إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  • فجایع انسانی فربه‌تر از مرزهای زبانی و نژادی و قومی و مذهبی هستند.

    فاجعه هنگامی که رخ می‌دهد، با زبانی تلخ تمام بشریت را مخاطب قرار می‌دهد.

    از این حیث فرقی نیست بین فاجعه‌ی پلاسکو و سیل بلوچستان و آوار شدن بهمن روی کولبران کردستان.

    فاجعه‌ی بزرگتر اما زمانی رخ می‌دهد که قهر طبیعت با کولبران را شایسته‌ی همدردی بدانیم ولی شلیک‌های کور و گاه و بیگاه به جان کولبران را قانونی بنامیم.

    اگر پلاسکو نماد فروریزی تجدد و بیماری ساختارها بر بستر یک شهر سست بنیاد است، کشتار کولبران نشانه انحطاطی بزرگتر است.