وقتی واژه «زن» را می‌شنوم تنها به یک نفر فکر می کنم، و او کسی نیست جز خدیجه همسر پیامبر- صلی الله علیه وسلم-. او زنی است که وقتی درباره‌اش می‌شنوم و می‌خوانم، آرزو می‌کنم که کاش مثل او بودم. او اولین کسی بود که به پیامبر ایمان آورد. من او را بهترین زن می نامم و به او افتخار می‌کنم. خدیجه زنی شجاع، مهربان، همراه پیامبر و مادر بچه های پیامبر بود. او با ثروتی که داشت توانسته بود به دین اسلام کمک زیادی کند. از کافران ترسی نداشت، همیشه  و همه جا با پیامبر نماز می خوانده است، وقتی که پیامبر در غار حرا بود و برای اولین بار جبرئیل به کنار او آمد، و محمد-صلی الله علیه و سلم- از شدت استرس به خود لرزید و وقتی به خانه برگشت تنها کسی که توانست به او آرامش دهد خدیجه بود. او زنی بسیار دلسوز بود.

من او را بسیار دوست دارم و امیدوارم در بهشت با او همراه شوم. خدایا! یعنی می شود که من در بهشت دستانم را در دست خدیجه و محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) بگذارم و با آن‌ها قدم بزنم؟

خدایا آرزوی مرا برآورده کن. آمین

نسیبه فتحی 10ساله از جناح