سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

ما هیچآگاه مثل درخت‌‌ها نبوده‌ایم، امّا هر سال با بهار برای شروع دوباره‌ی زندگی جشن گرفته‌ایم و آرزو کرده‌ایم، حافظه مان نو شود، از تن خشکمان شکوفه دربیاید و همه چیز از اول شروع شود. انگار که روزهای قبل اصلا نبوده‌اند. هر سال آرزو کرده‌ایم روزهای پیش رو متفاوت باشند. ناراحتی‌‌ها پشتِ درِ ٢٩ اسفند بمانند و با ما وارد سال بعد نشوند. انگار که آن‌‌ها چیزی جز ما هستند. چیزی جز حافظه‌ی ما، و خط‌‌‌های صورت ما. غافل از این که ما هیچ گاه مثل درخت‌‌ها نبوده‌ایم.

ما هر روز را با زخم‌‌‌هامان با جای زخم‌‌‌هامان، با فقدان‌‌ها و دردهامان تمام می‌کنیم