صدای سینی چایی را میشنوم
که در میان دستان من لرزان است
گذر نامطلوب عمر با یک رؤیا
که شاید فردا، زندگی آسان است
فریاد یک سکوت تلخ نامفهوم
آری؛ میگویم که زن انسان است
تلخی نگاهش شاید سخت باشد
صبر، همیشه کار مادران است
در میان چشم های رهگذران باغچه های پراحساس و لطیف حجاب با کرامت حجاب است که با طراوت می ماند و در برابر اسارت وبندگی شهوت، نجابت و حجاب همیشه آزادگی را به نسل هایی که در پی زمان به جامعه ی ساخته شده به دست ما می آیند، هدیه می کند.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل