إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  •  رسانه‌ای شدن زندگی - آن‌هم همه سویه‌ها و دامنه‌هایش- بخشی از واقعیت‌های جهان و جامعه ما است. در غیاب رسانه‌ها، گویی همه‌چیز در تاریكی و ابهام فرو می‌رود. هرچند در حضور آنها نیز معلوم  نیست تا چه حد از سردرگمی و سرگردانی ما كاسته می‌شود. یك سوی محتوای رسانه‌ها، انبوه اطلاعات پیاپی و گفت‌وگوهای درس‌آموز و سوی دیگر آنها، حجم فشرده و تزیین‌شده خبرهای جعلی و نقش‌آفرینی‌های عملیات روانی است. در عین حال گریزی از بالابردن قدرت فهم و بهره‌مندی از رسانه‌ها برای پاسخگویی به نیازهای «سیاست زندگی» نیست.