ای خدای بزرگ و بی همتا


ای خداوندِ قادر و دانا


چو مرا داده ای زعشق نصیب


شکر گویم به هر دقیقه تورا


شکر تو بابت محبت هات

هم ز باب ِ دلی چنان زیبا

ای خدا دیده ام همیشه که زن،

ناله دارد ز دست ِ مرد ِ فتا

می کند ناله از دل ِ سنگش

می بَرَد شکوه اش به سوی خدا

هیچ گاه او ز مرد راضی نیست

دلش از او که سالهاست جدا

و چو من نیک و خوب می نگرم

می شود راز ِ آن دوان پیدا:


هر دو از هم چه ساده می رنجند

یادشان می رود صفای وفا

سر ِ هر چیز بحث و جنجال است

نیست یک را سکوت و شرم و حیا

بی تسامح وَ فضل و مغروراند

نیست مجنون کی شود لیلا

گوییا در میان جنگستند

نیست حاجت وسیله دشمن را

این دو خود دشمنان یکدگرند

نشود عامل دگر پیدا!


خانه شان خود مثال معرکه است:


"کوس و طبل و نقاره و سرنا!"


خنجر ِحرف ِ تلخ و نیش طَعَن

خبری نیست از دل ِ شیدا

زن یکی گفته است و مرد یکی

دانه دانه است می شود دنیا

کاه دارند و هر دو کوه کن اند

کوه سازند از دو دانه ی کاه!


عشق را آن وسط حراج کنند

نیست یک را ز دل شکن پروا

بی محابا ز عیب هم گویند

تا کند هر یکی،یکی رسوا!


جای هم پوشی و لباس شدن،

می درانند جامه های حیا!


بی گذشت اند و عیب جوّ و بخیل

وا! نترسند از جلال خدا؟

پشت ِ هم هی دروغ می بافند:


"نرسیده ست از تو هیچ مرا !"


بعد ِعمری که زندگی کردند،

نیست یک را زعمر ِ رفته رضا 

نه سخنهای عاشقی مانده ست

نه دگر در دلی امید و رجا

کو؟ کجا این طریق ِ زندگی است؟

که فتادند هر دو در ته ِ چاه!


شده هر یک مخل ّ آسایش

جای تسکین ِ درد و دفع ِ بلا

هرکدام آرزو به دل دارند،

که شود درد ِ او به فصل دوا

همدگر را به غم می آزارند،

نیست در ذهنشان خیال ِ وفا

عشق را در زباله اندازند 

که ندارد به پیششان معنا

ای خدا کم ندیده ام زیشان

تا به کی هست قصه پا بر جا؟

ای خدا من به قصه می مانم

قصه ی خوب و عاشق ِ لیلا

عشق من پاک و بی همانندست

شکر ِ تو هر دقیقه و هرجا

ولی از اتفاق می ترسم

آنچه گفتم صریح بود و روا

جن ِّ شیطان فکنده سایه ی خود

بر سرِ روحِ آدم و حوّا

هست نزدیک و فتنه انداز است

دائماً می فریبد انسان را

از تو یاریّ و صبر خواهانم

کرده ام دل پر از امید و رجا

دل ِ خود داده ام به دست تویی،

که همیشه ست و دائم است و بقا

می برم از وساوس شیطان

سوی تو التجا و هم مأوا

می دهم دل به بندگی ّ خدا

که نباشم اسیر نفس و هوا

که خدایم مرا بیاساید 

در پناهش وَ با دلی زیبا

ای خدا رستگارمان فرما

در قیامت یکی، دگر دنیا

و کمک کن لباس هم باشیم

عملا بکتابک الفصحی