ش از دانشگاه تهران در رشته‌ی زبان و ادبیات عرب موفق به دریافت مدرک لیسانس گردید و از زمان دانشجویی و پس از فارغ‌التحصیلی سال‌ها به خدمت آموزش و پرورش مشغول بود.

یک. تشنه‌ی نماز (خاطرات هفته‌ی اوّل خدمت سربازی در قزوین)

هجدهم آبان ماه ١٣٧٦ بود. شب اوّل در پادگان با کفش و لباس خوابیدیم. فردا و پس فردا هم فقط بدو بدو و بشین پاشو بود. کسی از نماز حرفی نمی‌زد. نصف گروهان هنوز غذا نگرفته، باید زود سر صف برای مشق نظامی حاضر می‌شدیم و نفرات آخر با سینه‌خیز تنبیه می‌شدند. روز سوّم در حیاط پادگان یک- دو- سه- چهار تمرین دو داشتیم. دیوارهای پادگان پر از شعار بود؛ نماز نور چشم من است، نماز معراج مؤمن است، نماز انسان را از فحشا و منکر باز می‌دارد، نماز... نماز.... چشمانم طاقت خواندن نداشت. اشک‌هایم بی‌اختیار سرازیر می‌شد و بغض سنگینی گلویم را می‌فشرد.

  تاریخچه مسجد بابُری

 ساخت مسجد بابری[1]

 بابری نام مسجدی در شهر آیودیا[2] در بخش فیض آباد بود که در ایالت اوتارپرادش[3]  هند (با بیش از ۳۱ میلیون مسلمان) در 100 کیلومتری شرق لکنهو برفراز تپه‌ای به‌نام «رام کوت[4] » به معنی «قلعه رام[5] » وجود داشت. این مسجد که در سال 935 ق (1527 میلادی) به دستور اولین شاه گورکانی هند، « ظهیرالدین محمد بابُر[6]» ( پنجمین پشت از نوادگان تیمور لنگ) و به دست «میرباقی[7] اصفهانی» اولین حاکم منصوب او در این منطقه بنا شده بود. گفته می‌شود میر باقی اصفهانی پس از تصرف بنایی از راهبان هندو نام آن را مسجد بابری نهاد اما تا پیش از دهه ۱۹۴۰ م این مسجد به نام «مسجد جنمستان[8] » به معنی «مسجد زادگاه» نامیده می‌شد